Unraveled

"Je bent er" zegt Luca met een nep glimlach. Luca wijst naar de antieke stoel tegenover hem als gebaar dat ik moet gaan zitten. "Ik wil het met je over hebben dat je op je eerste dag al niet kwam opdagen. Je hebt het ontbijt gemist en je praatte tegen een klant. Maar.... Ik wil geen gemaar zegt Luca op eens heel boos. Je hebt de regels overtreden!!! En je moet daar voor boeten!! Wij hebben jou een slaap plek aangeboden met de deal dat jij hier kwam werken!!" Luca slaat met zijn vuist op zijn kantoor tafel waardoor ik schrik. Hij zucht diep om weer tot zich zelf te komen. "Luister skylar ik wil je echt niet straffen. Maar dat zijn de regels hier. En mijn broer is nogal van de regels. En daarmee wil je echt geen ruzie hebben. Dus ik heb geen andere keus Skylar. Ik voel een woede in mijn opkomen ik probeer me in te houden maar voordat ik weet is het al te laat . "Mij straffen!!! Hoe durf je!! Ik wil hier geen eens zijn in dit gekke hotel!! Ik ben hier gewoon freaking ontvoerd!!! Ik ben vastgebonden aan een stoel. En Ik heb hier met helemaal niet gepraat!! En dat wil ik ook niet met jullie freaks!! Ik wil gewoon de waarheid weten!" Ik zucht diep. "Sorry" zeg ik. Ik kijk verdrietig naar de grond. "Als je me wilt straffen ga je gang. Misschien heb ik het ook wel verdiend. Het spijt alles floepte gewoon uit mijn mond. Ik ga je niet straffen Skylar..." Ik kijk naar hem toe zijn ogen glinsteren. Op dat moment zie ik zijn zwakke plek. Sinds dat ik hier ben gaf hij nergens om. Maar hoe die nu kijkt... Laat zien dat hij wel ergens om geeft. Dat hij menselijk is..... "Skylar..... we hebben allebei geheimen. Sommige geheimen kan ik vertellen sommige niet. Misschien kunnen we elkaar een beetje helpen door de waarheid te vertellen. Want dat is toch wat je wilt?" Ik knik. Laten we maar beginnen met mijn verhaal.. Oftewel met het meisje. Ik had namelijk begrepen van jou dat je een meisje zag. Dat meisje is...... Mijn zusje.