Hs 67 - I'm sorry

(door Inge)
Daarnet had ik ruzie met Sasha. Ik vind het zo vervelend. Ik ben dol op haar, maar ik vind het best erg wat ze die arme Julien aandoet. Ok, hij mag dan wel een geheim hebben, maar vertel me even wie dat hier niet heeft. Ik passeer de struik waar we het licht uit zagen komen en plots zie ik Shailene en Julien samen praten. Ik kan horen dat ze schreeuwen, maar de woorden versta ik niet, daarvoor sta ik er te ver van. Ze slaat hem op zijn arm. Ik schrik. Wat is er toch aan de hand? Ik probeer dichter te komen maar stap op een takje. Het kraakte maar eventjes, maar het was genoeg om hen beiden naar mijn kant om te laten kijken. Vlug verberg ik me achter een struik. Ze zien me niet maar gaan wel nog verder weg staan. Ik draai me om en loop weg. Even later kom ik Sasha tegen.
"Het spijt me", mompel ik, wanneer ik haar zie ,want ik heb spijt van de ruzie en het schreeuwen ook al meende ik de woorden die ik zei.
"Nee, het spijt mij", antwoordt ze ,"Je had gelijk. Ik speelde met zijn gevoelens. Ik was mezelf niet. Ik weet niet wat me bezielde. Het spijt me echt. Ik ga het Julien nu vertellen, ik hoop dat hij het me ooit zal kunnen vergeven." Ik glimlach naar haar ,"Vrienden?" "Vrienden", bevestigt ze en ze geeft me een knuffel.
"Maar over Julien, ik zag hem net met Shailene praten, ze was kwaad op hem en sloeg hem", vertel ik. Sasha kijkt me geschrokken aan ,"Denk je dat Julien ThisIsJustMe is?" Ik haal mijn schouders op ,"Ik denk dat Shailene met veel meer mensen samen werkt dan enkel met ThisIsJustMe."
Ze knikt bevestigend.

(door Sasha)
Ik ga op zoek naar Julien. Ik ga het uitmaken. Het was niet eerlijk van mij om hem zo te gebruiken. Eindelijk vind ik hem in de tuin. "Julien", zeg ik en ik ga naast hem zitten. Hij kijkt verbaasd naar me op ,"What's wrong?" Ik haal diep adem. Ik ben zo bang dat hij erg kwaad op me wordt en ook al weet ik dat ik dat verdien, ik kan het gewoon niet aan.
"I need to tell you something. I'm not in love with you." Ik wacht zenuwachtig zijn reactie af, maar zijn gezicht blijft strak in plooi.
Daarom ga ik verder: "I'm sorry. I just can't forget the guy who broke up with me."
Hij kijkt niet verbaasd. "Can you please say something?", vraag ik nerveus, ik wil weten wat hij hiervan vindt, en of hij me nu haat.
"I'm not in love with you either..."