1. Ster

Perfect. één woord, zeven letters. Een woord met veel betekenis. Want zeg nu zelf wie wil er nu niet perfect zijn? Wie wil geen perfect leven leiden? Wie wil geen perfect liefje of perfecte ouders? Iedereen streeft naar de perfectie. Zeg nu zelf wie wil nu geen villa in een warm land. Met in de tuin een zwembad en een tennisveld. Twee perfecte kinderen die in de tuin spelen. Een butler en een kuisvrouw, zodat je zelf niets meer hoeft te doen. Een zorgeloos leven waarbij je alles al hebt. Zoveel geld dat je een privéconcert van je favoriete artiest kan veroorloven. Maar wat heb je aan al die materiële dingen als je niet gelukkig bent? Wat als je eerder zou kiezen voor een klein huisje of een appartement in het midden van een drukke stad. Waar je werk tien kilometer van je huis ligt en geen kuisvrouw of butler hebt en dat je alles met je eigen handen moet doen? Dat je word nagekeken op straat omdat je niet het hand van een meisje vasthoud maar dat van een jongen. Maar het jou eigenlijk niets kan schelen omdat je zo gelukkig bent met die in jou ogen perfecte persoon. Perfect. Het lelijkste woord, dat ik normaal nooit zou gebruiken. Maar vandaag zou gewoon perfect worden voor ons. Het oversteeg al mijn verwachtingen. Ik had nooit kunnen geloven dat het eindelijk zo ver was.

De witte enveloppe staarde me aan vanaf de salontafel. Met trillende handen pakte ik het op en opende voorzichtig de bovenkant. Ik haalde voorzichtig de brief eruit en opende die. Ik las één voor één de woorden. Mijn mondhoeken gingen meer en meer omhoog totdat er een enorme grijns op mijn gezicht stond. Dit kon niet waar zijn. Het witte papier zorgde voor het gelukzaligste gevoel dat er op dit moment bestond. Ik bekeek de foto die er in zat en grijnsde. Ik schoot recht en pakte de enveloppe. Ik liep naar boven en stak de enveloppe in de versnipper machine. Ik krakte mijn nek en liep naar onze slaapkamer. Ik keek even op de klok en zag dat hij binnen een halfuur zou thuiskomen. Ik grijnsde met de gedachten aan mijn man. Ik liep naar mijn kant van het bed en haalde een doos ervan onder uit. Ik legde de brief in de doos samen met het cadeautje dat er al in zat. Ik zette het deksel er terug op en deed het lint erom. Ik legde de doos op mijn nachtkastje en streek het beddengoed nog eens glad. Ik legde de doos in het midden van het bed en keek van op een afstandje of alles goed lag. Ik grijnsde en pakte de rozenblaadjes die ik in het nachtkastje had verstopt en legde ze in een hartje rond de doos. Ik was zo benieuwd wat hij zou zeggen. Ik liep naar beneden en liep naar de keuken waar ik het eten voor deze avond ging maken.

Ik hoorde wat gestommel in de hal en liep van het fornuis weg en zag hoe hij in de woonkamer stond. Hij rekte zich uit en geeuwde. Hij was net een gevallen engel. 'Goedenavond meneer.' Zei ik. Hij schrok lichtjes op en keek me daarna aan met een brede glimlach. 'Goedenavond mijnheer.' Mompelde hij en stapte naar me toe. 'Wat gaan we eten?' Vroeg hij. 'Wat had je gedacht van Spinazie met worst.' Fluisterde ik. 'Geweldig.' Ik grijnsde en drukte mijn lippen op de zijne. Hij knuffelde me terwijl we aan het kussen waren. Ik liet hem los en liep terug naar de keuken waar ik het eten van het vuur haalde en het op tafel zette. We zaten in stilte over elkaar. 'Hoe was je dag?' Vroeg hij. 'Oh gewoon, je kent het wel veel papier werk.' Zuchtte ik toen ik terug dacht aan mijn dag. 'De jouwe?' 'Het viel wel mee.' Zei hij en glimlachte en at zijn worst op. Ik knikte en at ook rustig verder.

Na de afwas liepen we naar de woonkamer. 'Ga je mee douchen?' Vroeg hij met een cheeky grijns. 'Oh zeker en vast.' Zei ik lachend en duwde hem naar boven. We waren al acht jaar samen en twee daarvan getrouwd maar wat deze man met mij kon doen dat kon niemand. We liepen naar boven en hij rende onze kamer in om zijn kleren te verwisselen. Ik liep stilletjes achter hem aan en hij stond met tranen in zijn ogen te kijken. Ik beet op mijn lip en keek hem aan. 'Heb jij dit gedaan lieverd?' 'J-ja.' Zei ik en ging naast hem staan en legde mijn arm rond zijn middel. 'Het is zo mooi.' Fluisterde hij. Ik grijnsde. 'Doe maar open. Dat liet hij geen twee keer zeggen en pakte de doos en opende het lint. Hij keek vreemd naar de brief en pakte het op. Wat er onder lag had hij nog niet gezien. Hij begon het te lezen en een traan verliet zijn wang. 'Is het echt?' Fluisterde hij. Ik knikte. Hij legde de brief weg en pakte het kleine shirtje dat in de doos lag. 'Worden we vaders?' 'Ja lieverd.' 'Hoe oud? Wanneer komt hij?' Vroeg Mijn man opgewonden. 'Hij is vijf jaar oud en hij komt binnen twee weken.' Fluisterde ik in zijn oor. 'Weten we zijn naam al en een foto?' Vroeg hij opgewonden en plofte neer op het bed. 'Zijn naam is Thoma.' Zei ik en liet hem de foto zien. 'Hij is vijf jaar.' Fluisterde ik. Ik keek Niall aan en zijn glimlach was enorm. 'Kom dan gaan we douchen.' Zei ik en trok hem naar de badkamer.