Geheim 7

Sarah en Dennis liepen verder de grot in die al heel wat langer was dan ze eerst dachten. Hoe verder ze kwamen, hoe meer het Dennis op viel dat de wanden een rodere kleur kregen. Toen hij weer zat na te denken erover, botste hij bijna tegen Sarah op. Ze wees naar de rotswand waar ze op waren gestuit en Dennis kon het niet laten om verbaasd te roepen: “Wel allemachtige, zie ik dubbel of zo?” Sarah knikte nee en hij keek terug naar de wand. Daarin zaten drie robijnen die niet echt opvielen in de rode wand, maar het ergste van al was dat ze op elkaar leken, als twee druppels water!

“Dennis, herken jij de echte? Als we de verkeerde pakken, valt die kooi daarboven recht op ons en dan kunnen we het wel vergeten om terug te keren, dus...” zei Sarah en ze keek afwachtend naar de dwerg. Dennis keek al slikkend naar de kooi boven hen. Die was gemaakt van dikke ijzeren staven en zwaaide dreigend heen en weer. Toen keek hij terug naar voor en keek aandachtig. Toen nam hij een besluit en pakte de linkse robijn. Als reactie op zijn actie begon de grond onverwachts te daveren. Sarah verloor haar evenwicht en viel. Met open mond keek Dennis naar de wand waaruit hij de robijn had gepakt. Die was verdwenen!
In plaats daarvan was er een geheime doorgang verschenen. Snel trok Dennis Sarah overeind en liep naar de doorgang en net op tijd! Achter hun rug sloot de wand weer en stonden ze in het donker omdat hun fakkels waren gevallen. Opeens klonk er een zacht gefluit en de fakkels aan de wand van de gang gingen aan. Met een kleine kreet doofde Dennis een klein vlammetje op zijn baard met zijn twee vingers. Hij zou nooit meer zo dicht bij een fakkel staan, straks was hij zijn prachtige baard kwijt! Hij keek toen voor zich en volgde de gang, samen met Sarah. Opeens siste er iets en er dook tot hun grote schrik een nog al uit de kluiten gewassen slang op. Zijn schubben waren blauwachtig en hij leek breed te grijnzen op zijn twee prooien...

Al sinds de ochtend waren de bovengrondse groepen verder gegaan met hun zoektocht. Toen de middag aanbrak, kwamen ze elkaar tegen en nuttigden samen de maaltijd. Uit de verhalen konden ze afleiden dat iedereen al de smaragd had gevonden en Senne en Bas de ook de robijn. Er werden grappen gemaakt en veel gelachen, maar niemand merkte dat er een groepje ontbrak. De nacht kwam er aan en de groepen besloten om samen te slapen, want één van hen had een lichte aardbeving gevoeld. Iedereen viel vermoeid in slaap, maar niemand had door dat de nacht kouder was dan de vorige en dat één groepje nog niet veilig was...