Hoofdstuk 1

(Jazz pov)

De brief heeft me wel een beetje verbaasd. Wat als hij nu echt is? Maar al die tijd dat ik vreemde dingen gedaan heb geloofde niemand me. Daarom hebben al mijn adoptie ouders het opgegeven met me. Ik heb al met verschillende psychologen gepraat en ben na een tijd zelfs gaan doen alsof er geen vreemde dingen gebeuren. Stiekem oefen ik nog altijd magie, want ik geloof er in. Andere zeggen misschien dat het een waanbeeld is, maar ik voel het doorheen mijn hele lichaam.
"Jazz!" Hoor ik mijn adoptie moeder nummer 7 plots roepen. "Ben je op je kamer?"
"Ja, ik wil met rust gelaten worden." Roep ik terug waarna ik een trek van mijn sigaret doe.
De rook blaas ik uit in kringetjes.
"Dat zal niet gaan. Er is hier een vriendin van je school om aan het geschiedenis project te werken. Ik laat haar naar boven komen hé." Antwoordt ze vrolijk.
Ik frons mijn wenkbrauwen. Wanneer heb ik dat werkstuk opgekregen? En sinds wanneer heb ik een vriendin? Veel tijd om na te denken heb ik niet. De deur van mijn kamer gaat open en een meisje met prachtige bruine haren en al even mooie bruine ogen, komt mijn kamer in gewandeld. Zij zit niet in mijn klas. Haar zou ik me wel herinneren.
"Wie ben je?" Vraag ik geïrriteerd.
Het meisje doet eerst de deur dicht en komt dan naast me op bed zitten.
"Mijn naam is Ashling. Ik kom je halen om mee te gaan naar de weg is weg om je spullen te kopen." Zegt ze met een veel te vriendelijke glimlach.
"De weg is weg? En waar heb je het over?" Vraag ik haar.
Ik zet de fles whiskey aan men mond en neem er een flinke teug van. Dit is allemaal veel te vreemd.
"Drink jij altijd uit de fles?" Vraagt Ashling lachend.
Het irriteert me mateloos dat ze zo vriendelijk is. Wanneer ze merkt dat ik geen antwoord geef begint ze weer te praten.
"Heb je de brief niet gelezen?" Ik schud met mijn hoofd als antwoord. "Je bent uitgenodigd om naar onze school te komen. Daar leren ze je om met magie om te gaan. Je veranderd soms toch ook in een wolf hé?" Een shock gaat door me heen.
"Hoe weet jij dat?" Vraag ik haar verbaasd.
Bij volle maan sluit ik me altijd op in de kast zodat mijn adoptie ouders niet kunnen zien waarin ik verander. Weerwolven zijn niet echt iets waar mensen van houden heb ik al gemerkt.
"Omdat Jazz, we niet zoveel verschillen. Jij bent een weerwolf. Ik ben een humagus." Zegt ze trots.
Ze antwoordt niet rechtstreeks op mijn vraag want ik weet nog altijd niet hoe ze het weet maar ik ben nieuwsgierig naar het woord humagus.
"Wat is dat dan precies?" Vraag ik haar nieuwsgierig.
Ik haat de toon van mijn stem dus voeg ik er nog snel iets aan toe.
"Een beest dat je zelf verzonnen hebt?" Zeg ik grof.
Ashling blijft glimlachen en plots is ze geen meisje meer maar een hond!

Melding: speciaal een lang stuk omdat het lang geleden is ^^
Heb het druk (: