Hoofdstuk 4~als het niet met wetenschap lukt....

De man met de bril knikte.
"Daar heeft u gelijk in", zei die aarzelend. "En we willen onze baan zeker wel houden."
Huiswegen knikte en schoof de stoel naar achteren. Langzaam stond hij op en schoof de stoel weer terug op zijn plaats.
"Als u me nu wil excuseren, ik ga verderen informatie op zoeken. Misschien weten de andere nog wat. Waar de wereld nu is enzovoort."
"Ik denk dat ik ook maar ga, nog een prettige dag verder en succes. Als u wat hoort, kunt u het dan doorgeven aan mij?"vroeg de man met de bril.
Huiswegen knikte en liep de kamer weer uit. Zacht sloot hij de deur en liep de gang weer uit. Toen hij langs zijn kantoor liep, zag hij de stappel papieren netjes liggen op zijn bureau. Met een zucht liep hij door. Die zou hij later nog wel bekijken,dacht hij.
Snel liep hij met grote passen door naar een andere kamer, die twee gangen verderop lag. Uit zijn diepe jaszak haalde hij een bos sleutels en zocht de goede.Na ongeveer een paar minuten stopte hij met veel lawaai de sleutel in het sleutelgat en liep naar binnen. Netjes groette hij iedereen en ging daarna zitten achter een computer. Met een snelle beweging zetten hij die aan en wachtte een paar minuten. Zijn vingers tikte onregelmatig op het toetsenbord toen hij zijn wachtwoord in typte. Daarna moest de computer weer laden, wat best wel lang duurde. Met een doffe blik in zijn ogen keek hij naar het rondje dat maar door bleef draaien. Huiswegen stond niet echt bekend om zijn geduld, maar door deze baan had hij al wat meer. Je had voor deze baan ook wel geduld nodig. Geduld en een goed verstand.
De computer maakte een kort geluid, dat liet horen dat die was ingelogd. Met een glimlach pakte Huiswegen de muis en bewoog die over zijn bureau. Snel klikte hij op een programma en binnen een paar seconden stond er een heel verslag over het onderzoek. Geconcentreerd las Huiswegen het. Zo af en toe schreef hij wat op in zijn notitieboekje, die standaard in zijn jaszak zat. De tekst was zo vijf á zes pagina's lang, dus hij was wel even bezig. Sommige stukken schreef hij helemaal op, en soms alleen woorden. Nadat hij de tekst haast helemaal in zich had ophad genomen, logde hij uit en liep de kamer weer uit. Zijn weg naar zijn kantoor, waar de stapel papieren lag, werd tegengehouden door een van zijn medewerkers.
"Meneer Huiswegen, er is wat aan de hand.
De man die voor hem stond, leek wat gespannen. Huiswegen zuchtte.Er was altijd wat aan de hand. Alleen na dat experiment was er vaker wat aan de hand geweest. Zonder te laten merken dat hij hier geen zin en had en het zat was dat er altijd wat aan de hand was, vroeg de professor:"Wat dan?"
De man dacht even na en antwoorden toen snel:"Dat kan ik u zo niet uitleggen. Het beste is wanneer u meekomt en het zelf ziet."
Huiswegen knikte en liep even later achter de man aan. Vlak vloot lichtblauwe deur bleven ze staan. Hier werden alle experimenten gedaan. Hij kon zien door het kleine raampje, zo midden in de deur, dat er iemand zat. De man haalde een sleutelbos en deed de juiste sleutel erin. Snel duwde hij tegen de deur. Blijkbaar had dit veel haast, dacht Huiswegen terwijl hij naar binden stapte. Een stem verwelkomde hem:" Aah meneer Huiswegen, wat fijn om u hier te zien. Er is..." Ruw onderbrak Huiswegen hem. "Iets grondig mis", maakte hij de zin af. "Ik weet het. Als u me dan vertrelt wat er mis is, kan ik u misschien ermee helpen en het proberen op te lossen."
"Dat is goed meneer Huiswegen. Het probleem is dat we wel weten waar de wereld Qecue is, maar niet exact waar. We kunnen hem ook niet vinden, niet met satelliet beelden, met niks", legde de man rustig uit. Huiswegen knikte wat in zichzelf en dacht diep na.
"Hebben jullie echt alles geprobeerd?", vroeg hij na een tijdje
De man knikte. "Satelliet beelden, gevraagd aan andere bedrijven van ons of ze wat hebben opgemerkt en zelf aan de persoon die dit mogelijk heeft gemaakt of die iets wist. Maar dat wist die niet."
"Tja, dan zitten we met een probleem. We,kunnen moeilijk afwachten totdat iemand anders het heeft ontdekt. Als ze dat doen, gaan ze gelijk naar ons toe met de vraag:'wat is dit nou weer. We hadden toch gezet dat we dit niet wouden.' En dan zitten we allemaal hier met een probleem.
"Wat wilt u dan?"
"Misschien kunnen we wat mensen inschakelen die het kunnen vinden."
"Wie zal dat nou weer kunnen. Met wetenschap lukt het ons niet."
"Als het met wetenschap niet werkt, dan maar met wat anders",zei Huiswegen op een mysterieuze toon.
"U bedoelt toch niet. Meneer weet u dan iemand die dat kan doen?", vroeg de man op zijn hoede.
"Nou nee, maar als het niet met wetenschap lukt, moet het maar met het tegenovergestelde van wetenschap." En daarna: "Magie dus.