Hoofdstuk 15. Royal Academy

Het portier ging open. "Evans, kom je nog?" Mark schrok op uit zijn gedachtes en keek richting Jude Sharp, die al uit de auto was gestapt. "Vergeet Raimon. Je hoort bij Royal nu. Zet dat team uit je hoofd." Mark keek Jude woedend aan. "Wat? Vergeten? Denk er mooi niet aan, niet na wat we samen allemaal hebben bereikt." Jude begon keihard te lachen. "Alles wat jullie hebben bereikt? Je hebt maar twee wedstrijden met die knuppels gespeeld en ze mogen je geen eens. Accepteer dat nou eens!"
Mark en Jude liepen weg van de auto richting een groot, hoog en donker uitziend gebouw. Mark kreeg al rillingen als hij er naar keek. "Welkom in het trainingscomplex van Royal Academy. Hier ga jij uitgroeien tot een topper." Mark keek met een woedende blik naar Jude. "Ik wil hier niet uitgroeien tot een topper." "Oke, stap terug in de auto, maar denk je dat Raimon je terugneemt? Denk het niet... Ze hebben al een andere keeper. Je kan beter hier blijven, uitgroeien tot een topper, ons het kampioenschap geven en vervolgens terug gaan naar je eigen clubje en die keeper verdrijven, als je dat überhaupt zou lukken of je kan bij ons aansluiten Evans." Mark was met stomheid geslagen, maar gek genoeg geloofde hij alles wat Jude had gezegd. "Oke, ik kom al."

Hun uniform is een groen t-shirt met rode strepen op de mouwen en een rood team merk, samen met bruine shorts. De sokken zijn wit en de schoenen paars. Het keepers-uniform is een oranje lange-mouwen shirt met donkerbruine strepen, een wit team merk en een groen shirt eronder, samen met donkerbruine shorts, paarse handschoenen, donkerbruine sokken en paarse schoenen. De aanvoerdersband is rood.

Mark trok de keepershandschoenen aan en bekeek zichzelf in de spiegel. Hij vond dit tenue er wel mooier uitzien dan die van Raimon. Jude gebaarde Mark om hem te volgen. Samen liepen ze de kleedkamers uit richting een trap. Eenmaal boven aan de trap zag Mark dat zijn nieuwe team hard aan het trainen was. Opeens kwam er angst bij Mark, toen hij richting het doel stond. Een stevige brede jongen, met bruin haar dat naar de zijkant week, stond onder de lat, maar dat maakte niet zoveel uit. Het maakte uit wat hij deed. Een jongen had net een bal richting hem geschoten. Daarna ging alles snel. De hand van de keeper ging omhoog, schuin naar achter en vervolgens snel naar voren. Boven de keeper was een zwarte hand verschenen, die precies dezelfde beweging maakte. "Nice, je hebt hem Joseph. Nog even en het worden hissatsu's." riep de jongen die de bal geschoten had. Het viel Mark op dat hij een ooglapje droeg.
"Verbaast Evans?" Mark keek richting Jude. "Hoe kan dat? Dat was bijna gewoon de hand van god." "Bijna?" herhaalde Jude vragend. "Dat was de hand van god, alleen niet sterk genoeg. Spoedig is die sterker dan die van jou." Mark keek verbaast naar Jude. "Wat? Maar als jullie hem hebben, wat moeten jullie dan met mij?"
Jude begon te lachen. "Geen zorgen Evans. Je zult je speeltijd krijgen, maar we hebben je nu voor iets anders nodig." Jude gebaarde al pratend naar het andere doel. "Ga naar het doel en gebruik je hand van god. We willen iets uitproberen."
Mark deed wat hem werd opgedragen en ging onder de lat staan. "Oke, Mark dit zijn Daniël Hatch en David Samford, onze aanvallers. David, Daniël dit is Mark Evans, onze nieuwe aanwinst. Evans klaar? Mooi!" Nog voordat Mark antwoord kon geven, begon alles.
Jude vloot met zijn vinger in zijn mond. Vijf penguins verschenen uit de grond rondom de bal. Jude schoot de bal de lucht in. De penguins volgde de bal de lucht in. Op een bepaalde hoogte daalde bal weer, nog steeds gevolgd door de vijf penguins. Vlak voordat de bal de grond raakte, trapte David en Daniël allebei tegelijkertijd en allebei vanaf een zijkant tegen de bal aan. De bal veranderde van koers en ging nu, nog steeds met de vijf penguins, richting Mark. Mark reageerde verrassend genoeg op tijd. Hand van God! De bal kwam in de grote gele handpalm terecht, maar de vijf penguins boordde met hun snavels in de vingertoppen. Mark gilde het uit van de pijn, maar gaf niet op. Het team van Royal was met hun eigen bezigheid gestopt en stonden allemaal te kijken. hoe Mark's hand van god kleiner werd en terug uit werd geduwd. Er waren twee minuten voorbij gegaan. maar voor Mark voelde het als uren. Zijn spieren in zijn rechter hand en arm deden niet normaal pijn en qua kracht was het schot niet afgenomen. Vervolgens brak de hand en de bal suisde het doel in. Mark werd met het kracht achter het schot ook naar achter geblazen. Mark voelde het net in zijn rug en vervolgens de grond tegen zijn hoofd. Langzaam kwam hij weer omhoog en zag dat hij omsingeld was door Royals team.