1.

Oh nee oh nee' zeg ik geïrriteerd tegen mezelf en haal mijn tas overhoop. Waar heb ik mijn huissleutels in godsnaam gedaan? Verdomme ik mag echt niet te laat komen! Zo snel ik kan ren ik naar mijn kamer, vluchtig zoek ik hier en daar. 'Gelukkig' zeg ik van blijdschap hardop als ik ze eindelijk vind. Snel ren ik weer naar beneden en doe mijn zwarte uggs aan. Pak mijn tas en kijk of ik iets niet ben vergeten. Nee niks vergeten. Rustig sluit ik de deur achter me dicht en versnel mijn stappen. Daar was ik dan op weg naar een sollicitatie gesprek die me eigenlijk weinig kon schelen. Het is maar dat ik moet aangezien ik alleen woon. Het is moeilijk maar ik moet me sterk houden. Wat heb ik er nou aan als ik alleen in een hoekje zit en uithuil? Niks dus. Ik moet sterk zijn en door gaan met mijn leven. Het was voor mij een hele grote stap om alleen te gaan wonen maar ik had geen andere keus. Mijn naam is rania , welkom in mijn leven!


Geërgerd stap ik de trein uit en loop richting mijn bestemming. Zo, wat was het op het station druk zeg. Ik haal mijn Ipod uit mijn tas en zet een leuke liedje op. Rustig stop ik de dopjes in mijn oren en loop stevig door. Als ik maar niet te laat kom. Ik moet eerlijk toegeven dat ik wat zenuwachtig begin te worden. Het is en blijft eenmaal een sollicitatie gesprek. Het is soms wel erg frustrerend om daar met iemand in een kantoor te zitten voor een tijdje en allerlei vragen te beantwoorden. Ik weet echt niet hoe ik me moet gedragen tegenover hem of haar. Wees gewoon jezelf spreek ik mezelf streng toe. Nou wees niet helemaal jezelf want dan rent hij of zij dadelijk het kantoor uit. Koppig mag je doen als je aangenomen word. Ik begon inwendig te grinniken en richt mijn blik weer op de grond. 

Na een paar minuten kom ik eindelijk aan bij een heel groot gebouw. Met grote ogen blijf ik ernaar kijken en ook om me heen. Het staat hier vol met lange en verschillende flats. Het is echt heel mooi om te zien. Nerveus stap ik het gebouw in en kijk dit keer met grotere ogen om me heen. Het ziet er zo mooi uit! Het is hier beneden zo mooi ingericht echt prachtig. De baas heeft zeker gevoel voor mode en hij heeft smaak. 'Sukkel' fluister ik tegen mezelf. Dit is niets voor niets een modebedrijf. Met knikkende knieën stap ik de lift in en druk op de 17e verdieping. Ontspan je Rania, het lukt je vast wel! Niet veel later stap ik de lift weer uit en loop op de balie af. Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik had echt niet gedacht dat ik zo nerveus zou zijn. 'Hallo ik heb een gesprek met de baas' zeg ik aarzelend tegen de vrouw achter de balie. 'Wat is uw naam?' vroeg ze me vriendelijk. 'Rania' beantwoordt ik haar vraag en tover een glimlach op mijn gezicht. Ze checkt het nog even na in haar computer en staat op. 'Komt u maar met mij mee' zegt ze en loopt voorop. Stil volg ik haar naar het kantoor van de grote baas. Ik ben wel benieuwd naar diegene. Misschien is hij of zij wel heel aardig, maar misschien ook niet.