046

Lauren Brown

Hoe moet ik dit nou uitleggen aan Justin. Misschien is het 't beste om te doen alsof ik van helemaal niets af weet. 'Hoe bedoel je ze is weg?' 'Zoals ik het zeg. Weg, ze heeft d'r spullen gepakt'. Ik schud mijn hoofd. Ik weet van niks, toch? 'Ik snap het niet. Waarom zou ze weg gaan? Heb je lelijk tegen d'r gedaan? Heeft ze misschien een nieuwe liefde. Of weet ze het van jou en mij?' Ai, stom om dat laatste te zeggen tegen Justin. 'Hoe moet ze het weten van ons?' Ik kijk meteen naar de grond. 'Weet jij hier iets van?' Ik kijk geschrokken op. 'Hoe-Hoe bedoel je? Hoe moet ik hier iets van weten. Ik ken Hope niet. Ik heb haar nog nooit gezien. Ja, op het internet, maar verder niet'. Wat ben ik een goede leugenaar zeg. Echt bizar! De award voor beste leugenaar gaat uit naar Lauren Brown. Ik zie mezelf al op het podium staan.. Wat een idiote gedachten. 'Als je iets weet, Lau.. Vertel het me dan alsjeblieft. Ik moet weten wat er is gebeurd'. Ik zucht. 'Joh Justin, dan bel je haar toch op. Desnoods ga je overal zoeken waar ze zou kunnen zijn. Wat verwacht je nou van me? Je komt naar hier om dit te vertellen. Wat heb ik hier aan? Ga haar zoeken of hou erover op. Ik hoef dit allemaal niet te weten. Misschien ben ik juist wel heel blij dat ze eindelijk weg is. Dan staat niemand ons meer in de weg!' Lief blijven is niet een van mijn sterkste punten. 'Ah, val neer. Jij denkt echt alleen maar aan jezelf. Bekijk 't. Prettige dag'. Justin loopt weg. Zonder erover na te denken, ren ik hem achterna. Ik pak hem bij z'n bovenarm beet. Hij keert zich meteen om. 'Sorry. Zo bedoelde ik het niet'. Hij zegt niks. Hij kijkt me even aan. Hij stapt naar voor en zoent me. Zoenend neemt hij me mee naar de bank. Hij gooit me erop en komt bovenop me zitten. Ik geef me aan hem over.


Ik maak de sluiting van mijn bh vast. Daarna trek ik mijn t-shirtje erover aan. Hij kijkt me goedkeurend aan. Ik moet lachen door z'n blik. 'Justin, je wilde met me praten. En niet alleen over Hope'. Hij neemt plaats op de bank en kijkt me aan. 'Het spijt me van wat er gebeurd is. Ze was gewoon heel aantrekkelijk. Ik heb echt niets met d'r gedaan. Alleen geflirt. En ik weet dat dat al erg genoeg is, maar we hebben niet gezoend en we zijn ook zeker niet verder gegaan'. Ik knik. 'Spreek je d'r nog?' Justin schudt zijn hoofd. 'Nee, later op die avond vertelde ze me dat ze een vriend had en dat ze echt niet vreemd zou gaan'. 'Oké, dus al was ze single hadden jullie wel wat gedaan? Daar komt het namelijk wel op neer'. Hij schudt zijn hoofd nogmaals. 'Daar gaat het nu niet om. Er is niets gebeurd. En toen je mij vertelde dat je met Scooter had gepraat, was ik kwaad. Heel kwaad. Hoe kon je met hem praten zonder het aan mij te vertellen. Ik maak er wel deel van uit'. Het enige wat ik kan doen, is hem gelijk geven. Hij heeft ook gelijk. Justin had er bij moeten zijn, maar als hij nou niet zo druk was geweest, had hij het wel meegekregen en had 'ie vanzelf bij me komen staan. 'Dat had ik ook niet moeten doen, maar ik wilde er voor gaan. Zo leek het niet van jou kant'. 'Je weet dat ik verliefd op je ben, Lau. Dat weet je heel goed. Scooter kon dit er gewoon niet bij hebben. Maar, ik begrijp ergens ook weer wel dat je het gedaan hebt. Anders zouden we nooit bij elkaar kunnen komen'. Een klein glimlachje verschijnt op mijn gezicht. Ik druk een kusje op z'n wang. 'Maar, voordat ik je hier heel blij mee maak.. Ik wil eerst met Hope praten, voordat wij iets nemen met elkaar. Zij moet weten hoe het zit. Het valt namelijk op dat als ik het nu uitmaak, dat ik morgen een relatie met jou heb. En in mijn wereld verspreid dat zich zeer snel.. 'Hope.. Ze weet al hoe het zit, Jus..'