Hoofdstuk 2

Maandagen waren de rotste dagen van de hele week. Vandaag al helemaal. Ik had geen zin om Tayler te zien, of Lynn. Lynn had me het hele weekend berichtjes gestuurd maar ik had ze allemaal genegeerd. Uiteindelijk had ik haar geblokkeerd. Noah staat al bij de brug als ik aan kom rijden. 'Goodmorning sunshine,' zegt ze vrolijk. Onderweg naar school praat ze aan een stuk door. Ik hou mijn mond en luister.
Zodra we het schoolplein op fietsen wordt ze wat stiller'. 'Je ziet er echt tegenop hè?' Ik knik. Ik zet mijn fiets in de fietsen stalling en loop achter Noah aan de school in. Tayler staat bij zijn locker. Hij kijkt me niet aan. Noah zucht. 'Dit kan nog wel eens een lange dag worden. De hele school weet dat Lynn en Tayler je bedrogen hebben,' Ongelovig kijk ik Noah aan. 'Vanmorgen heeft een meisje een beker water over Lynn heen gegoten. Ze zag er niet uit,' zegt Noah terwijl ze haar locker dicht gooit. Ook ik doe mijn locker dicht. We lopen naar de aula. Ik plof naast Amber neer en laat mijn tas op de grond vallen.
De tweede bel gaat. Ik gooi mijn boeken op tafel. Lynn zit alleen achter in de klas. Ze kijkt me treurig aan alsof ze weet wat ze is kwijtgeraakt. Ik voelde me nog steeds bedrogen. Door mijn eigen beste vriendin nog wel.
Na school loop ik over het plein naar het fietsenrek. Een jonge uit de vierde loopt nonchalant op me af. 'Hey meg.' Ik pak mijn fietssleutel uit mijn zak. 'Hey Jake,' Mijn stem klinkt iets te vrolijk. Hij glimlacht. 'Heb je zin om wat te gaan drinken vanmiddag?' ik bijt op mijn lip. 'Sorry, mijn hoofd staat er niet echt naar op dit moment.' Jake zucht even voor hij me weer aankijkt. 'Maakt niet uit. Ik snap het wel, het is net uit en je bent nog niet toe aan een nieuwe relatie.' Ik knik. 'Dat is precies hoe het zit.' Ik glimlach. 'Sorry Jake, ander keertje.' Ik loop langs hem heen naar de fietsenstalling. IK pak mijn fiets en fiets het schoolplein af. In mijn ooghoek zie ik hoe Tayler grijnzend naar Jake kijkt. Wat zal hij er pret in hebben dat Jake me niet mee uit kreeg.

Zodra ik thuis ben plof ik met een grote bak chocolade ijs op mijn bed. Ik kijk mijn kamer rond. Overal liggen spullen die ik van Lynn heb gekregen. Ik zet het ijs op mijn nachtkastje en pak de foto die op mijn bureau staat. We staan er allebei met een duckface op. Deze was gemaakt op de kermis een jaar geleden. Ik zucht diep. Wat moet ik nou met al deze spullen? Ik loop naar de zolder op zoek naar een verhuisdoos. Ik gooi alle spullen die ik van Lynn kan vinden bij elkaar. Ik doe het gouden hartvormige hangertje om mijn hals af. Ik bekijk de ketting. Met een boogje gooi ik hem in de doos. 'Vaarwel Lynn,' Mompel ik. Ik tape de doos dicht en schrijf er met stift haar naar op. Ik sta op met de doos in mijn handen. Beneden staat de tuindeur open. 'Mam? Wat doe je?' Mijn moeder stapt de voordeur in. 'Ik zoek naar een best wel belangrijke brief maar ben hem kwijt.' Ik kijk in de tuin. Er staan dozen met brieven. 'Ik ga naar Lynn.' Ik zet de doos even op de tafel. 'Ga je het goed maken?' Mijn moeder kijkt me vragend aan. Ik schud mijn hoofd. 'Nee ik ga haar haar spullen terug geven. Ik hoef ze niet meer.' Mijn moeder knikt, 'slim om te doen. Dan beseft ze misschien wat voor fout ze heeft gemaakt.' Ik knik en slik voor de honderdste keer mijn tranen weg. Het verlies van mijn beste vriendin deed meer pijn dan het verlies van mijn vriendje.

Ik stap op mijn fiets. De doos heb ik voorop gezet in mijn mand. Ik druk de oordopjes in mijn oren en fiets weg. Voor Lynn's huis zet ik de doos neer. Ik pak mijn telefoon en begin te typen.

"Hoi, Er staat een pakketje voor de deur."

Ik druk op verzend en fiets weg. Onderweg naar huis zit ik totaal ergens anders met mijn hoofd. Het begint hard te regenen. ik druk mijn jas wat dieper dicht. Als ik over een kruispunt rij hoor ik opeens een hard geluid. Bijna abrupt sta ik stil midden op de weg. Ik zie het bijna in slow motion gebeuren. Trieste muziek zwengelt aan in mijn hoofd. Ik gooi mijn fiets omver en ren zo hard ik kan het kruispunt over. 'Tayler!' Zijn lichaam ligt roerloos op de straat. Zijn brommer ligt een stukje verderop. Een man stapt uit zijn auto. Hij heeft een wit gezicht van de schrik. Ik schaaf bijna mijn knieën open aan het wegdek terwijl ik al sly-dend neerkniel. 'Nee! Tayler praat tegen me.' De tranen stromen langs mijn wangen langs mijn kin en druppelen op zijn gezicht. Een plas bloed begint zich te vormen in het water waar hij in ligt. Ik wrijf zachtjes over zijn voorhoofd. 'Zeg iets tegen me alsjeblieft!' Ergens achter me gilt er iemand. De regen druppels glijden mijn shirt in. Ik sluit mijn ogen en laat de tranen maar lopen. Een koude hand raakt mijn been aan. Mijn ogen vliegen open en kijken recht in die van Tayler. 'Megan...Het spijt me zo...Ik wilde...' Hij moet diep adem halen om verder te kunnen praten. 'Ik wilde je niet kwetsen. Je bent de enige waarvan ik echt hield...Lynn durfde alleen al verder te gaan. Ik wil dat jij op mijn begrafenis komt.' Ik strijk voorzichtig wat water van zijn gezicht. 'Ik laat je niet alleen je zult niet sterven. Er is een ambulance onderweg hou vol Tayler, hou vol.' Het geluid van de sirenes galmen door de straten. Ik pak voorzichtig zijn hand. De man met de auto kijkt angstig toe. Ik zie Jake staan. Hij staart me aan. De ambulance broeders stappen uit en rennen bijna naar Tayler toe. Jake is ondertussen achter me komen staan. Ik wil niet aan de kant wijken voor de ambulance broeders en blijf Taylers hand vast houden maar Jake trekt me omhoog. Er zit bloed aan mijn handen en aan mijn broek. Tayler wordt in de auto gelegd. Zijn ogen zijn weer gesloten. 'Gaat het?' Ik schud mijn hoofd. Jake pakt voorzichtig mijn hand. Hij trekt me tegen zich aan. Jake was precies de persoon die ik op dit moment nodig had. De regen valt op ons neer. Ondertussen kon je me wel uitknijpen.