Jursena - 13

Ik vroeg me af hoeveel ze precies wisten, maar ik durfde zelf ook niet verder te vragen, bang dat hun antwoord Keylina te erg van streek zou maken.

Ook Airi kwam een keer langs, ze kwam half in paniek de kamer in gerend.
“Het spijt me, ik heb me verslapen, ik…” Gelukkig was mijn moeder er net op dat moment.
“Het geeft niet, Airi, het lukt wel”, zei die. “Je hebt erg je best gedaan de laatste tijd. Neem maar een dag vrij vandaag.”
“M-maar…”
“Katara en ik zorgen vandaag wel voor Jursena”, zei Yle rustig.
“Ja”, vulde Katara meteen aan. “Je hebt erg goed gewerkt de laatste tijd, erg hard, dat was meteen te merken. Wij redden ons vandaag wel, rust jij maar uit.”
“Je kan je vriend opzoeken”, opperde mijn moeder zacht. “Ik weet dat je hem miste.”
“Als je morgen samen met Rin een tijdje voor Jursena kan zorgen, zou dat fijn zijn”, vulde ook ik aan, wetende dat ook Yue, Diana, Yle en Katara niet vanzelfspekend twaalf uur aan een stuk konden helen. “Maar vandaag redden we het wel. Neem maar een dag rust, dat heb je verdiend.”
“Goed dan”, zei Airi aarzelend. Ze keek een beetje angstig naar Keylina. Die kon het blijkbaar niet opbrengen iets te zeggen, maar ze knikte Airi wel toe. Opgelucht liep de jonge watermeester de kamer uit.

Vlak voor de middag kwam mijn vader weer binnen.
“Lizzie, heb je even?”
“Oh, ja, natuurlijk.” Ik wierp een blik op Keylina, voor ik mijn vader naar de gang volgde.
“Er is straks een vergadering van de raad”, zei hij. Ik keek hem geschrokken aan.
“Keylina kan niet…”
“Nee, inderdaad”, zei hij. “Dus moet jij erheen. Jullie kunnen niet allebei wegblijven.”
“Maar ik kan de raad niet leiden, ik ben niet op de hoogte”, merkte ik op.
“Je hebt het recht de leiding aan mij over te dragen, maar dat kan ook maar één zitting”, zei hij. Ik zuchtte en knikte.
“Breng me op de hoogte.” We liepen samen naar mijn kamer en mijn vader probeerde zo snel en duidelijk mogelijk alles uit te leggen wat straks zeker aan bod zou komen. Het kostte me moeite alles te onthouden, maar ik besefte dat ik nu even de leiding over de Vuurnatie had, zolang Keylina dat niet aankon. Het was een zware verantwoordelijkheid en ik betwijfelde of ik het aan zou kunnen, nu ik zo lang weg was geweest.