Geheim 10

Uitgeput kwam Christophe aan bij een soort reuzenhol. Nicola was hij kwijt geraakt, wat wil je ook: een draak tegen een fee... Hij vloog het hol in omdat de zon hem begon te irriteren, maar bleef geschrokken ter plaatsen fladderen. Dennis stond daar met grote ogen naar een reusachtige tarantula te kijken die dood op de grond lag en naar het lichaam dat naast die tarantula lag. Toen Christophe vroeg: “Wat is hier gebeurt?”, keek Dennis hem aan en zei gehaast: “Christophe, zorg dat Nicola hier weg blijft”. Christophe knikte en vloog naar buiten waar hij Nicola aantrof die net naar binnen wou gaan. “Wel, hier zit je dus. Ik heb jou geliefde niet gezien, zullen we dus naar de rest gaan om te zeggen dat we eindelijk klaar zijn?” vroeg hij plagerig, maar fronste zijn wenkbrauwen toen Christophe antwoordde: “Ga jij maar, ik euhm... ben nog wat moe van het vliegen(?)” Nicola keek hem nog achterdochtig aan, maar haalde zijn schouders op. “Fijn, rust jij dan maar wat uit (luierik)”, zei hij en vertrok.

Opgelucht vloog Christophe als de razende wervelwind terug naar de grot waar hij Dennis nog steeds zo stijf als een stokvis aantrof. “Dennis? Wat is er gebeurd? Wie ligt daar?” vroeg Christophe terwijl hij zijn minuscule handje op Dennis’ schouder legde. Er ging een soort schok door het lichaam van de dwerg en hij liep snel naar het “lijk” toe. Toen Christophe dichterbij kwam, zag hij dat dat “lijk” nog leefde en dat het niemand minder dan Sarah was. Na een paar klappen van Dennis werd Sarah wakker en werd met de hulp van de dwerg overeind getrokken. Alsof hij nu pas de vragen hoorde, antwoordde Dennis: “We... we... het komt er op neer dat Sarah veel heeft gevochten en zwaar gewond is. Je moet ons helpen om haar naar het paleis te krijgen, anders begeeft ze het aan het bloedverlies!” Even kon Christophe het niet bevatten, maar begon daarna in zijn heupzakje te rommelen en haalde er een vuurrood blad uit. Hij vloog naar Sarah toe en legde het blad op haar wonde die aan het bloeden was. Tot Dennis’ verbazing verdorde het blad snel en stopte de wond met bloeden. “Feeënmagie...” mompelde hij afkeurend, maar ondersteunde Sarah die op instorten stond. Christophe veranderde zich in een mens en hielp Dennis Sarah ondersteunen. Haar gezicht had een ongezonde bleke kleur en ze haalde amper nog adem. Beide wezens hielpen haar naar buiten, maar toen ze ongeveer 100 el gevorderd waren, zei Dennis al kreunend: “We halen het paleis nooit aan dit tempo!” Christophe moest hem gelijk geven en zag dat ook hij vermoeid was.

Opeens voelde Christophe hoe Sarah stopte en haar arm probeerde los te trekken. Christophe liet haar meteen los waardoor ze op de grond viel, maar dat hinderde haar blijkbaar niet echt. Ze greep haar fluit uit haar tas en speelde er twee lange tonen op. Opgelucht dat hij Sarah niet langer moest ondersteunen, liet Dennis zich luid zuchtend in het gras neervallen. Meteen daarna klonk het ronkende geluid dat aangaf dat er een dwerg lag te slapen... Na zo’n twee minuten zag Christophe aan de schemerende hemel een soort van blauwe stip verschijnen dat langzaamaan groter werd. Sarah had ondertussen het bewustzijn al verloren en Dennis lag nog steeds te slapen, dus was Christophe de enige die het zag. De blauwe stip werd groter, en groter, en groter, en nog groter... Totdat het een vorm aannam. Christophes ogen sprongen bijna uit zijn kassen van verbazing en angst. ‘Nee, dit kan niet!’ dacht hij wanhopig en wou wegrennen, maar dat lukte niet doordat hij verstijft was van angst. Voor hem kwam een wezen aangevlogen dat niemand (behalve Nicola misschien) in het echt wilde tegenkomen. Het was namelijk een levensechte blauwe draak!