Partie 9

Jennifer Pov;
Omg, je bent zo gelukkig! De enige echte Jean Baptiste Maunier gaat na school op jou wachten. Iets mooiers kan je je gewoon niet inbeelden! Met een superbrede glimlach kom je bij je zus en Jonas staan. 'Jennifer? Wat sta je daar nou stom te lachen?', vraagt Jonas. 'Jean..' is het enige wat je eruit kan brengen. 'Wat is er met Jean?', vraagt Delphine direct. 'Na school..',krijg je er weer met veel moeite uit. 'Wat na school?'vraagt Delphine ongeduldig. Ze begint je door elkaar te schudden. 'Godverdomme Jenn antwoord nou!' Stilaan begin je heel het verhaal te vertellen. 'Omg Jennifer dat is fantastisch!'schreeuwt Delphine enthousiast. 'Ik weet het, ik kan het zelf ook amper geloven!', antwoord je, nog steeds met die brede glimlach op je gezicht. 'Maar euh.. Jenn.. je moet nu echt wel stoppen met zo eng te staan lachen hoor, het word best creepy', lacht Liam. 'Haha sorry maar ik ben gewoon zo f*cking blij', zeg je. Liam en Delphine lachen en na daar nog een tijdje te hebben staan praten, gaan jullie het lokaal binnen. De laatste uren vliegen voorbij, met die zalige gedachte in je hoofd. Als na het laatste les uur de bel door de school klinkt, begint je hart al direct sneller te kloppen. Snel schuif je je boeken in je tas en stapt het lokaal uit. Eenmaal je bij de schoolpoort bent, blijf je met een kloppend hart staan wachten. Delphine en Liam blijven mee wachten, maar gaan daarna door, ze moeten nog iets doen voor school, zeiden ze. Daar geloof je niets van, jullie hebben niet eens iets te doen voor school. Je glimlacht bij de gedachte dat die twee iets zouden hebben. Je bent blij voor je zusje. 'Waarom lach je?', vraagt een vreemde stem ineens. 'Oh niets, binnenpretje', antwoord je zonder op te kijken. Opeens schiet het je te binnen dat het niet de stem van Liam was, en ook niet de stem van je zus.. Oh nee. Met angstige ogen kijk je op. Daar zie je de prachtige blauwe ogen van Jean. 'Hé, nog eens sorry van vanmiddag, dat ik tegen je aan liep he..', zegt hij. Niet dat het je kan schelen dat hij tegen je liep, anders stond je hier nu niet samen met hem. 'Geeft niet hoor', antwoord je. 'Wat dacht je ervan mee te komen naar m'n huis? Daar kunnen we ook iets drinken en we kunnen er veel gezelliger praten', stelt hij voor. Omg gebeurt dit nou echt?! Je ogen worden groot en je kan er even geen woord meer uitbrengen. Je gaat gewoon mee naar het huis van Jean Baptiste Maunier. De énige échte! Een warm gevoel gaat door je heen. 'Nou? Wat dacht je ervan?'klonk het. Oh shit, je moet wel nog antwoorden he Jennifer, zeg je tegen jezelf. 'Ja is goed hoor', zeg je met een glimlachje.