27.

Als we de woonkamer binnen lopen kijk ik dromerig om me heen. Het is echt reusachtig. Fouad slaat zijn arm om me heen en kijkt me glimlachend aan. Vervolgens draait hij me naar zich toe. Hij kijkt me diep in de ogen aan. Bij het zien van zijn stralende gezicht moet ik even slikken. 'Waarom ben je deze geweldige jongeman aan het voorliegen Rania?' Zegt er een stemmetje in mijn hoofd. Geïrriteerd door al die gedachten schud ik mijn hoofd. Fouad kijkt me niet begrijpend aan. Zo snel ik kan tover ik een geforceerde glimlach op mijn gelaat. 'Gaat het wel goed met je?' Vraagt Fouad me bezorgd. Die ene nare gevoel die ik eerder heb gevoelt bekruipt me alweer. Voor heel even sluit ik mijn ogen om een golf van misselijkheid tegen te houden. 'Ja het gaat wel.' Fluister ik.

'Het was echt gezellig.' Zeg ik lachend naar waarheid. Ik heb het een en ander kunnen vinden in dit huis. Nu nog zijn kantoor en dan ben ik weg. Het zal vandaag moeten lukken. Langer hou ik het niet vol. 'Dat was het zeker.' Zegt Fouad zachtjes en komt steeds dichterbij. Als zijn gezicht niet meer dan één centimeter van de mijne verwijderd is voel ik me ongemakkelijk voelen. 'Je bent prachtig.' Hoor ik hem tot mijn verbazing zeggen. Hij heft zijn hand op en strijkt zachtjes over mijn wang. Zijn blauw/grijze ogen kijken me doordringend aan. Hij heeft precies de kleur ogen van sam. Als voel ik me niet zo ongemakkelijk als ik in die van sam kijk. 

Zoals verwacht plakt Fouad zijn lippen rustig op de mijne. Vol verlangen begint hij me teder te kussen. Rustig bewegen mijn lippen mee. Het is een intens kus. Ik trek me rustig terug en kijk hem ongelovig aan. Ik had nooit verwacht dat ik zou genieten van deze kus. Een kus met iemand die snel tot mijn verleden zal behoren. 

Nadat ik zijn kantoor vond en alles wat ik nodig heb uitprintte neem ik afscheid van Fouad. Hij stelt voor om me te brengen met zijn auto. Samen verlaten we zijn huis en een koude wind komt ons tegemoet. Heerlijk. Ik voel dat er iets niet klopt. Wat het precies is weet ik niet. Een koude rilling voel ik langs mijn rug gaan. 

In gedachten gezonken loop ik met hem mee naar zijn auto die jammer genoeg niet in zijn garage geparkeerd is. 

Als ik mijn telefoon hoor rinkelen stop ik met lopen waarna Fouad mijn voorbeeld volgt. Het is een onbekende nummer. Nieuwsgierig neem ik op. 'Met Rania.' 'Draai je om.' Hoor ik een diepe stem zeggen. Voordat ik me om kon draaien zie ik dat Fouad al is omgedraaid.