Jursena - 16

Haar hand bewoog weer zacht. “Of wil je dat we er een einde aan maken?” Geen reactie, maar Yue en Diana keken elkaar aan.

“We maken haar wakker”, zei Diana. Yue knikte instemmend.
“Wil ze dat?”, vroeg ik aarzelend. “Hoe weten jullie…”
“Haar lichaam reageert op onze vragen”, zei Yue kalm. “Helemaal zeker zijn we natuurlijk nooit, maar we weten dat ze een doorzetter is, dus gaan we er van uit dat ze wakker wilt worden, afscheid wil kunnen nemen.” Ik knikte.
“Moet, moet ik Keylina al halen?”, vroeg ik aarzelend.
“Wacht tot je ouders er zijn”, adviseerde Yue me.
“Wachten waarmee?”, klonk mijn moeders stem. Ik draaide me om. “Is er iets met Jursena?”
“We kunnen haar niet redden”, zei Diana. “Maar we kunnen haar wel even wakker maken, om afscheid te nemen.”
“Gaat ze… dood?”, vroeg mam nu ook aarzelend.
“Ja”, zei Yue zacht. “Het spijt ons, we hebben gedaan wat we konden, maar…”
“Ik ga Keylina halen”, zei ik zacht. Ik haalde diep adem en draaide me om.
“Zal ik meegaan?”, bood mam aan.
“Nee”, zei ik zacht. “Dit moet ik alleen doen.”
“Sterkte dan”, zei mijn vader zacht. Ik knikte.
“Lizzie?”, hoorde ik plots een zwakke stem. Een bekende stem. Maar geen stem die ik op dat moment verwachtte. Ik draaide me om.
“Jursena!”, zei ik verbaasd. “Ik ga meteen Keylina halen, hou vol.”
“Wacht”, zei ze zacht. “Ik…” Ze haalde diep adem. “Lizzie, ik weet dat je hem haat, maar ik kan Azulena niet vragen… Je moet Azlaï vertellen…” Ik keek haar aan. “Hij is mijn man… Als ik dood ben, moet hij het weten…”
“Natuurlijk”, zei ik zacht. “Ik beloof het, ik zal het hem vertellen.”
“Bedankt”, fluisterde ze.
“Geen dank. Ik ga Keylina halen”, zei ik. Ze knikte.
“Zal ik Rin en Airi halen?”, bood mijn moeder aan.
“Is Rin hier?”, vroeg Jursena verbaasd.
“Ja, ze is meegekomen”, zei Diana.
“Misschien nog even wachten”, zei Yue. “Ik schat dat we een paar uur hebben. Niet te veel volk in één keer.”
“Oké”, zei Jursena zacht. Ze zuchtte. “Een paar uur…”