Het boek 03

‘Aura opletten straks vraag je nog dingen die net zijn uitgelegd’ de lerares keek haar nijdig aan. Ze liep weer terug naar het bord en ging verder. Aura kon haar hoofd er niet bijhouden. Telkens dwaalde haar gedachte weer af. ‘Wat zou er in dat boek staan? Was het belangrijk?’ Eindelijk ging de bel en ze griste haar spullen van de tafel en rende bijna het lokaal uit. Nog een uur en ze zou naar de bibliotheek gaan om het boek te onderzoeken. Ze botste tegen mensen op in gang en liep bijna over een kleine bruger heen. Ze vertraagde haar pas voor het geschiedenis lokaal en ging rustig zitten. De leraar keek haar verbaasd aan. ‘Meestal kom je als een van de laatste’ zegt hij. ‘Ik heb vandaag haast meneer Nieuwland’ antwoord Aura terug. Toen meneer Nieuwland wat terug wou zeggen kwam de rest van de klas binnen. Ze keken allemaal Aura vragend aan. Aura negeerde het gestaar. Ze vond het niet leuk als iedereen naar haar keek. Aura dwaalde net weer een beetje af toen ze iets hoorde over kasteel ….. Ze keek op. ‘De burcht ligt hier niet ver vandaan ongeveer het is ongeveer een half uur lopen. Het is net iets verder dan het park’ verteld meneer Nieuwland. ‘Het kasteel staat nu leeg omdat ze zeggen dat daar rare dingen gebeurd zijn vroeger. Niemand weet de verhalen precies maar het gaat ongeveer over de baron die daar woonde. Hij hield zich bezig met zwarte magie en vervloekte het kasteel net voor zijn dood zodat niemand het kon overnemen. Ze zeggen ook dat zijn geest daar is blijven rondzwerven en mensen die hij niet goedkeurt vermoord.’ Aura keek richting Saskia die een beetje bleek was geworden. Ze moest in zichzelf lachen ‘ Wat een bangerik het is maar een verhaal’ dacht Aura. Ze keek weer weg van Saskia en haar aandacht ging naar de klok die links van het bord hing. Nog vijf minuten. Meneer Nieuwland was weer wat anders aan het vertellen terwijl Aura stiekem haar tas in pakte. Nog vier minuten. Ze keek uit het raam en zag een reiger bij het water staan. Er was een klein meertje voor de school met in het midden een klein eilandje waar alleen een oude wilg op stond. Ze zag allemaal takken op het water wegdrijven in oostelijke richting. Aura trok haar hoofd naar achteren. Er was iets voor het raam langs gevlogen. De reiger zat nog steeds langs het water. Maar het kon geen andere reiger geweest zijn. Daar had hij de kleur niet voor. Aura keek nog eens goed naar buiten of ze nog iets zag. De bel ging en Aura keek naar de klok. half vier. De bibliotheek ging vandaag om vijf uur dicht. Ze moest opschieten. Ze pakte haar tas en probeerde rustig weg te lopen. Buiten de deur stonden Saskia en haar vriendinnen verderop in de gang te wachten. ‘Dan maar via een andere gang’ zuchtte Aura en liep de andere kant op. Ze ging de trap af en volgde een gang die zich opsplitste en ging naar rechts. Vervolgens kwam ze bij de hal uit en liep via de school deuren naar buiten. Ze liep naar haar fiets zette die van slot en ging naar de bibliotheek.