Dream world | 3

Om precies 2 uur gaat de bel. ‘Bel jij Soraka even dan maak ik de deur open.’ Zegt mam.
Ik knik toets dan Soraka haar nummer in op mijn mobiel.
Het duur even voordat ze de telefoon opneemt.
‘Wat?’
‘Je moet naar beneden komen, er zijn al gasten.’
‘Ik kom.’
Ik druk het gesprek weg en sta op om de muziek zacht aan te zetten. Net als ik weer op de bank wil gaan zitten komt mama de kamer in met oma Sas en opa Ger. ‘waar is de jarige?’ Vraagt oma. ‘Die zal zo wel komen.’ Antwoord mam. ‘Ga maar zitten dan haal ik wel wat te drinken voor jullie.’ Zeg ik terwijl ik naar de keuken toe loop. Aan opa en oma hoef ik niet meer te vragen wat ze willen drinken want ze drinken altijd het zelfde, Koffie. Ik doe wat water in het koffiezetapparaat en zet hem dan aan. Langzaam druppelt het water wat nu een bruinige kleur heeft gekregen door het koffiepoeder in de glazen kan. Vroeger kon ik altijd uren naar dit blijven kijken. Maar nu pak ik alvast twee koffie kopjes en twee lepeltjes. Na een minuutje is de koffie klaar en giet ik het voorzichtig in de kopjes. Ik doe er een beetje melk en suiker bij en roer dan een keer. Ik zet de kopjes op een dienblad en draag het zo naar de woonkamer. Ik zet de kopjes voorzichtig op de tafel en zie dat Soraka ondertussen ook al beneden is. ‘Dankjewel schat.’ Zegt mij opa terwijl hij naar zijn koffie rijkt.
Ik loop terug naar de keuken om het dienblad weer op het aanrecht te zetten en pak dan mijn cadeautje uit mijn tas. Ik loop weer naar de woonkamer en geef Soraka het cadeau. ‘Gefeliciteerd!’ Soraka pakt het cadeautje uit en doet de armbandjes dan meteen om haar arm. ‘Dankjewel ze zijn echt mooi.’ Ik glimlach en ga dan even op de bank zitten.

Als iedereen er dan eindelijk is en Hera ook weer thuis is van school vraagt mam aan mij of ik voor iedereen een stuk taart wil snijden. Ik knik en loop dan naar de keuken. Ik weet niet waarom maar het is de gewoonte dat als er een feest bij ons is ik de bediende ben en dus de hele tijd op en neer moet lopen om alles voor iedereen te halen. Ik heb geen idee wie dit ooit bedacht heeft maar ik moet die persoon nodig is een keer een pak rammel geven. Ik haal de taarten uit de koelkast en snijd ze in mooie gelijken punten. Ik zet 34 bordjes op een rij op het aanrecht en leg dan op elk bordje een paars servetje vervolgens leg ik op elk bord een stuk taart en daarlangs leg ik dan weer een vorkje. Ik zet van elk van de vier soorten taarten een paar bordjes op het dienblad zodat ze zelf kunnen kiezen welke taart ze willen. Met een vol dienblad loop ik naar de woonkamer en begin dan de bordjes uit te delen, dit herhaal ik een paar keer totdat iedereen een stuk taart heeft. Als ik klaar ben neem ik zelf nog een stuk appeltaart en ga dan op de bank zitten naast mijn neef Saffier. ‘Je had eigenlijk wel zo’n bediende pakje aan moeten doen en dan in het roze. Ik weet zeker dat het je mooi zou staan.’ Ik rol met mijn ogen en neem dan een hap van mijn taart. ‘Doe zelf maar een roze jurkje aan, dat staat jou vast veel beter.’ Saffier begint te lachen. ‘Ja vast. Ik denk toch niet dat jurkjes echt mijn ding zijn.’ Ik kijk Saffier teleurgesteld aan. ‘Ik had me net verheug om jou in een jurkje te zien.’ Ik kijk Saffier net zo lang aan tot hij zich ongemakkelijk begint te voelen. ‘Oke, oke maar ik heb helemaal geen jurkje dus helaas kan ik er ook geen aan doen. ‘Geen probleem, ik heb wel een jurkje voor jou in mijn kast hangen.’ Roept Soraka vrolijk terwijl ze al richting de lift loopt. Saffier slaat zijn hand voor zijn ogen en slaakt een zucht. ‘Tja jongen, daar kom je niet meer onder uit. ‘Zegt ome Sean dan. Ik grinnik even en bedenk me wat voor soort jurkje Soraka mee zal nemen voor Saffier. Ik hoop een super korte met een open rug en glitters.