40.

Zakaria: 

Droog neem ik Amin in mijn armen. Onze omhelzing is zwak, heel erg zwak. 'Wat is er?' 'Wat er met mij is? Vraag je me dat nou echt Amin? Je bent hier verdomd al een paar dagen en hebt niets van je laten horen. Jason die ik opeens niet kan bereiken. Ik dacht verdomme dat je dood was. Waarom ben je niet gelijk naar me toe gekomen?' Hij wendt abrupt zijn blik van me af. Hij slaat zijn ogen neer en friemelt wat aan zijn truitje. 'Het was te heftig allemaal.' Brengt hij er vervolgens zachtjes uit. In de stilte die er volgt zal je zelfs een spelt kunnen horen vallen.

'Ik ben verdomme in mijn arm geschoten toen ik het vliegveld verliet. Ik was er slecht aan toe en ben met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Daar heb ik Jason gebeld en die kwam hier een dag later aan. We weten wie de schutter is. We weten wie er die dag bij Fouad was. Alleen kan ik je verzekeren dat zij er vrij weinig mee te maken heeft. We zijn tot een conclussie gekomen dat zij daar stond en de schutter van Fouad heeft vermoord. Ze heeft een paar kogels op hem gelost en hij was meteen dood. De man die mij heeft proberen te vermoorden Zakaria. Hij heeft precies dezelfde kogels en vuurwapen als de man die Fouad heeft vermoord. Dezelfde tattooage. Het zijn partners. We hebben de man die mij beschoten heeft gevonden en vermoord. Hij wou geen informatie los laten. Jou mannen hebben hem mishandeld, hem in zijn been geschoten maar toch liet hij niks los.' Hij haalt diep adem. 'Het is Rania. Rania was die dag met Fouad.' Zij woorden waren net verstaanbaar. Zo zachtjes bracht hij het eruit. 

Woedend bal ik mijn handen tot vuisten. Ik kijk Amin in zijn ogen aan en sla hard met mijn vuist tegen de muur achter hem. Dit ik kan niet waar zijn. Het kan gewoon niet! 'Dus jij wilt beweren dat een meisje iemand met een vuurwapen heeft kunnen vermoorden?' Ik legde de nadruk op vuurwapen. Amin kijkt me aan alsof hij water ziet verbranden. 'Ben je vergeten dat we haar tegenkwamen in een winkel vol wapens hé? Ben je soms vergeten dat ze twee wapens in haar handen had? Ze hield ze zo vast alsof ze een proffecioneel was. Dus natuurlijk denk ik dat dat kan!' Ik geloofde hem maar wou niet toegeven. Rania heeft me met een vuurwapen geredt toen ik bijna beschoten werd. Ze heeft mijn leven geredt en zoals Amin zei, ze gaat er heel proffecioneel mee om. Maar toegeven? Nee, dat zal ik niet doen. Het is gewoon dat mijn hart me op een één of ander manier beveelt het niet te geloven. Wat nou als zij Fouad heeft dood geschoten? We weten niet zeker of ze zijn redder was of juist de moordenaar. Ik zet mijn verstand op nul en vorm mijn hart tot een steen. Bij dit onderzoek zal ik helemaal niet meer verdrinken in die o zo onschuldige ogen van Rania. Ik zal haar ontwijken en zoals ik al eerder zei: degene die mijn broers dood op zijn of haar geweten heeft zal ervoor boeten!

Dagen vlogen voorbij. Inmiddels zijn we al terug in Nederland. Ik heb genoten van Amerika, het was daar lekker zonnig. Hier moet ik weer eens aan de slag. Samen met Jason ben ik een onderzoek gestart. Een onderzoek dat alleen draait om Rania. Ik moet achter zien te halen wie ze is. Waarom criminelen naar haar opzoek zijn en wat ze met de dood van mijn broer te maken heeft. 

Rania:

'Je kan beginnen.' Word er in mijn oor gefluisterd. Ik draai me naar de man om en forceer een glimlach. 'Daar gaat ie dan.' Zucht ik. Mijn vuurwapen verdwijnt onder mijn wollen trui. De strakke riem van mijn broek zorgt ervoor dat hij er niet uitvalt. Mijn haar zet ik in een hoge staart en op mijn sneakers betreedt ik het pakhuis.