28.

Net dat ook ik me wil omdraaien hoor ik een harde knal. Geschrokken kijk ik in de ogen van Fouad. Ogen die me wanhopig aan kijken. Met zijn hand op zijn buik gedrukt valt hij op de grond. Als ik zie dat de man nog een kogel wilt vuren kom ik snel in actie. Gehaast grijp ik naar mijn pistool en schiet de donkere man in één knal dood. Ik sla een hand voor me mond bij het zien van Fouad's levenloze gezicht. Ik buk naar hem toe en voel bij zijn nek. 'Hij is dood.' Fluister ik. De tranen springen me in de ogen. 'Hij is dood!!' Schreeuw ik dit keer. Huilend val ik naast hem neer en pak hem stevig vast. 'Het spijt me zo.' Snik ik. 'Het spijt me zo.' 

Tot mijn verbazing opent de donkere man rustig zijn ogen. Ik zet al mijn gevoellens opzij en loop naar hem toe. Naast zijn lichaam blijf ik staan. De man kijkt me kil maar ook wel bang aan. Gevoelloos pak ik mijn pistool en richt die op hem. 'Nee...alsjeblieft...' Stotterd de man. Inmiddels rollen de tranen al langs zijn wangen. Het doet me niks. Helemaal niks. 'Je had hem niet moeten doden.' Zeg ik kil en haal de trekker over. Ik voel me lichtjes in mijn hoofd worden en voordat ik het weet beland ik op de grond.

De volgende ochtend word ik gewekt door sam die de gordijnen open gooit. Rustig open ik mijn ogen en kijk verward om me heen. 'Hoe ben ik hier beland? Wacht, was het een droom?' Zeg ik geschrokken en begin paniekerig mijn deken van me af te slaan. Nog steeds heb ik mijn kleren aan. Het was dus geen droom. Verslagen sta ik op. Wankelend loop ik naar sam toe. Hij kijkt me vol medelijden aan. 'Ik heb iemand vermoord.' Snik ik als het tot me doordringt dat ik die man zijn leven heb ontnomen. Het is ook allemaal mijn schuld dat Fouad weg is. Het is allemaal mijn schuld.

Ik zie hoe sam even moet slikken. Vervolgens pakt hij mijn beide handen vast. 'Dat deed je uit angst. Je wou jezelf en Fouad gewoon verdedigen.' 'Maar, ik heb twee keer geschoten.' 'Dat deed je dan uit woede. Neem het jezelf niet kwalijk. Je was in de war, ik zou precies hetzelfde doen.' Probeert hij me gerust te stellen. 

Zakaria: 

met ingehouden tranen probeer ik mijn moeder te troosten. Het gesnik van mijn moeder verminderd en met betraande ogen kijkt ze me diep in de ogen aan. Ik probeer de blik in mijn ogen te veranderen. Ik wil niet dat mijn moeder ziet dat ik kwaad ben. 'Probeer je woede niet te verbergen lieverd. Beloof me dat het bij dit laat. Zoek er geen dingen achter, wat gebeurd is, is eenmaal gebeurd. Je kan je broer niet terug halen door wraak te nemen. Laat het rusten mijn jongen.' Ik knik enkel waarna ik mijn lippen op haar voorhoofd druk. 'Ik ga naar huis. Als er iets is bel je me meteen oké?' 'Ik heb je vader hoor.' Lacht ze door haar tranen heen. Hoofdschuddend verlaat ik mijn ouders huis en stap mijn auto in. Hoe groot ik me ook probeer te houden. De tranen biggelen langs mijn wangen. Samen smelten de zoute tranen op mijn lippen. Hoe kon iemand hem van ons ontnemen. Degene die mijn broer zijn dood op zijn geweten heeft zal boeten.