Hoofdstuk 1

Mijn naam is Megan, vandaag is mijn zestiende verjaardag. Wat een dag. Ik open mijn ogen en kijk recht in het gezicht van Tayler, mijn vriendje. We hebben al bijna een half jaar met elkaar. Hij is geweldig! Dromerig staar ik in zijn mooie bruine ogen. 'Gefeliciteerd,' fluistert hij en geeft me een zoen op mijn wang. Het was voor het eerst dat hij was blijven slapen. Vraag niet wat er gebeurd is, daar zou ik toch geen antwoord op geven. Ik draai me om in zijn armen. 'Er moet nog zo veel gebeuren voor de gasten komen.' Ik voel de spieren van Tayler zich aanspannen. 'Dan moeten we maar eens uit bed he...' Hij laat me los en staat op. 'Ik ga eerst douchen,' zeg ik terwijl ik een hand door mijn haar haal. Zoals gewoonlijk poeft het alle kanten op. Ik zwaai mijn benen uit het bed en sta op. Met ondergoed en een shirt in mijn handen loop ik de badkamer in. Ik zet de douche aan en laat het water over mijn rug stromen. Ik was snel mijn haar.
Om precies tien uur zit ik aan de keukentafel met een beker koffie en een eitje. 'Goeiemorgen,' zeg ik zodra mijn moeder binnenkomt. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd. 'Gefeliciteerd lieve schat.' ze knuffelt me hard. Tayler komt de kamer in. 'Goeiemorgen mevrouw.' Hij gaat tegenover me zitten.
Na het ontbijt beginnen we met het decoreren. Hoewel we in een dure villa wonen, waren mijn ouders echt super gierig. Ze kochten alles voor me qua kleding en andere dingen maar als het om feestjes ging, kon ik het wel schudden. Daar deden ze helemaal niks voor. Zelfs voor mijn tiende verjaardag was het enige wat ik kreeg een cakeje met een kaars erin gestoken. Dikke tranen natuurlijk. En op mijn zevende waren ze niet eens thuis. Mijn kleine zusje Grace daar in tegen lieten ze nooit alleen. Ze gingen mee naar haar ouderavonden en sloegen nooit een verjaardag over. Alsof ze veel meer waard was dan ik. Ik kreeg dan wel alle nieuwste collecties kleding en sieraden maar verder leek het ze niet veel uit te maken waar ik uit hing. 'Lieverd kun je even de doos met vlaggetjes uit de garage halen?' Ik loop door de woonkamer naar de deur in de bijkeuken. Het is behoorlijk koud in de garage. Waar zouden die stomme dingen kunnen liggen? Ik schuif een paar dozen opzij. Daar zijn ze. Ik hoest van al het stof dat naar beneden komt. Ik pak de doos en neem hem onder mijn arm mee naar de woonkamer.

De taart staat er en alles staat klaar voor de gasten. Nog steeds ziet mijn gezicht eruit alsof ik niet geslapen heb, ondanks de make-up. Ik draag een blauw hemdje met aan de achterkant een gat in de vorm van een hart met een lichte jeans en gympen eronder. Tayler slaat zijn armen om me heen. De eerste die er is, is Lynn. Mijn beste vriendin. Ik ken haar al zo lang. Ze vliegt me om de hals zodra ze binnen stapt. 'Gefeliciteerd mop.' Tayler kijkt een beetje ongemakkelijk naar haar. Hoe vervelend ook, de blik die ze met elkaar uitwisselen ontgaat me niet. Zo keek Tayler vroeger altijd naar mij. 'Okay nou de rest is er nog niet, dus je bent de eerste.' Lynn glimlacht vrolijk.

Om twee uur is het al aardig vol in de woonkamer. Waar is Lynn toch? Mijn andere vriendinnen staan aan de bar tafel met elkaar te praten en te lachen. 'Heeft een van jullie Lynn gezien? Ik kan haar echt nergens vinden.' Noah en Amber staren me een beetje aan. 'Uh nee,' zegt Noah uiteindelijk. 'Ik kijk binnen nog wel een keer.' Ik loop terug naar binnen. Misschien zat ze wel op de wc. Nee ook niet, wat raar. Ik loop de trap op. Er is niemand op de eerste verdieping. Misschien in mijn kamer? Ik duw de deur open. Lynn zit op Tayler's schoot met haar tong in zijn mond. Ze hebben me niet eens binnen horen komen. Voorzichtig sluit ik de deur weer achter me en loop terug naar beneden. Mijn hart lijkt uit elkaar te scheuren bij elke stap die ik zet. De tranen kan ik met moeite inhouden.

Rond acht uur gaat iedereen naar huis. Tayler staat achter me en Lynn helpt met het opruimen. Zodra Tayler zijn armen om mijn middel wil slaan spring ik opzij. 'Raak me niet aan!' Tayler kijkt een beetje verbaast. 'Ik heb jullie wel gezien! lekker gezoend?' Tayler kleurt langzaam rood en Lynn laat van schrik een bord keihard op de grond neerkomen. De scherven vliegen door de kamer. 'Het is uit.' Die zin lag al de hele middag op het puntje van mijn tong en nu was hij er eindelijk uit. Mijn vriendinnen komen achter me staan en slaan hun armen om me heen. 'Megan...Je weet dat ik dit nooit met opzet zou hebben gedaan. Maar ik werd zo verliefd op Tayler en hij op mij. We konden het niet tegen houden.' Ik veeg een traan van mijn gezicht. 'En dan niks tegen mij zeggen? Als Tayler echt op jou was waarom heeft hij het dan niet uitgemaakt met mij?' Lynn slaat haar ogen neer. 'We wilden je niet kwetsen.' Ze wil mijn kant op lopen maar ik kijk haar met een dodelijke blik aan. 'Het spijt me zo Megan alsjeblieft vergeef me!' Ik kijk naar Tayler. De tranen staan in zijn ogen en ik zie de spijt in zijn ogen. Heel even twijfel ik of ik ze moet vergeven maar de woede overheerst. 'Jullie zijn dood voor mij.' De tranen stromen over mijn wangen. Noah slaat haar armen beschermend om me heen. De rest zegt geen woord meer tegen Lynn. Ze hoort niet meer bij de squad.

De meiden gaan rond half tien pas naar huis. Ik zit met mijn dopjes in mij oren. De muziek dreunt door mijn hoofd. Ik was gebroken, mijn hart was gebroken en het enige wat ik nu nog wilde was huilen. Gek genoeg kon ik dat niet meer. Alsof ik al mijn tranen al had opgemaakt. Wat een raar gevoel. Ik nestel me dieper weg in mijn trui. Het was niet heel erg koud buiten maar vanbinnen voelde alles als verdoofd. De sterren glinsteren aan de hemel. Mijn telefoon licht op. Ik open het whatsapp, bericht van Tayler;

"Ga je ooit nog tegen me praten?"

Ik negeer het en druk het weg. Vanaf mijn balkon is een heel bos voor me te zien. De bomen waaien mee op de wind. Een eenzame wolf huilt naar de maan. Langzaam val ik in slaap in mijn stoel.