Hoofdstuk 9

Voor we vertrekken, had ik niets meer tegen de reisgenoten gezegd. Een mooie Elf kwam op me af. Ze had mooi, lang, golvend, zwart haar en een mooi, lang kleed en een mooie, witte ketting om. Haar stem was als muziek in je oren: 3hallo, Rosaline. Vraag me niet hoe ik je naam weet, iedereen heeft het over een jongedame, Rosaline die een lid van het reisgenootschap is. Ik ben vrouwe Arwen, maar zeg jij gewoon maar Arwen. Kom mee, ik wil jet iets geven." Ik bleef glimlachen terwijl ik haar volgde. Wanneer je in haar gezelschap bent lijkt het alsof ze sowieso een glimlach op je gezicht tovert. We komen aan in een kamer vol met zwaarden en bogen en... Ze liep een beetje verter terwijl ik verbaasd in de deuropening sta. Ze neemt een mooi zwaar en nog wat en geeft het aan mij. "Dit is Aranath. Ik geef jou dit zwaard omdat jij reist met de man waar ik van hou. Let alsjeblieft goed op hem." Ze was al weg voor ik kon vragen wie het was. Ik trok het zwaard eruit. Een typisch Elfs zwaard: de vorm, de kronkelingen, het Elfs,... Ik stak het zwaard terug wen en maakte het vast aan mijn riem. Ze had ook nog een kleinere versie ervan gegeven, een soort lang mes, maar het was geen kort zwaard. Ook had ze een koker met pijlen en een boog gegeven.