2.

Ik slaak een diepe zucht en klop aan. 'Kom binnen' hoor ik een diepe stem zeggen. Met trillende handen en benen stap ik zijn kantoor binnen. Eenmaal binnen kijk ik hem met een aarzelende glimlach aan. Hij daarentegen kijkt mij strak en kalm aan. 'Hallo mevrouw wat komt u doen?' bracht hij er kalm in. 'Ik heb een sollicitatie gesprek met u als het goed is' beantwoordt ik zijn vraag. Hij kijkt me onderzoekend aan en tovert uiteindelijk een glimlach op z'n gezicht. 'Kom maar verder' zegt hij nu aardig. Ik loop zelfverzekerd verder en neem tegenover hem plaats. Vervolgens kijk ik hem onderzoekend aan en neem de tijd op hem te bestuderen. Hij heeft een mooie tintje en heeft een opscheertje en bruin haar. Hij heeft lichtbruine ogen en een brede postuur. In zijn witte G-star shirt komen zijn spieren er mooi uit. Hij is dus geen lelijke jongeman maar hij lijkt mij zo'n player die alles krijgen wilt. 'Waarom denk je dat jij deze baan moet krijgen?' vraagt hij me serieus. 'Nou dat denk ik niet, het lijkt me gewoon een leuke baan en ik hou uiteraard van ontwerpen.' beantwoordt ik zijn vraag meteen. Hij kijkt me verbaast aan en knikt vervolgens. 'Je moet dit niet als een spelletje zien.' zegt hij na een lange stilte. 'Dit is een serieuze baan die veel mensen wel willen. Dus als jij dit niet serieus neemt dan kan je gaan.' zegt hij en kijkt me strak aan. Wat heeft hij nou weer? 'Natuurlijk neem ik dit wel serieus. Ik heb hier niet voor niets gesolliciteerd. Zoals ik al zei, ik hou van ontwerpen.' bracht ik er bot en geïrriteerd in. Hij haalt nu al de bloed onder mijn nagels vandaan. Hij heeft zich niet eens voorgesteld! Deze man hier komt gelijk ter zaken. 
'Hoe graag wil je deze baan?' vraagt hij me en negeert mijn uitbarsting van net. 'Heeeeell graag' beantwoordt ik zijn vraag overdreven. Hij kijkt me geamuseerd aan en schrijft wat in een mapje. 'Oke kom dan maar mee.' zegt hij en staat op. 'Waar wil je naartoe?' vraag ik hem niet begrijpend. 'Ik heb zo een vergadering bij The Slimani's en jij gaat mee.' beantwoordt hij mijn vraag kortaf. 'Wat? Ben je gek geworden?' siste ik. Hij keek me verbaasd aan en schudde zijn hoofd. 'Oh dan kom je toch niet mee. Ik dacht echt dat je deze baan zo graag wou.' 'Ja dat wil ik ook maar.. maar ik kan echt niet mee naar een vergadering hoor.' 'Kom nou, je hoeft niks te zeggen. Alleen kijken en dan zullen we zien of jij deze baan nog wilt.' zegt hij met een brede grijns.

Na een paar minuten staan we voor The Slimani's. Het is niet zoveel lopen omdat het letterlijk om de hoek is. Mijn hart voel ik in mijn keel kloppen en nerveus stap ik de lift in. 'Hoe heet je eigenlijk' vraagt hij me. Eindelijk ik dacht dat die vraag nooit zou komen zeg ik grinnikent in mezelf. 'Rania.. aangenaam' zeg ik en steek mijn hand naar hem toe. Hij neemt die stevig in ontvangst en stelt zichzelf voor als Reda. Zo heet het bedrijf ook: radia's. Samen met Reda en zijn collega's stappen we de vergaderruimte in en nemen achterin plaats. 'Welkom allemaal bij The Slimani's. Er is aan mij gevraagd om jullie even bezig te houden. Zakaria kan elke moment binnen komen.' zegt een vrouw die wanhopig naar de deur kijkt. Wie komt er nou te laat bij een belangrijke vergadering? Lachend schudt ik mijn hoofd en kijk de vrouw geamuseerd aan. Ze weet niet meer wat ze moet zeggen en friemelt aan de knoop van haar colbert.