Hoofdstuk 7

Er was nu al weer een maand voorbij. Tayler ligt nog steeds in Coma en de kans dat hij eruit komt wordt met de dag kleiner. Met Lynn is er nog steeds niks veranderd. Ik gooi mijn boeken in mijn locker en pak mijn gymspullen eruit. De relatie tussen mij Jake was veel beter geworden. we hadden de afgelopen maanden veel afgesproken en hij had me zelfs meegevraagd naar het eindfeest. Hij vrolijkt me op en laat me lachen op elk moment dat ik dat niet kan. Ik loop de kleedkamer in. Noah zit al op een bankje. Ik kleed me snel om. 'Wat voor jurk ga jij aandoen?' Ik trek een vermoeit gezicht. 'Ik heb echt nog geen idee. Ik heb wel al heel veel gezocht maar ik kan niet echt iets vinden wat bij me past.’ Noah grinnikt. 'Ik heb dus echt precies hetzelfde probleem.' Ik glimlach.

Na de gymles hangen we aan een tafel in de aula. Ik scrol op mijn telefoon langs allemaal sites waar je jurken kan kopen. Ik vind alleen niks. Noah heeft het er ook behoorlijk moeilijk mee. 'is deze leuk?' Ze houdt een foto van een paars cocktailjurkje omhoog. Ik knik goedkeurend. 'ja, die is echt heel leuk!' Ik scrol verder over mijn telefoon. 'Ik heb de perfecte schoenen, alleen nog geen bijpassende jurk gevonden.' Ik krijg geen antwoord van Noah. Mijn ogen beginnen te glinsteren. Dit was De jurk die ik zocht en ik had hem eindelijk gevonden. Het bovenlijfje is zwart en hartvormig. De rok zelf is roze en open aan de rechterkant. Ik veer op in mijn stoel en hou de telefoon voor Noah's neus. 'Deze wordt het!.' Noah's ogen worden zo groot als theeschoteltjes. 'Die jurk is zoooo mooi!' Ik glimlach. Ik druk op bestel en reken netjes af. Na de pauze bel gaan we naar huis. Ik graai mijn spullen uit mijn Locker en loop de gangen door. 'Heey Meg!' Jake komt op me afgelopen. 'Heb je wat te doen vanmiddag?' Ik schud mijn hoofd. 'Heb je zin om wat te gaan drinken?' Ik glimlach en mijn gezicht begint bijna direct te stralen. 'Uh ja tuurlijk.'
Onderweg naar ons favoriete café moeten we altijd langs een begraafplaats. Jake vertelde me wel eens de verhalen die daar rond gaan. Ik krijg dan altijd de koude rillingen. Niet omdat ik het eng vind maar omdat ik weet dat hij de waarheid spreekt.
Ongeveer drie jaar geleden ging ik s ‘nachts naar het kerkhof samen met Lynn. Toen zag ik een zwart figuur met dunne handen. Het gezicht was smal, hoekig en had twee gele ogen die je vanuit de donkere schaduwen opnamen. Ik was me dood geschrokken. Sindsdien zie ik ze soms vanuit mijn ooghoeken of als het heel donker is. Ik krijg het er altijd benauwd van. Misschien was het tijd om het Jake te vertellen voor hij weer met zo'n verhaal komt. Ik kijk naar het kerkhof. Op een grote steen zit een vos. Zijn zwarte oogjes volgen me nauwlettend. Hij knippert geen seconde. We slaan de hoek om en de vos is verdwenen. Huiverend fiets ik door.
In het café is het lekker warm. Ik bestel een cola en Jake neemt een Ice tea. 'Heb je zin in Vrijdag?' Ik knik. 'Ik heb vanmiddag mijn jurk besteld.' Jake kijkt me aan. Zijn rode haar zit alle kanten op en zijn groene ogen doorboren die van mij. Valt het me nu pas op hoe knap Jake eigenlijk is? 'Uh hoe laat pik je me op vrijdag?' Jake bedankt de ober die de drankjes op de tafel zet. Hij neemt een slok en kijkt me weer recht aan. 'Rond half 9?' Ik knik. 'Mmmh ik moet je wat vertellen.' Jake geeft geen antwoord dus ik besluit om het maar gewoon te vertellen. 'Sinds drie jaar geleden zie ik geesten en mannetjes in de kast. of vossen op plekken waar die niet eens horen te zitten.' Jake slaat zijn ogen naar me op. 'Weet je zeker dat je, je het niet gewoon verbeeld?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ik weet zeker dat ze er echt zijn. Ze volgen me met hun ogen.' Jake knikt. 'Hij schraapt zijn keel voor hij begin te vertellen. 'Er gaat een Legende rond...Vooral in mijn familie, dat er wezens zijn in een andere wereld. Een wereld die heel erg goed verborgen ligt. Volgens die Legende lopen die wezens overal in de mensen wereld rond. Alleen mensen met bloed van die wereld in hun aderen of een verre verwante kan die wezens zien. De rest niet.' Met open mond had ik geluisterd naar het verhaal. Zou deze ook echt zijn? 'Ik weet niet of je nu de waarheid spreekt of dat je me gewoon wilt laten geloven dat ik gek geworden ben.' Jake grinnikt en haalt zijn schouders op.

Als ik thuis kom ben ik alleen. Grace is waarschijnlijk bij een vriendin en papa en mama werken nog. Geweldig. Het ruikt anders in de woonkamer. Alsof er een taart is gebakken. Ik loop de gang in naar boven. Ik kruip achter mijn laptop en zoek op internet naar Legendes en Mythes. Het zijn er te veel om allemaal op te kunnen zoeken. Ik zucht. De voordeur hoor ik met een klap dichtslaan. 'Hallo?' gil ik naar beneden. Geen antwoord. Het klamme zweet breekt me uit. Op de trap klinken voetstappen. Ik durf niet meer te bewegen. Met mijn ogen zoek ik de overloop af. De dweil staat in de badkamer. Ik grijp naar het ding en hou het voor me gericht. De voetstappen komen steeds dichterbij...