The orphan girl hoofdstuk 40

Het eerstvolgende moment dat ze herinnerde voelde ze dat ze ondersteboven in iets plakkerig hing. Paniekerig probeerde ze te schreeuwen maar geen geluid behalve een laag gemompel kwam uit haar keel. Haar lippen kreeg ze niet open. De stem van Bilbo stelde haar gerust.
“Ssht ik ben hier.” Het volgende moment voelde ze dat ze naar beneden viel. Een beetje ruw viel ze op de grond en met veel moeite kreeg ze een deel van het plakkerig spul van haar af. Voorzichtig stond ze recht. Rond haar hoorde ze de stemmen van de andere dwergen gevolgd door strijdkreten en weeral vechtgeluiden. Daarna hoorde ze het heel herkenbare geluid van bogen. Ze waren niet langer meer de enigen besefte ze.
“denk maar niet dat ik je zal sparen dwerg!” ergens vaag klonk de stem bekend. Maar tijd om erover na te denken kreeg ze niet. Alles werd weer zwart.
Helena werd wakker in een gezellig ingerichte kamer. Naast haar zat onbekende blonde elf. De elf deed haar veel meer aan diegenen die ze in Lothlorien had gezien, Hij glimlachte. Voorzichtig ging ze recht zitten. Ze wou steunen op haar armen maar ontdekte daarbij dat de arm met de wonde een stuk ontbrak. Ontzet keek ze naar het stompje op de plaats waar haar hand ooit was en schoot bijna in paniek. De elf stelde haar gerust.
“Het is goed dat je je hand zo stil hebt gehouden anders was je allang dood geweest. Door hem stil te houden is het gif in een plaats gebleven waardoor het alleen je hand was die we niet meer konden redden.” Helena slikte en knikte.
“Ik ben Legolas.”
“Waar is de rest? De dwergen?”
“Die zijn veilig.”
Er werd geklopt op de deur en een roodharige elf kwam tevoorschijn.
“Jouw vader wilt met jullie beiden praten.”
“Bedankt Tauriel.” Legolas hielp Helena uit het bed en liep samen met haar door de gangen. De pracht en praal van de gangen verbaasde de jonge elf en bijna was ze tegen een paal gelopen als Legolas haar niet had gewaarschuwd. Maar van al het mooie was de hal waar de koning zat nog de mooiste.
“Welkom Helena oftewel Eltawariel, ster van het bos.” Ht meisje raakte in de war door de worden en de lange elf naast haar duidelijk ook.
“Eltawariel?”
“Ik kreeg een brief van een elf uit Rivendell. Misschien moet je hem zelf maar lezen en jij ook Legolas.” De koning kwam langzaam van zijn troon en gaf de brief aan Helena. Legolas las over haar schouder mee.


Beste heer Thranduil

Terwijl u dit leest reist er een jonge elf met Gandalf de tovenaar, een hobbit en dertien dwergen. De jong elf is jouw kleindochter. Gandalf vond in de armen van haar stervende moeder en heeft haar naar het veiligere Dale gebracht in vermomming. Twintig jaar geleden was ze weer overvallen en is ze naar Lothloriën gegaan. Haar herinneringen zijn door de tovenaar geblokkeerd, met deze brief te lezen zal ze zich alles herinneren.

Elrond

Verbaast staarde Helena naar de brief. Langzaamaan kwamen de herinneringen terug. Bij het beeld van har vader schrok ze het hardst. Verbaast keek ze naar de man naast haar, haar vader. Hijzelf wist ook duidelijk niet wat zeggen.