047

Lauren Brown

Ik zit met Jane en Sam in een kroeg. Het is niet druk, maar ze wilden me meenemen om afleiding te zoeken. En eerlijk gezegd, het werkt niet. Maar dat laat ik niet blijken. Ze doen in ieder geval hun best. Ik heb Sam al een hele lange tijd niet meer gezien. Ik was veel te vinden met Jane de laatste tijd. Dus we hebben veel te bespreken. 'Hoe gaat het tussen jou en...?' Begin ik. Sam heeft een vriend gekregen in de tussentijd. Maar omdat we haar al even niet gezien hebben, heb ik geen idee wie het is en hoe hij heet. Best erg eigenlijk. 'En Mike?' Ik knik. 'Ja, dat gaat tot nu toe gewoon heel goed. Maar we zijn ook pas anderhalve maand samen. Dat is nog niet zo heel lang. Lijkt me vreemd als het nu al fout zou gaan!' Ze moet lachen. Ze stopt met lachen en kijkt me verschrikt aan. 'Sorry, laten we het ergens anders over hebben.' Verontschuldigd ze zich. 'Nee, geen probleem. Ik ben blij voor je. Ik wil alles weten. Maar dan ook alles!' We lachen nu met z'n drieen. 'Ja, Sam! Heb je eigenlijk al stoute dingen gedaan?' Vraagt Jane nieuwsgierig. 'We hebben wel al wat gedaan, ja! Mag ook wel. Ik ben al wat ouder he. Ik ben niet meer zo onzeker en een heilige maagd'. Daar heeft ze gelijk in. Ze is echt positief veranderd. Ze is zelfs gestopt met roken. 'Hoezo ben je eigenlijk gestopt met roken?' Vraag ik dan nieuwsgierig. 'Mike is een topsporter. Hij doet aan basketballen en speelt heel hoog. Hij houdt niet van mensen die roken en daarom ben ik vooral gestopt. Maar ook gewoon omdat het echt niet goed is voor je'. 'En daar kom je nu pas achter. Mike maakt echt indruk op je. Je stopt met roken voor hem. Als wij je vertellen dat het niet goed is voor je, blijf je het doen. Een beetje jammer!' We lachen. 'Ik hou toch van jullie!'

Na een aantal drankjes op te hebben staan we met z'n drieën te dansen in de kroeg. Het werd ineens druk. Niet met jongeren, maar dat geeft niet. We zijn dronken en hebben het gewoon naar ons zin. Als ik nog door aan het dansen ben zie ik Jane en Sam stilstaan. Ze hebben het ergers over. Ik wil precies weten waarover. Ik stap op ze af. 'Vertel. Ik ben nu ook heel nieuwsgierig'. 'Ik denk dat we beter kunnen gaan, Lau'. Ik haal mijn schouders op en kijk Jane niet begrijpend aan. Ze snapt mijn hint en wijst naar de bar. Ik draai me om en ga opzoek naar waar haar vinger naartoe wijst. Ik zie een bekende jongen zitten met wat vrienden om zich heen. Ik kijk geschrokken weg. Geen idee wat ik moet zeggen. 'Kom we gaan'. Mijn hart gaat tekeer. Ik pak mijn leren jasje en loop naar buiten. Ik hoop dat 'ie me onderweg naar buiten niet ziet. Ik sta al buiten. Jane en Sam zouden me vast wel volgen, maar het duurt even voordat ze buiten staan. Zenuwachtig sta ik om het hoekje van de kroeg en kijk telkens naar de deur of Jane en Sam er al uit komen lopen. Ik zucht en kijk op mijn horloge. Ik sta serieus al vijf minuten te wachten op ze. Ik voel een hand op mijn schouder waardoor ik verschrikt opkijk. Ik durf me niet om te draaien, maar doe het toch met moeite. Justin. Fuck. 'Ik moet weg. Ik ga Jane en Sam zoeken en dan ga ik weg. Doeg'. Ik klink heel erg gespannen. M'n stem trilt. 'Wacht!' Hij pakt me bij mijn pols beet. 'Laat me los. Ik moet weg'. Ik raak in paniek. Waar zijn Jane en Sam wanneer ik ze nodig heb. Justin duwt me tegen de muur aan. 'Doe rustig. Ik wil met je praten'. Ik begin te gillen. Hij plaats zijn hand op mijn mond en probeert me stil te houden. Ik lik zijn hand, probeer te bijten, ik doe alles om zijn hand ervan af te halen. Na een tijdje wanneer ik gekalmeerd ben, haalt hij zijn hand van mijn mond af. Ik pak mijn kans en gil wederom. Hopend dat iemand me hoort. Hij buigt voorover en plaatst zijn lippen op die van mij.