Proloog

~ Sydney

Ik was doodmoe!
Zodra ik in mijn oude vertrouwde tourbus kwam dook ik meteen in bed.
Ik stootte mijn hoofd tegen de onderkant van het bed boven mij.
'Auw!' Ik wreef even over mijn hoofd en ging daarna op mijn zij liggen met mijn gezicht naar de muur.
Dit was het laatste concert van de tour geweest. Gelukkig maar....
Niet dat ik het vervelend vond om op te treden, maar het was gewoon allemaal zo vermoeiend.
Ik en mijn broers waren al zeven jaar een band, maar sinds ons nummer 'Cool kids' op nummer 13 van de toplijst kwam veranderden er veel dingen.
Het leven werd drukker voor ons. We moesten optreden en naar interviews..
Ik was blij dat we niet zo bekend waren als sommige andere bands.
Neem nou One direction of 5SOS, dat waren DE populaire bands.
Ik hoefde al die aandacht niet zo. Een beetje bekendheid maakte voor mij niet uit,
maar ik wilde niet echt beroemd zijn.

'Talking dreams'.....
Dat was de naam van ons album.
Het leek wel een droom. Ons eigen album.........
Ik schrok! Iemand gooide iets tegen me aan. Ik keek op en zag mijn broer Noah lachend in de deuropening staan met een appel in zijn hand.
Noah met zijn krullenbol....Hij kon soms zó irritant zijn!
'Noah!', riep ik uit. 'Gooide je nou een appel naar me?!'
'Ik? Welnee.....Dat was Jamie', zei Noah met een onschuldig gezicht.
'Grapjas!'
Ik gaf Noah een duw en hij grijnsde naar me.
Mijn oudste broer Jamie stond bij de voorraadkast. 'Heb je honger, Syd?', vroeg hij
'Neh, niet echt', zei ik.
'Maar eigenlijk heb ik wel zin in een appel'
Ik griste de appel van Noah uit zijn hand. 'Dank je!', zei ik
'Onze tour zit er eindelijk op! Heerlijk!'
'Ik vind het eigenlijk wel jammer', zei Noah. 'Het is leuk als zoveel mensen naar je komen kijken'
'Ja, het is een hele belevenis', zei ik. Ik nam een hap van mijn appel.
'Maar zijn jullie niet blij dat het voorbij is?'
'Wel een beetje', gaf Jamie toe. Ik keek even op mijn horloge. 'Waar is Graham eigenlijk?', vroeg ik

Graham was mijn jongere broertje. Nouja, hij was twee jaar jonger dan ik en wel een apart geval.
Maar wel hielden veel van hem.
Doordat hij autistisch was zei hij nooit wat als we werden geïnterviewd, maar bij ons kon hij wel normaal praten.
Dat was ook logisch. We waren familie.

'Graham? Ik heb geen idee', zei Jamie.
'Die gaat meestal zijn eigen gang, laat hem maar lekker'
'Het concert ging wel top!', zei Noah enthousiast. 'Alleen moet je proberen om 'Cool kids' iets minder vals te zingen, Syd'
Jamie grinnikte. Ik keek Noah kwaad aan en moest toen lachen.
Wat was hij toch een irritante plaaggeest. 'Ja, en jij dan!', zei ik.
'Volgende keer wel je gitaar stemmen van te voren, hè?'
'Oeh, goed zo, Syd!', riep Jamie
'Man, ik heb zin in koffie. Jullie ook?'
'Nee!', zeiden Noah en ik tegelijk.
Jamie was een beetje koffie verslaafd. Ik keek uit het raam van de tourbus.
Wat zou het toch fijn zijn om een paar dagen alleen te zijn...Mijn broers waren heel gezellig, maar ik zat al de hele tour op hun lip.
Nu had ik de kans om er een paar dagen tussenuit te gaan.