Secrets are deadly here

Ik sta met trillende benen in de entree hal. Luca kijkt bezorgt naar mij. "Gaat het Skylar?" Ik knik ja. "Het spijt me Skylar. Voor wat? Heb je dan niet gemerkt dat je terug bent. Dat je het bos overleeft hebt? Je bent geen mens Skylar." Mijn lip begint te trillen. "Geen mens?" denk ik in mezelf. " Maar wat ben ik dan wel? " Zeg ik met een piepstem. "Ik heb nog nooit bloed gedronken en ik moet er niet eens aan denken of ga al kotsen. Dus geen vampier. En ik ben ook geen wolf want ik ben nog nooit verandert in een wolf en ik heb ook de eigenschappen er niet van. En in elfjes geloof ik niet in dus ik ben ook geen elfje". Luca grinnikt. Ben je echt geen elfje? Ik was namelijk wel benieuwd welke kleur vleugels je zou hebben." Casius komt vanuit een donkere hoek naar ons toe lopen met een enge grijns op zijn gezicht. "Waar waren jullie? " Ik wil wat zeggen maar op dat moment lijkt het mij verstandig om niks te zeggen. Ik hou mijn kaken stevig op elkaar. Casius ijsbeert om ons heen wat mij erg zenuwachtig maakt. Een dodelijk stilte vervolgt totdat Casius de stilte verbreekt. "Ik hoef het ook niet te weten het zijn mijn zaken niet" zucht Casius. Casius loopt naar mij toe. Luca gaat voor mij staan. "Erg beschermend hoor Luca! Ga weg!!" bromt Luca. Casius duwt hem aan de kant. Hij strijkt met zijn hand over mijn wang heen. Ik zie de woede op Luca's gezicht. Casius komt nog dichter naar mij toe en fluistert dan in mijn oor "Wat jullie ook van plan zijn samen het zal niet gaan werken. En even voor de duidelijkheid je zult nooit Luca's nummer 1 zijn. Maar bij mij..." Die worden maken mij woedend op de een of andere manier. Voordat Casius zijn zin kan afmaken duw ik hem van mij weg. Hij kijkt verontwaardig. Luca grijpt mijn hand vast en sleurt me mee. " Als je haar nog 1 keer aanraakt ben je dood Broer. Daar zal ik wel voor zorgen!! zegt Luca boos tegen Casius.