10.

'Ik wil gewoon naar huis gaan.' zegt ze kalm maar ik weet beter. Ik weet dat ze zich niet zo kalm voelt als dat ze zich voordoet. Ze is verdrietig en ik moet weten waarom. Ik wil haar helpen, waarom weet ik niet. Ik ken haar niet eens en voel me nu al verantwoordelijk voor wat er met haar gebeurt. Ze is een sterke dame en dat kan je zien. Maar ze is net als elke meisje, gevoelig. 'Je gaat me gewoon vertellen wat je hier doet!!' beveel ik haar dit keer aangezien ze niet wilt antwoorden. Ze keek me met grote en kwade ogen aan. 'Je hebt hem vermoord idioot!! Je hebt de man vermoord die mijn leven heeft verwoest. Je hebt hem vermoord voordat ik mijn wraak kon nemen. Ik haat je.' schreeuwt ze me in een keer toe. 

Ze loopt kwaad weg en ik doe geen moeite om haar tegen te houden aangezien ik nog in schok ben. Ik besluit om mijn mannen op een missie te sturen. Als hij haar echt iets heeft aangedaan, heeft hij dat vast niet alleen gedaan. Hij moet met iemand hebben samengewerkt. Ze moeten achter zien te halen wie dat is met wie hij samenwerkt. Als hij dat echt heeft gedaan dan zal zijn partner niet rusten als hij erachter komt dat zijn partner genaamd Mounir niet meer leeft. Dit zal nog eens een hoop werk worden maar ik vertrouw op mijn mannen. Ze zijn goed in wat ze doen. 

'Waarom al die interesse in ze?' vraagt een van mijn mannen me serieus. Dat weet ik zelf niet eens denk ik bij mezelf. Waarom doe ik dit voor haar? Ze heeft me net duidelijk gemaakt dat ze niks meer moet van me, door te zeggen dat ze me haat. 'Weet je laat het me je anders vragen, waarom zo'n interesse in mevrouw eigenwijs?' vervolgt hij. Ik kijk hem met gespleten ogen aan en schud vervolgens mijn hoofd heen en weer. 'Dit meen je niet hé?' vraag ik hem ongelovig. 'Je denkt toch niet dat ik een oogje op der heb?' voeg ik eraan toe. 'Nou dat kan toch? Als je zo naar haar kijkt, haar prachtige ogen en volle lippen, dat zwarte haar waar je aan wilt zitten. Ze is gewoon prachtig toch?' zegt hij terwijl hij een grijns onderdrukt. 

Ik weet dat hij met me zit te dollen. 'Als je niet maakt dat je binnen 2 seconden weg bent schiet ik een kogel door je kop!' probeer ik serieus over te brengen. Alhoewel ik er eigenlijk om moet lachen. Hij kijkt me geschrokken aan en rent als een klein kind weg. Ach ja, ze is prachtig moet ik eerlijk toegeven. Maar ik heb een bloed hekel aan vrouwen! Ze denken een man zo in hun macht te kunnen nemen, nou deze jongeman echt niet! Ik heb mezelf belooft me niet met vrouwen bezig te houden. Mijn werk en familie komen op nummer 1 te staan. Daar kan niks of niemand verandering in brengen. Mijn mannen en ik ruimen alle troep op en verlaten vervolgens het gebouw. Ik stap mijn auto in en rijd in een volle vaart naar huis. Waar ik me lekker kan ontspannen. Nog steeds blijft mijn gedachten hangen bij Rania. Ze is een open boek, ze is mysterieus! 

Rania:

Gebroken ga ik op mijn bed liggen en kijk met betraande ogen naar het plafon. Zoals altijd dwalen mijn gedachten weer weg...