02/05/2015 | Een Ontmoeting
Laten we even opnieuw beginnen. Acht jaar geleden begon ik dit verhaal te schrijven. Ik ging stilte na stilte doorbreken. En ik ben daar ook deels in geslaagd. Woorden die anders in mijn hoofd zouden worden gearchiveerd, werden nu zorgvuldig uitgetypt en online gesmeten. Dat zal u in de komende hoofdstukken wel merken. Toch heeft het niet geholpen nu ja, niet zoals ik verwacht had. Er zijn nog teveel onbesproken woorden.
Dus hier ben ik weer. En ik begin opnieuw. Welkom in mijn hersenkronkels, welkom in mijn oneindig archief aan woorden en gebeurtenissen. Ik geef u een rondleiding. Maar heb geduld want elke hoekje, ieder kantje en bovendien elke kronkel heeft hier zijn verhaal. Dit is het verhaal dat bestaat uit vele kleine verhaaltjes. Een bundeling van onuitgesproken woorden. Die eindelijk besluiten om te spreken.
Reageer (4)
Wauw mijn abo heb je! xx
9 jaar geledenEcht mooi
9 jaar geledenIk neem een abo
Respect voor jou, echt mooi dat je dit met ons wilt delen <3 ben erg benieuwd naar de rest x
9 jaar geledenDan stel ik mijzelf ook maar even voor.
9 jaar geledenMijn naam is Danni, als in Danny, maar dan geschreven met een 'i'.
Ik ben momenteel bijna vijftien jaar oud, en dus net begonnen met het lezen van dit boek.
Afgezien van het feit dat dit verhaal mogelijkerwijs fictief is - kan ik me erg relateren aan Kaatje. (In fictieve wijze gesproken; aan jou.)
En ik dacht dat het ironisch zou zijn, als ik een bijdrage aan dit verhaal zou leveren doormiddel van simpele reacties waarin ik op stellingen, vragen, etc, beantwoord, als zijnde 'lezer'.
Zoals ik eerder noemde, kan ik me goed verplaatsen in het gevoel wat je beschrijft. Zo veel onuitgesproken woorden, letters en zinnen, - gevoelens die geen alfabetische vorm aan kunnen nemen. Het is lastig, maar met de juiste denkwijzen kom je een heel eind.