Elaimet - Juryrapport

Eerst en vooral: erg fijn dat jullie dit verhaal gelezen hebben! We hopen dat jullie ervan hebben genoten!
Zoals we iedere keer doen bij onze inzendingen van de Paul Harland Prijs, voegen we hier ook het juryrapport bij.

Jurycommentaar
Er is een wereld vol sprookjesachtige wezens. Die wereld wordt bedreigd en aangevallen door boze wezens. Die boze wezens worden met veel geweld verslagen. Dat is de essentie van jouw plot. Het is ook de plot waar iedere fantasyschrijver voor moet oppassen, als hij niet iets heel origineels extra toe te voegen heeft. De herinnering aan het zusje van Jalo is dan wel een beetje ontroerend, maar niet echt sterk genoeg. Ook alle andere motieven, de reis naar het Wolkenland, het Elaimet-schap van Jalo, ze zijn wat te willekeurig om een echt goed verhaal te vormen. Iets van een zoektocht naar het dode zusje had het verhaal spannender en aangrijpender kunnen maken, maar die mogelijkheid wordt helaas al snel geblokkeerd.

Jury's zijn gewoonlijk nogal streng (niet altijd leuk om te lezen, maar daar leer je ook wat uit)
In elk geval, we hebben nadien ook erg nuttige commentaar gekregen van één van de andere deelnemers, die we graag met jullie willen delen.

Commentaar mede-deelnemer
Hieronder mijn eerste ideeën bij jullie verhaal. Hopelijk hebben jullie er wat aan.
groetjes

Laat ik beginnen met wat ik het gaafst vond:
“Sorkka’s worden geboren als bloed zich met aarde mengt. Het probleem is dat hoe meer slachtoffers ze maken, hoe groter hun aantal wordt en hoe moeilijker om ze in toom te houden.”
De motivatie van de sorkka’s was duidelijk. Ze zijn duidelijk niet slecht omdat ze slecht zijn. Het zijn gewoon jagers en ze willen zich voortplanten. Leuk gevonden!

Ik vond dat het verhaal soms nogal snel leek te gaan, waardoor je soms niet de tijd kreeg om van het verhaal te genieten. Van huis naar de wolkenstad, meteen een rondleiding, terug naar de wolkenstad, terug naar huis en weer naar de wolkenstad. Misschien iets minder reizen en iets meer beschrijving hoe het eruit ziet?
Wat is het directe nut van dat Jalo naar huis gaat halverwege? Als hij zo belangrijk is voor de mensen in de wolken, waarom laten ze hem dan naar een plek gaan waar de sorkka’s hem zo makkelijk kunnen vinden?

Het tijdsbeeld is me niet duidelijk en dat is jammer. Is dit onze wereld of een fantasiewereld? Romeinse tijd, middeleeuwen of de moderne tijd? Dat is me niet duidelijk en dat vind ik jammer.

Ik ben het niet 100% eens met de eerste regels van jullie rapport. Het plot waar jullie een beetje voor moeten oppassen is misschien niet zo zeer de “sprookjeswereld die bedreigd wordt” denk ik, maar: “de Uitverkorene”. Harry Potter en The Lord of the Rings deden het ook al: iemand is uitverkoren voor een speciale taak en we volgen die persoon op reis terwijl ze de onbekende wereld ontdekken.
Bij Jalo ben ik eigenlijk nieuwsgierig waarom hij die uitverkoren Elaimet is, dat wordt niet erg duidelijk uitgelegd. Heeft hij iets bijzonders gedaan? Is hij familie van de vorige Elaimet?
Verder zou ik misschien wat meer de gedachten van Jalo willen zien. Hoe is het voor hem op de Elaimet te zijn? Aan het eind lees je wel hoe hij er niet bij kan dat hij de uitverkorene is, maar zou dat niet leuker zijn aan het begin van het verhaal? Dat maakt de reis misschien wat aangrijpender, want dan kunnen we nog meer meeleven met de hoofdpersoon.

Willekeurig idee:
Hoe gaaf zou het zijn als één van de grote draken voor zou doen dat hij de deur niet kon openen en dan Jalo uitdaagt om het eens te proberen. Zie je het voor je? Dat is leuker dan alleen maar aan de lezer zeggen dat de voltallige raad nodig is om de deur te openen.