39.

Wanneer ik me onder mijn deken nestel pak ik de envelop die Stefan Diamond mij gegeven heeft. Een envelop die ik pas openen mocht wanneer de modeshow achter de rug was. Het was weer Stefan Diamond die de modeshow won. Ik gun het hem echt. Zijn ontwerpen waren alweer prachtig. 

Hallo Rania,

je vraagt je vast af waarom ik je deze brief overhandigde. Je vraagt je vast af of ik je niet alles heb verteld wat ik je vertellen moet, nietwaar? Het is waar, ik heb je niet alles verteld wat ik je vertellen moet. Maar toch weet ik dat jij deze opdracht met succes zal uitvoeren. Je bent uit op wraak, maar waarom? Je zult het me vast nooit vertellen. 

Deze opdracht moet je uitvoeren wanneer je weer in Nederland bent. Ik zal je samen met al mijn mannen beschermen. Dat garandeer ik je, dus twijfel daar niet aan! Ik zal het niet over mijn hart kunnen krijgen als jou iets overkomt. Je denkt nu vast, hij geeft niks om mij, waarom zegt hij zo iets? Geloof me, ik geef wel iets om je. 

Ik weet dat je genoeg vuurwapens hebt maar nog niet de juiste vuurwapen. Eén van mijn mannen zal je de juiste vuurwapen bezorgen. Niet hier in Amerika natuurlijk maar daar in Nederland. Het zal een 7 mm caliber worden. Een hele bijzondere en sterke dus. Ga er zuinig mee om Rania. 

De ontmoeting met de man zal plaats vinden in een verlaten pakhuis. Wees dus op je hoede. Hij zal vast en zeker niet alleen komen. Maar natuurlijk zal ook jij niet alleen gaan. 

Ik weet dat je je afvraagt wat dit met jou te maken heeft. Je vraagt je af hoe je hiermee jou wraak kan nemen toch? Geloof me, dit zal je helpen de juiste keuzes te maken. Dit zal je aan het denken zetten. Je zal vrijwel meteen komen te weten op wie jij zo graag jou wraak wil nemen. Deze man heeft een onwijs grote netwerk. 

Ik wens je veel succes en stel me vooral niet teleur. Nogmaals je word van alle hoeken en gaten beschermd. 

Stefan Diamond

Mijn ogen knijp ik tot spleetjes. Zijn woorden beginnen nu pas echt tot me door te dringen. Het is te riskant maar toch zal ik het doen. Ik moet erachter komen wie mijn ouders dood op zijn geweten heeft. Welke mensen mij willen hebben en vooral waarom ze opzoek zijn naar mij. Waarom ze mij niet kunnen vinden snap ik niet. En als ze mij gevonden hebben, ze krijgen nooit de kans om te vertellen wat ze van me willen. En dat is nou zo jammer. 

Bij het denken aan de dood van mijn ouders voel ik hoe mijn hart zich alweer vormt tot een steen. Voel ik hoe de bloed razend snel door mijn aderen stroomt. De verlangen om de daders uit de weg te ruimen en alle mensen die mij in de weg zullen staan. Langzamerhand maar zeker begin ik weer te veranderen in die ene monster. Die monster die haar ouders een belofte heeft gedaan. Een belofte die ze zal nakomen. Ook al is het het laatste wat ik doe. Ook al zal het mijn dood worden. Ik zal mijn belofte nakomen. 'Aan de slag Rania.'