Hoofdstuk 4

“Wat moest hij van je?” Ik doe alsof ik de vraag niet heb gehoord. “Sorry ik moet Joshua halen Bye Eric.” Ik loop naar mn zwarte Volvo en ik stap in. Tijdens het wachten om het terrein af te mogen rijden zet ik een cd op die ik nog had liggen in de auto. Als ik eindelijk van het terrein af ben rijd ik naar het winkelcentrum waar Joshua al staat. Als hij is in gestapt kijk ik hem aan. “Wat heb je gedaan?” Hij kijk me niet aan en slaat de deur dicht. “Niks.”
“Joshua ik ben verdomme niet blind en mn auto hoeft niet stuk. Ik zie wel dat je weer hebt gevochten je dikke lip spreekt woorden.” Ik rijd zo snel als ik kan naar huis. “Nu snap ik waarom je geen snelle auto mocht hebben.” Thuis sleur ik Joshua mee naar binnen. “Je hebt geluk dat mam en pap er nog niet zijn. Ik verzorg je lip wel even.” Hij kijkt me boos aan. “ Je bent mam niet,” “Nee want mam zou gillen en je huisarrest geven dat weet je net zo goed als ik.” Ik verzorg zijn lip en laat hem daarna zn gang gaan. Ik loop naar mn kamer. Als ik de deur open doe. Is mn kamer nog steeds zo mooi als toen na die puinhoop. Ik doe de deur dicht en loop naar mn bed waar het briefje op ligt. Ik vouw het open.

Ik kijk raar naar het briefje. Ik zie tot nu toe niks wat weg zou moeten zijn. Ik loop naar de prullenbak en ik gooi het briefje weg. Ik open een lade van mn bureau. “He waar is mn medaillon nou?” Ik kijk raar in mn lade. “Misschien in een andere lade.” Ik open al mn lades maar ik kan hem niet vinden. Ik had hem van mn open gekregen toen hij wist dat hij niet meer lang zou leven. Een dag later was hij vermoord met een mes in het hart.