43.

'Hoe.. hoe heb je hem gevonden?' Fluistert hij terwijl hij zijn hand opheft. Zachtjes streelt hij met zijn duim mijn wang. Zijn aanraking zorgt ervoor dat ik helemaal warm word van binnen. Mijn keel voelt kurkdroog aan. Het enige waar ik oog voor heb zijn zijn lippen. Verlegen sla ik mijn ogen neer. Zijn vinger raakt zachtjes mijn onderlip. 'Rania?' Zijn hese stem ontgaat mij niet. Wanneer ik opkijk zie ik dat ook zijn ogen op mijn lippen rusten. Zo te zien doet hij veel moeite om zich in te houden. Geen seconde na deze gedachten voel ik hoe hij zijn lippen op de mijne drukt. Hoe zijn tong die mijn mond binnendringt opzoek is naar de mijne. Ik sla mijn armen om zijn hals terwijl hij zijn armen rond mijn middel plaatst. Hijgend trek ik me terug. 

Glimlachend blijven we naar elkaar staren. Zijn ogen doorboren de mijne. Wanneer we weer tot adem zijn gekomen loop ik naar mijn bed en raap al mijn spullen op. 'Laten we gaan.' Fluister ik. Hij knikt en loopt naar de deur die hij vervolgens open houdt. 'Na jou.' Grapt hij. Ik lach zachtjes mee en samen verlaten we het ziekenhuis. Ik ben zo goed als nieuw. Ik snak naar wraak. Het klinkt misschien vreemd maar ik verheug me erop. Die vreselijke man heeft mijn leven geruïneerd. Hij zal vreselijk veel pijn lijden. Meer pijn dan dat ik heb geleidt. 

Ik versnel mijn stappen. In gedachten gezonken zoek ik naar Zakaria's auto. Sam heeft eindelijk werk gevonden en moest dus nadat hij me opzocht weer weg. Wat hij natuurlijk heel jammer vind. 

'Heey je gaat de verkeerde kant op.' Ik draai me beschaamd om en zie dat Zakaria voor een zwarte mercedes passeert. Snel loop ik naar hem toe en stap in. We hebben nog geen woord gesproken over het gene wat daarnet is gebeurd. De kus. We zwijgen erover en dat vind ik jammer. Ik bedoel, waarom zouden we over die kus moeten zwijgen?

Zakaria:

Het enige waar ik aan kan denken wanneer ik achter het stuur zit is haar lippen die ik nog steeds op de mijne voel. De kus was adembenemend. Het zorgde ervoor dat mijn verlangens werden gewekt. Maar ik weet dat ik rustig aan moet doen. Deze dame is niet zomaar iemand. Ze is een levende engel. Ze is bloedmooi en haar mysterieuze ogen maken het plaatje helemaal compleet. Ik hou van haar. Nog nooit heb ik zo veel gevoelens voor iemand gekoesterd. Nog nooit heb ik zoveel van iemand gehouden. Ze is het mooiste dat me ooit is overkomen. Haar zal ik nooit aan iemand anders willen verliezen. Althans wanneer ze echt van mij word. Nu bleef het alleen bij die kus waar we helemaal geen woord over hebben gewisseld. Het maakt niks uit, ik zal haar de mijne maken! Koste wat het kost.

Wanneer ik mijn auto voor haar deur parkeer pak ik haar bij de hand vast. 'Ik moet met je praten.' Zeg ik serieus. Ze moet het weten. 

Samen betreden we haar huis. 'Ga zitten.' Stelt ze me gespannen voor. Ik neem plaats op de bank en volg elke beweging die ze maakt. 'Kan ik je wat te drinken aanbieden?' 'Nee bedankt. Ik ben zo weer weg.' Ze knikt kort en verdwijnt weer in de keuken. Tot mijn verbazing komt ze weer binnen met een dienblad vol lekkernij en verschillende soorten drank. 'Je zal toch wat moeten drinken.' Lacht ze. 'Je bent ongelofelijk.' Ze haalt haar schouders op en komt naast me zitten. 

'Laten we meteen ter zake komen Zakaria.' Zegt ze ineens serieus. Alsof ze weet wat ze kan verwachten. Ik knik alert en vouw mijn handen dan in mekaar. 'Het gaat over Reda. Jou baas. Hij is betrokken bij de moord van jou ouders Rania. Hij heeft het spel heel goed gespeeld. Het heeft me verbaasd. Hij is heel slim te werk gegaan. Ik ben hier achtergekomen toen Amin de dag wanneer jij de deal moest afhandelen ook geschoten werd. Het was Reda. Gelukkig is Amin weer helemaal de oude. Maar dat betekent niet dat we niet moeten oppassen. Hij zal vast nog iets proberen alleen zal jij dit keer de slachtoffer kunnen zijn.' Ik kijk toe terwijl Rania bleek weg trekt. Ze staat in een ruk op en loopt door de woonkamer. 'Dit kan niet!' Roept ze vastberaden. 'Het is waar Rania.' Fluister ik. 'We gaan hem nu meteen opzoeken. Ik zweer het je dat ik zijn kop eraf zal knallen!' Ik kreeg niet eens de kans om te vragen naar Fouad. De onderzoek die ik naar haar heb gedaan heeft me veel opgeleverd. Laten we beginnen bij Reda. 'Let's go.'