12.

De volgende ochtend word ik vroeg wakker en loop ik meteen naar de douche. Ik neem een heerlijke douche en smeer mezelf in met bodylotion. In mijn badjas loop ik terug naar mijn kamer. Ik droog mijn haar en begin het vervolgens in model te föhnen. Ik besluit iets aan te doen wat ik zelf heb ontworpen in die tijd dat mijn ouders nog leefden. Ik heb het natuurlijk niet zelf kunnen naaien en gaf het daarom ook aan een professionele naaister. Zij heeft al mijn ontwerpen heel goed en mooi kunnen naaien en daar ben ik haar tot de dag van vandaag nog steeds dankbaar voor. Maar na mijn ouders dood heb ik niet meer ontworpen. Het is moeilijk om weer een nieuwe start te maken maar het moet. Ik kan niet voor altijd zo leven, ik moet doorgaan. 

Ik pak een witte blouse met korte mouwen en een zwarte strakke rok die net boven mijn knieën komt uit mijn klerenkast. Vervolgens doe ik twee dunne panty's aan en daarboven op die blouse en rok. Ik doe mijn pumps rustig aan en sta vervolgens op. Mijn haren liggen verspreid over mijn schouders en mijn ogen heb ik ook opgemaakt. Ik breng niet al te veel blush aan en smeer mijn lippen met lipgloss. 'Voilla.' zeg ik als ik klaar ben met alles. Ik bekijk mezelf in de spiegel en moet echt lachen. Ik heb nooit gedacht dat ik me ooit zo zou kleden. Ik lijk wel een echte zakenvrouw. Ik pak mijn sleutels en verlaat mijn huis. 

~daar aangekomen~
Welkom. Als je ergens hulp mee nodig hebt kan je bij mij terecht' hoor de vrouw achter de balie zeggen bij binnenkomst. Ik knik 'Bedankt' zeg ik vriendelijk terug. Ik loop meteen door naar mijn kantoor en zie dat iedereen naar me kijkt. Ik begin me ongemakkelijk te voelen en loop stevig door zonder om te kijken. Een jonge dame loopt naar me toe en reikt me haar hand uit. 'Hallo, jij bent vast de nieuweling' zegt ze vriendelijk en lacht haar witte tanden bloot. 'Ja dat klopt. Hier ben ik dan, de nieuweling.' zeg ik grappend. 'Oh wat onbeleefd. Ik ben me helemaal vergeten voor te stellen, het spijt me. Ik ben Selma en jij moet Rania zijn nietwaar?' 'Ja dat klopt, Rania aangenaam kennis met u te maken.' 'Insgelijks. Spreek me alsjeblieft niet aan met u want dan voel ik me heel oud.' zegt ze lachend. Ik lach met haar mee en loop vervolgens verder naar mijn kantoor. 'Zij is oké' fluister ik tegen mezelf. Selma hé, ze is in ieder geval wel knapper dan haar broer. Ik lach inwendig en ga vervolgens achter mijn bureau zitten. Wat ga ik nu doen?

Een uur later hoor ik geklop op de deur. 'Kom binnen' schreeuw ik terwijl ik alleen aandacht heb voor mijn laptop. Ik kijk helemaal niet op als ik iemand binnen hoor komen. 'Zo jij bent geconcentreerd bezig' grapt Reda die met een paar mapjes binnen komt. 'Kan ik je ergens mee helpen?' voegt hij eraan toe. 'Nee hoor. Ik maak een eigen design voor mijn kantoor.' 'Mag ik een kijkje nemen?' vraagt hij me poeslief. 'Nee, echt niet.' 'Maar ik wil erop beoordelen. Alsjeblieft!' smeekt hij me bijna. Ik lach hardop en schud een 'Nee' met mijn hoofd. 'Dat doe je maar als mijn kantoor klaar is.' 'Ik ben zo benieuwd. Als het een kinderachtige kantoor word gooi ik alles weg.' zegt hij lachend. Ik hef mijn kin in de lucht en kijk hem met een geforceerde glimlach aan. 'dacht het even niet. Het word nog mooier dan jou saaie kantoortje.' zeg ik zelfverzekerd. 

'Mocht je willen' lacht hij. 'We will see' 'Definitely.' 'Oké vertel me nou wat je hier echt komt doen.' zeg ik serieus. Ik heb de mapjes inmiddels al gezien dus dat word zeker mijn werk voor heel de week. En ja hoor, ik moet al die mapjes aan het eind van de week afgerond hebben. 'Zakaria vroeg me of hij je kon bellen, kan dat?' zegt hij verward. 'Waarom?' zeg ik dit keer geschrokken. 'Ik weet het niet. Hij zei me wel dat het dringend was.' 'Ja is goed hij kan me nu bellen.' 'Hij staat al op lijn 1' grinnikt Reda. Ik knik en hij loopt mijn kantoor uit. Ik slaak een diepe zucht en neem dan op 'Hallo met Rania?' zeg ik met een trillend stem. 'Je moet snel naar me toe komen Rania. Het is dringend. Ik ben te vinden in mijn kantoor.' zegt hij snel en hangt vervolgens op. Hij klonk heel gespannen. 'Wat een onbeschofte klootzak!!' mompel ik. Hoe durft hij zomaar neer te leggen? Was het dan zo erg?