Hoofdstuk 15

(Jazz pov)

Samen met Alex zit ik op een open plek in het verboden bos. Hij heeft hier van alle ingrediënten staan om een drankje te maken. Het revengedrankje.
"Hoe ging je eerste les Potions eigenlijk? Want het is natuurlijk al heel moeilijk om in een vijfde jaar te beginnen." Zegt Alex.
"Ik kan het heel goed. Mijn eerste drankje was perfect." Zeg ik arrogant.
Een grijns siert Alex's mond. Hij kijkt me aan met intense ogen.
"Goed zo, dan kan je dit zeker ook wel. Heb je Ashling's haar?" Vraagt hij dan.
"Ja, dat was heel makkelijk." Waarom wil ik zo perfect doen voor deze jongen?
"Perfect. Je bent echt perfect." Fluistert hij terwijl hij een pluk haar achter mijn oor doet.
Mijn hart maakt gevaarlijke salto's in mijn borstkas. Het maakt zoveel lawaai dat ik bang ben dat hij het kan horen. Ik ben perfect. Een zucht van verlangen verlaat mijn mond.
"Laten we beginnen." Zegt hij dan plots.
Hij loopt bij me weg naar de ketel en wenkt me te volgen. Even ben ik bevroren op mijn plaats. Alex doet altijd zo lief om daarna me zonder iets achter te laten. Mijn brein is nog steeds heel boos op me en flikkert bloed rood als teken van alarm. Maar ik ben zo tot deze jongen aangetrokken.
"Kom je nog, of blijf je daar zo staan?" Grinnikt hij.
"Euh... nee hoor... ik... kom." Zeg ik onnozel stotterend.
Ik kan mezelf wel voor de kop slaan. Alex lacht naar me.
"Je bent heel schattig hoor, maar we hebben hier nu geen tijd voor. Zo gauw de zon onder gaat moeten we hier weg." Zegt hij ongeduldig, dus loop ik snel naar hem toe.

***********************************************************************************

"Kom, we moeten gaan. Het eerste deel van de polyjuice potion heb je heel goed gemaakt. Nu moet het toch een paar dagen met rust gelaten worden." Zegt hij waarna hij mijn hand vastneemt en lief naar me glimlacht.
Er komen geen woorden uit mijn mond, ik kan zelfs geen klein geluidje produceren. Nu lijk ik wel een verliefde puber! Ik walg van mezelf. Zijn hand is lekker warm, wat vreemd is aangezien het ijskoud is buiten. Het is dan ook een avond in de herfst. De wind haalt heel mijn haar door de war. We lopen in stilte naar de rand van het verboden bos. Daar blijft Alex staan en draait hij zich naar me toe.
"Wil je nu je beloning?" Vraagt hij na enkele seconde stilte.
De grijns op zijn lippen maakt me week vanbinnen.
"Ja." Het klinkt als een zucht.
Langzaam buigt hij naar me toe, wat hij de laatste dag al meerdere malen heeft gedaan. Zou hij me deze keer eindelijk echt kussen? Of zou hij zijn lippen weer naast mijn mond drukken zoals de vorige keer? Zijn hand bedekt mijn hele wang. De hand waar hij eerst de mijne mee vast had, gebruikt hij nu om zichzelf dichter tegen me aan te trekken. Als zijn lichaam het mijne raakt sta ik in vuur en vlam. Ik wed er voor dat mijn kaken zo rood zijn als een tomaat.
"Je bent prachtig van zo dicht bij." Grijnst Alex.
Een glimlach siert mijn lippen. Voordat ik nog iets kan antwoorden voel ik hoe zijn adem mijn lippen raakt. Hij komt dichter en dichter. Mijn adem stokt in mijn keel. Net voor zijn lippen goed en wel de mijne raken, voel ik hoe hij hard van me af gerukt wordt.

Melding: Wie oh wie is dat? (:

BELANGRIJK: Sterretjes tussen twee delen blauw? Of zwart zoals in het vorige hoofdstuk? (Ja voor mijn is dit heel belangrijk ;p)