#001

'Ik heb Severide in zicht Jake.' Zeg ik terwijl ik de jongen nauwlettend volg.
'Goed zo, zorg ervoor dat je hem mee krijgt naar de suite.' Hoor ik door mijn oortje.
Ik tover een verleidende lach op mijn gezicht en mijn naaldhakken tikken op de grond als ik zelfverzekerd naar hem toe loop en "per ongeluk" tegen hem aan bots.
'Oh sorry hihi, het spijt me dat ik je niet zag.' Zeg ik zo onschuldig mogelijk.
Ik zie dat zijn ogen over mijn extreem korte zwarte jurkje en mijn lange benen met hakken glijden.
'Maar dat maakt toch helemaal niet uit.' Zegt hij vriendelijk met een licht Russisch accent.
Ik kijk zo lief mogelijk.
'Dankjewel ik ben ook zo... hihi in de war... misschien toch een glaasje te veel,' Zeg ik met een zwoele blik terwijl ik ongemerkt tegen hem aan leun.
'maar het is ook zo warm hier.' Ga ik giechelend verder.
Hij steekt galant zijn hand uit.
'Kan ik de jongedame begeleiden naar onze suite? Daar hebben ze wel iets waardoor je het wat minder warm krijgt.' Zegt hij dubbelzinnig.
Oh god, ik walg van die man maar ik moet in mijn rol blijven.
'Zeg ja, Gabriel en ik wachten je daar op.' Klinkt het uit mijn oortje.
Ik giechel nog een keer. 'Je mag deze jongedame zeker wel begeleiden.' Zeg ik terwijl ik zijn hand vastpak.
'En hoe heet de jongedame?' Vraagt hij gladjes.
'Sarah, deze jongedame het Sarah. En hoe heet de jongeman?' Vraag ik lachend.
'Eric.' Liegt hij soepel. 'Hier heen.'
Voor de show loop ik zwalkend naast hem en ik ga een paar keer echt door me enkel. God hoe vaak moet ik Martha nog zeggen mij geen naaldhakken aan te trekken. Gelukkig heeft Severide niets door en hij slaat zelfs behulpzaam een arm om mijn middel.
We zijn aangekomen bij de suite en hij duwt zijn lippen op de mijne. Snel duw ik de deur met mijn voet achter ons dicht en ik geef hem een knietje op een gevoelig plekje en een stomp in zijn gezicht.
'Sorry joh, ik denk dat je net een blauwtje gelopen heb.' Zeg ik terwijl ik bekijk wat voor mooie blauwe plek dat zou worden.
Gabriel en Leon komen achter de gordijnen te voorschijn.
'Special agents, je word aangehouden op verdenking van moord, je hebt het recht om te zwijgen en alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden.' Zeg ik terwijl ik hem boei.
'Was dat nou echt nodig?' Vraagt Gabriel ongelovig.
'Wat?' Vraag ik verbaasd.
'Was het echt nodig hem een knietje in je weet wel te geven?' Vraagt Jake verontwaardigd.
Ik rol met mijn ogen en sjor Severide omhoog.
'Hij wilde me zoenen, het was zelfverdediging.' Zeg ik verdedigend.
Ze kijken elkaar veelbetekenend aan.
'Als nog trap je een man niet in zijn zaakje.' Zeggen ze in koor.
Hoofdschuddend begeleid ik Severide naar de auto, het is niet altijd even makkelijk om de enige vrouw van het team te zijn, of nou ja enige... je had altijd Martha nog.
'Pas op voor je hoofd.' Zeg ik automatisch als ik Severide op de achterbank laat plaats nemen. De deur gooi ik achter hem dicht.
'Brengen jullie hem maar voor verhoor naar kantoor, ik moet nog even wat doen.' Zeg ik terwijl ik de sleutels naar Gabriel gooi.

Eerst ga ik me omkleden in mijn fijne spijkerbroek en blouse en daarna koop ik bloemen. In gedachte verzonken loop ik naar het kerkhof en eenmaal daar kniel ik neer bij een witte marmeren steen. Mijn vingers glijden over de letters die er in gegraveerd zijn. Dan ontdoe ik de vaas van verwelkte bloemen en doe de nieuwe bloemen er zorgvuldig in. Als dat werkje klaar is ga ik in de kleermakerszit voor het graf zitten.
'Hey Dave. Alles gaat goed met mij, we hebben vandaag weer een verdachte kunnen arresteren dus weer een crimineel minder op straat.' Zeg ik terwijl ik een glimlach forceer en naar mijn handen staar.
Het klinkt misschien stom maar ik moet wel glimlachen.
'De jongens waren het er natuurlijk weer's niet mee eens dat ik een jongen een knietje had gegeven, ik kan me precies voor stellen wat jij zou zeggen. Pijn is fijn en bloed is goed.' Ik zucht even en sta dan op.
'Tot morgen.' Beloof ik terwijl ik mijn hand even over het marmer laat glijden.
Langzaam loop ik het kerkhof uit en ik stap in mijn auto.
Snel rij ik naar het kantoor en als ik binnen kom zie ik dat Jake en Gabriel al bezig zijn met het verhoor van Severide. Ik pak een koptelefoon en luister mee.
'Dus Joe Severide, weet je dat wij niet van leugenaars houden?' Vraagt Jake donker.
Joe kijkt hun arrogant met zijn hel blauwe ogen aan.
'Ik ben geen leugenaar!' Zegt hij met een vals lachje.
'Oh,' Jake kijkt gemaakt verbaasd naar Gabriel. 'daar doet hij het weer.'
Gabriel schud gemaakt teleurgesteld zijn hoofd en dan uit het niets geeft hij een harde klap op de tafel.
'Wie heeft luitenant Casey vermoord!?' Schreeuwt hij.
Severide kijkt hem even geschrokken aan maar herstelt zich snel.
'Ik wil mijn advocaat spreken.'
Ik leg de koptelefoon neer en loop naar binnen.
'En of je die nodig hebt,' Zeg ik dreigend. 'breng hem maar naar een cel, dan kan meneer er een nachtje over slapen, misschien dat hij het zich dan herinnert.'
Hij grijnst zwoel naar me.
'Kom je er dan bij?' Vraagt hij sluw.
'In je dromen nog niet eens. Iedereen heeft het recht lelijk te zijn maar jij maakt er echt misbruik van.' En met deze woorden loop ik weg.
Ik hoor Gabriel en Jake achter me lachen en ik loop grinnikend verder.
Maar hoe dan ook zou Joe gaan praten, koste wat het kost.
'