37.

Ik grijp naar mijn pistool die op mijn nachtkastje ligt. Met mijn pistool tussen mijn benen probeer ik mijn verwarde haar weer in model te krijgen. Zonder te vragen naar wie het is trek ik de deur open. Tot mijn verbazing is er niemand en tref ik alleen een briefje op de grond. Ik kijk om me heen en wanneer de kust veilig is raap ik het briefje op en sla de deur met een knal dicht. Vervolgens laat ik me op mijn bed vallen terwijl ik probeer te bedenken van wie de brief kan zijn. Nieuwsgierig open ik de brief. Wanneer ik klaar ben met lezen voel ik mijn hart in mijn keel bonken. Er stond geen afzender op. Wie zou het kunnen zijn? Zakaria? Nee, waarom zou hij anoniem een briefje sturen? 

Ik doe zo snel mogelijk me strakke cocktail jurk aan, pakt mijn pistool en stop die in mijn make-up tasje. Wie het ook mag zijn, ik moet altijd op mijn hoede blijven. Degene heeft me gevraagd te komen naar een zeer luxe restaurant. Amal heeft me opgemaakt en heeft me tot mijn verbazing niet gevraagd waar ik naartoe ga. Terwijl ik mijn hakken aan doe bekijk ik mezelf in de spiegel. Draai een klein rondje en knik tevreden. 'Let's go.'

Wanneer ik de oprit op rij zie ik een witte porsche geparkeerd staan. Aangezien er bijna geen auto te bekennen is durf ik te wedden dat ie van degene is die me hier heeft uitgenodigd. Bewonderend draai ik er een rondje omheen. Het valt me op dat hij nog gloednieuw is. 'Ik zie dat mijn schatje je bevalt.' Een zware stem haalt me echter uit mijn gedachten. Ik plant een gemaakte glimlach op mijn gelaat en knik. 'Hij is mooi.' Zeg ik droog en loop geïrriteerd naar hem toe. 'U komt me bekend voor.' Bedenkelijk neem ik de man tegenover mij in me op. 'Aangenaam. Stefan Diamond.' 'Aah, de man wie Reda's droom verwoeste.' breng ik er spottend uit. 'De andere klant had meer te bieden.' Ik knik en bewandel samen met hem het restaurant. 'Serieus? Bodyguards?' 'Voor mijn eigen veiligheid.' Ik reageer er niet op en kom meteen ter zake. 'Wat doe ik hier?' 

Nadat Stefan Diamond me vertelde wat hij van mij wilde verliet ik per direct het restaurant. Die gast is niet goed bij zijn hoofd! Toch zal ik het doen. Hij biedt me een kans op veel wraak. Hij biedt me geen geld maar geld heb ik niet nodig. Dit draait slechts om mijn wraak die ik nemen wil. Die ik nemen zal. Ook hij is hier in Miami om zijn ontwerpen te showen. Ik durf te wedden dat hij dit jaar wederom zal winnen. Zijn ontwerpen zijn gewoon verdomd goed. Niemand die die gast overtreffen kan. Ik vind het wel vreemd dat hij ineens weet over mijn wraak die ik nemen wil. Zal het Zakaria zijn die het hem verteld heeft of zal iemand hier achter zitten? Who knows. 

Eindelijk. De dag is aangebroken dat ik en alle andere ons ontwerpen zullen showen, voor het eerst zullen vertonen. Ik kijk er echt naar uit. De adrenaline schiet zowat door mijn lijf. Zoveel zin heb ik er dus in. Er zijn nog veel dingen die ik moet doen. Ik moet me voorbereiden en moet nog mijn nagels laten doen en mijn haar en make-up. To much dus. 

'Kom, je ziet er beeldig uit.' Roept Selma enthousiast wanneer ze me in de hal aantreft. 'Bedankt, ook jij ziet er tip top uit.' Ze ziet er echt prachtig uit in haar cocktail jurk. Zelf heb ik spijt dat ik een lange avond jurk heb getrokken. 'Kijk dan iedereen in een cocktail jurk. En dan kom ik hier met een avond jurk.' De paniek slaat toe. 'Doe rustig, je ziet er echt prachtig uit in die jurk. Damn wat ben ik jaloers op jou figuur.' Ik schiet in de lach bij het horen van die woorden. 'Kom laten we gaan dramaqueen.' Grapt Selma en grijpt me bij mijn pols. Wanneer we buiten staan zie ik een limo staan. Met een bonkend hart stap ik in. Binnen zitten de rest al. Zakaria, Yessine en Amal rijden dus ook met ons mee. Gezellig. Met mijn ooghoeken zie ik dat Zakaria me staat te bekijken. Ik draai mijn hoofd naar hem toe en roep sarcastisch: 'Kan je het zien?' aangezien ik hem sinds die dag dat hij bijna dood geknald werd ontwijk kijkt hij verschrikt op. Deze opmerking heeft hij vast niet verwacht.