Het is hier te koud...

Hij keek me verbaasd aan. 'Weet je dat zeker?' Ik knikte. 'Ik weet het heel zeker. Ik voelde het kindje al bewegen. Nu ook weer..'
Jeremy begon te glimlachen. 'mag ik eens voelen?' vroeg hij. Ik glimlachte ook. 'Ja hoor.' Hij legde zijn hand op mijn buik. Hij voelde warm aan. Ik realiseerde me nu pas dat ik het koud had. Ik rilde, en Jeremy had meteen door dat ik het koud had. Snel trok hij zijn trui uit. 'Waarom ga je dan ook tegen een steen aanzitten..' mopperde hij. Hij scheurde de trui uit elkaar zodat het een lange lap stof was. Voorzichtig legde hij hem om mijn schouders heen, en toen tilde hij me op. 'We moeten ergens gaan zitten waar het warm is. Waarschijnlijk moeten we daar ook blijven tot je bent bevallen.' ik hoorde hoe trots zijn stem klonk. Hij was in elk geval blij dat ik zwanger was. 'Ik weet nog wel wat. Maar we moeten eerst een stuk rennen..' ging hij verder. 'Het zijn vampiers die net als wij alleen op dieren jagen. 1 van hun is dokter. Hij kan jou nog meer helpen.'
Ik probeerde te zeggen dat het goed was, maar ik kon mijn lippen niet bewegen. Ik voelde ze niet eens meer. Ik knipperde daarom een keer met mijn ogen, om hem te laten weten dat het goed was. Hij had het door, want hij begon te rennen, met mij in zijn armen.