Dream World | 10

Ik lig al een tijdje te wachten totdat Hera langs kom, en aangezien de klok die boven de deur hangt het enige bewegende ding is dat ik kan zien, gaat de tijd erg langzaam voorbij.
Ik verheug me er nu al op om samen met Hera een film te gaan kijken, al heb ik wel al gemerkt dat ze mij sinds de hartaanval van gisteren beter in de gaten houden. Om het half uur komt er iemand langs om te controleren of alle apparaten het nog goed doen en hoe het met mij gaat. Eva gebruikt nu al dezelfde techniek die Hera bedacht had toen ze me gisteren kwam opzoeken. Ja is twee keer knipperen en nee is vier keer, waarom ze er niet een keer en twee keer van maken snap ik ook niet maar oké. Het werkt dus dan zal het wel goed zijn. En wat betreft Dream World -ja zo noem ik het- weet ik het niet precies. Bestaat het nu echt of is het gewoon een droom? En hoe kom ik daar terecht? Het lijkt zo echt. Het water, de zon, de kleren en de mensen. Ik vind het wel apart dat ik er nu twee keer geweest ben en beide keren waren terwijl ik een hartstilstand had. Misschien is het toch wel een soort hemel waar je naartoe gaat als je dood bent, maar dat wil dus wel zeggen dat Jayden en Nanouk ook dood zijn. Of zijn zij gewoon mijn waanbeelden en is Dream World gewoon iets wat in mijn hoofd zit? Ik neem me voor om het te vragen als ik er weer een keer terecht kom. Misschien weten zij meer.
Ik weet eigenlijk niet of ik wel moet hopen dat ik daar nog ooit terug kom. Want ja, het is er prachtig maar het betekent wel dat ik dan doo- Mijn gedachten worden onderbroken door de deur die een klein beetje open gaat. Een paar oogjes kijken door de kier naar binnen maar zodra ze mij zien word de deur meteen helemaal open gezwaaid. ‘ik wist niet meer zeker of dit jou kamer was.’ Grinnikt Hera terwijl ze op de rand van mijn bed komt zitten. Ze opent het plastic tasje dat ze bij heeft en stalt alles uit bij mijn voeten. ‘Ik heb gisteren vier uur achter elkaar getekend voor jou!’ Kiert Hera blij terwijl ze de stapel blaadjes pakt en een rol plakband. Ze loopt naar de deur en begint de tekeningen een voor een op te plakken. Bij elke tekening die ze opplakt geeft ze een uitgebreide beschrijving. Bijvoorbeeld bij een tekening waar drie bloemen opstaan die door allerlei lijntjes verbonden zijn, verteld ze dat de drie bloemen voor Haarzelf, Soraka en mij staan, en dat de lijntje ervoor staan dat wij voor altijd met elkaar verbonden zullen zijn.
Ik luister gefascineerd naar alle verhalen achter de vele tekeningen totdat ze de laatste ophangt en weer naast mij op het bed komt zitten. ‘vind je ze mooi?’ Vraagt Hera terwijl ze me aankijkt. Ik knipper twee keer met mijn ogen en meteen verschijnt er een stralende glimlach op Hera’s gezicht. ‘Mama zei al dat je ze mooi zou vinden.’

Ik sluit mijn ogen en in mijn gedachten ben ik plotseling weer thuis en zit ik samen met mam een lekker stuk warme appeltaart te eten terwijl we voor de televisie zitten. Nu pas besef ik hoe erg ik thuis mis. Ik ben hier nog maar vier dagen maar ik heb mama al drie dagen niet meer gezien terwijl ik haar normaal gesproken elke dag zie. En dan heb ik het nog niet eens over Soraka met wie ik elke dag ruzie had over dat ik haat muziek zelfs op mijn verdieping kon horen. Op dit moment zou ik heel graag willen dat ik naar wat muziek kon luisteren.
Als ik mijn ogen weer open is Hera al weer bezig met slingers ophangen. Ze klimt op een wankel krukje en even denk ik dat ze gaat vallen maar het lukt haar om de evenwicht te behouden, ze springt weer van het krukje af en kijkt naar het resultaat. Er hangen nu drie kleurige slingers door de kamer heen. Hera knikt goedkeurend en ploft dan weer op mijn bed. ‘En nu is het tijd voor pam pam pam pam...’ Ze grabbelt in de plastic tas en haalt de dvd van Frozen eruit. ‘Frozen!’ Ze loopt naar het kleine tv’tje dat in de kamer staat en begint aan het ding te prutsen. Als ik op de klok kijk zie ik dat Hera hier al ruim twee uur is en dat het bezoek uur al afgelopen is. Zou Eva haar dadelijk komen halen? Net als gister? Eerlijk gezegd hoop ik dat ze vergeten zijn dat Hera hier is want ik heb geen zin om weer alleen te zijn al ben ik dan wel weer een beetje moe. Het valt me op dat sinds Hera is gekomen er geen dokter meer is langs geweest om alles te controleren. Nog voordat ik de tijd krijg om er over na te denken klinkt er een luid Disney muziekje wat aangeeft dat het Hera gelukt is de film op te zetten. Hera zet het geluid nog iets harder en klimt dan naast mij onder de dekens in het bed.