Dream World | 2

Ik parkeer mijn auto op het kleine parkeerplaatsje voor de juwelier. Ik had echt totaal geen idee wat ik voor Soraka moest gaan kopen dus zoek ik maar een mooie ketting of armbandje uit. Het is misschien niet zo origineel maar ze zal het wel leuk vinden. Als ik de deur van de juwelier open duw klink er een luide bel door het kleine winkeltje heen. Niet veel later komt er iemand naar me toe. ‘Kan ik U helpen?’ Vraagt de man. ‘Ja graag, ik zoek een mooie zilveren ketting of armband voor de verjaardag van mijn zus.’ De man knikt en wijst naar een glazen kast in de hoek. ‘Daar liggen alle zilveren sieraden die we hebben.’ Ik knik en loop naar de kast toe. Er liggen echt hele mooie dingen bij maar zoals ik gisteren al zij, zo veel geld heb ik op dit moment niet. Als maximum prijs neem ik 45 euro dus meer dan de helft valt al af. Na een tijdje kies ik dan toch voor twee kleine armbandjes die leuk bij elkaar passen. Op de een staat de quote “Time is what you make of it.” en op de ander zit een mooie zilveren veer. Ik neem deze voorzichtig uit de glazen kast en reken ze af. De man stopt ze in een mooi zwart doosje en plakt er een strikje op. ‘Succes ermee.’ Zegt de man. ‘Dat zal wel lukken.’ Zeg ik glimlachend terug.
Als ik weer thuis ben is het alweer half negen. Ik loop meteen door naar de keuken waar mam al bezig is met de kaas en komkommer snijden. ‘Moet ik helpen?’ Vraag ik aan mam. ‘Nee hoor, ik ben al bijna klaar en de gasten komen pas rond 2 uur dus ik heb alle tijd.’ Ik knik en loop dan naar de woonkamer waar Hera op de bank zit en voor de zoveelste keer de film Frozen aan het kijken is. ‘Hera hoe vaak wil jij die film nog kijken? Je moet trouwens over 10 minuten op school zijn dus zet die televisie maar uit.’ Hera kijkt verstoord op van de televisie. ‘Moet jij ook niet naar school?’ Vraagt ze dan. ‘Nee ik ben deze week vrij en Soraka ook maar jij niet dus ga maar snel je tas halen dan zet ik je wel even af anders ben je nooit meer optijd.’ Hera zucht maar gaat dan toch haar tas halen. Niet veel later roept ze dat we kunnen gaan.

‘Heb jij al een cadeautje voor Soraka?’ Vraag ik aan Hera terwijl we onderweg zijn naar haar school. ‘Nee en ik heb haar vandaag nog niet eens gezien.’ Ik grinnik. ‘Dat komt omdat ze waarschijnlijk nog ligt te slapen.’ Hera trekt een boos gezicht. ‘Het is niet eerlijk dat jullie niet naar school hoeven en ik wel.’ Niet veel later komen we aan bij haar school en parkeer ik de auto. ‘Denk maar gewoon aan de heerlijke chocolade die je krijgt als je weer thuis bent.’ Meteen word Hera enthousiast. ‘Krijg ik chocola!’ Roept ze zo hard dat de hele school het kan horen. ‘Ja, maar schiet nu maar op want je hebt nog maar 1 minuut.’ Hera knikt en stapt dan de auto uit. Ik kijk toe hoe Hera haar school in rent. Ik grinnik en rijd dan weer terug naar huis. Een rijbewijs is stiekem toch wel heel erg handig. Het heeft even geduurd voor dat ik het gehaald had maar ik kan het nu al niet meer missen.

Als ik thuis weer thuis aankom ga ik naar de woonkamer en zet de televisie af die Hera aan had laten staan. Dan loop ik naar de lift en ga ik naar de tiende verdieping, ook wel de bovenste verdieping genoemd.
Op deze verdieping zijn eigenlijk maar twee kamers en deze worden beide alleen maar door mij gebruikt. Op de ene kamer staat een hele muziek installatie en op de andere een grote vleugel , een harp en een paar gitaren. Ik loop naar de kamer met de muziek installatie en start daar de laptop op. Terwijl de laptop op aan het starten is zoek ik een stickje zodat ik daar wat muziek op kan zetten. Op mijn kamer heb ik ook wel een laptop maar deze is een stuk sneller en hier staat ook veel meer muziek op. Als de laptop opgestart is stop ik het stickje in de laptop en zet ik er ongeveer 100 liedjes op. Ik sluit de laptop af en haal het stickje er weer uit. Het is echt al lang geleden dat ik hier nog iets gedaan heb op deze verdieping. Ik weet nog goed dat ik hier een jaar geleden bijna elke dag te vinden was en dan niet zomaar een uurtje maar dan ook echt de hele dag. Maar de laatste tijd heb ik niet zo veel inspiratie meer om een nieuw nummer te schrijven en mijn oude nummers heb ik al zo vaak gespeeld en gezongen. Ik zucht en loop dan weer terug naar de lift. Vroeger vond ik de lift altijd zo saai en kil dus heb ik toen ik tien was eens een keer een pot roze verf gekocht en de hele lift roze geschilderd. Ik grinnik als ik terug denk aan de gezichten van mijn ouders toen ze daarna de lift instapten. In het begin waren ze wel boos geweest maar na een tijdje konden er wel mee lachen. Niemand heeft ooit zin gehad om de verf er af te halen dus zit het er nu, 7 jaar later, nog steeds op. Ik stap weer uit de lift en loop een beetje doelloos de kamer rond. Het is nu al half 2 en over een half uurtje komen de gasten. ‘heb je al muziek op de box gezet?’ Vraagt mijn moeder die de keuken uit komt lopen. ‘Nee, maar ik heb het wel al op een stickje gezet.’ Mam knikt en neemt het stickje van mij aan. ‘Dan zal ik het wel op de box zetten.’ Zegt mam. ‘Kan ik nog iets doen?’ Vraag ik. Mam schud haar hoofd. ‘Nee, alles is al helemaal klaar en Hera komt om 3 uur lopend naar huis dus die hoef je ook niet op te halen.’ Ik knik en ga dan maar gewoon even op de bank zitten.