Deel 2

De volgende ochtend wandel ik in het bos. Want op een of andere manier heb ik iets met de natuur. Ik voel me er echt mee verbonden. Het beschermt me, lijkt wel. Als ik in de natuur ben, dan zijn al mijn zorgen plotseling even verdwenen. Want de groene energie van de natuur laat mij zo veel beter voelen dan als ik bijvoorbeeld alleen in mijn kamer zit. En oké. Voor sommige mensen, of eigenlijk de meesten, klink ik nu misschien 'vaag'. Maar dat boeit mij niet hoor. Ik ben tenminste wel wakker. Ach, gelukkig worden er toch langzamerhand steeds meer mensen wakker om de aarde naar een hoger bewustzijn te brengen. Dus, eigenlijk hoef ik mij niet zo veel zorgen om te maken. Maargoed, ik vraag me af, wat zal ik nu doen? Steeds maar rondjes in dit bos lopen verveelt natuurlijk wel een beetje. Ik denk even na en dan kijk ik voorzichtig om mij heen. Voor de zekerheid probeer ik met mijn gevoel enkele energie van mensen te voelen die misschien in dit bos nog lopen. Maar nee, ik voel verder niets, gelukkig ben ik nu de enige in dit bos. Ik besluit om mezelf energie of elementen sturen aan te leren. Maar met welk element zal ik beginnen? Dan komt er iets in mij op. Wacht eens, ik weet wat! Ik concentreer mij goed op alle vier de elementen. Één voor één. Water.. Aarde.. Vuur.. En dan lucht.. Hmm, met lucht voel ik mij eigenlijk het meest verbonden. En daarna water of aarde. En als laatste lijkt wel vuur.. Oké, dan begin ik met lucht. Ik concentreer mij op de energie van lucht. Ik voel hoe de lucht of wind precies stroomt. Hmm, misschien kan ik het wel windstil maken. Ik concentreer mij goed op de luchtstroom en probeer te visualiseren dat de energie naar beneden stroomt en al snel begint het windstil te worden. Wauw, ik wist niet dat het mij zo snel zou lukken! Oké, nu ga ik iets moeilijks proberen. De wind van richting veranderen! Ik concentreer mij goed op de energie van de richting van de luchtstroom en probeer aan het begin met de luchtstroom mee te gaan totdat ik de richting uiteindelijk doorheb. Dan probeer ik de richting een beetje af te wijken tot het helemaal de andere kant op gaat. En deze oefening lukt ook nog! Wauw! Niet te geloven hoe ik zo snel het luchtsturen onder controle heb! Natuurlijk is lucht het makkelijkste element om te sturen, heb ik ergens op internet gelezen, maar zo makkelijk?! Dit kan ik gewoon bijna niet geloven! Nu probeer ik beide oefeningen samen te voegen. Ik blijf de luchtstroom steeds van richting veranderen en tegelijkertijd de wind harder en zachter laten waaien. Wauw! Hoe kom ik toch aan deze gave? Plotseling begin ik mijn evenwicht te verliezen. Mijn hoofd begint te draaien. Wat? Wat gebeurt er? Snel probeer ik een bankje vast te pakken. Ik ga er rustig op zitten om bij te komen en houd mijn hoofd met twee handen vast en denk na. Kostten die oefeningen echt zoveel energie dat ik bijna flauwviel? Nee hé.. Dit kan toch niet? En het was ook nog zo makkelijk dat ik amper moeite hoefde te doen. Ik kijk op mijn zilveren horloge. Het is al half 11. Hmm, misschien moet ik maar eens weer naar huis gaan en daar even uitrusten voordat ik naar die vrouw ga waar ik waarschijnlijk nog meer inspanningen maak. Ik probeer op te staan maar dan val ik weer terug op het bankje. Pff, mooi dan. Nu kan ik ook al niet meer op staan. Dan voel ik een mensenenergie dichterbij komen. Oh nee, er komt iemand aan! Wat zal diegene wel niet denken als hij of zij mij hier zo ziet zitten? Ik moet ergens een verstopplek vinden, denk ik. Ik kijk om me heen. Maar te laat, we hebben elkaar al gezien. Een man met zwart haar en een zwart leren jasje en een zwarte spijkerbroek loopt met een bezorgde blik op mij af. Hij lijkt iets van 24. "Dag jongedame, gaat alles goed?". "Ja hoor", antwoord ik gauw zonder iets te laten merken en probeer weer op te staan. Gek genoeg, lukt het nu alleen wel. "Weet je zeker dat het gaat? Zo zie je er niet uit?". Ik schrik. "Ja tuurlijk, dat zeg ik toch, maar nu moet ik gaan", antwoord ik. Voordat ik een stap naar voren wil zetten, pakt de man mij ineens vast bij mijn arm. "Laat mij los!" probeer ik mij los te rukken. Maar hij lijkt veel te sterk. "Jij werkt mee, jongedame of anders loopt het slecht met je af!" fluistert hij in mijn oor. Wat?! Dus ik heb blijkbaar geen keus?! Hij sleurt mij mee naar een struik en laat mij op mijn rug achter de struik vallen waar niemand ons kan zien. "Wat gaat u doen?" vraag ik. Snel legt hij zijn vinger op mijn mond. "Shhht, maak je geen zorgen meisje, alles komt goed. Wat er zo meteen gebeurt is veilig", zegt hij. Ik slik. Wat bedoelt hij daarmee? Dan trekt hij ineens zijn broek uit. Wacht, hij gaat toch niet..? Hij begint op mij te gaan zitten. Nee... Nee.. "Nee! Stop! Doe het niet!" roep ik. Hij grijnst eng, maar gaat toch door met mijn rits van mijn broek open maken. Oké, nu ben ik het zat! Dit is een domme fout van hem. "Je weet niet met wie je te maken hebt, hé", zeg ik en snel neem ik een hap lucht en blaas ik hem door luchtsturing naar achteren. Ik krabbel snel overeind en sluit snel mijn rits weer. Hij kijkt mij geschrokken en verbaasd aan. "Dit was jouw eigen domme fout, je moet beter jouw slachtoffer voortaan observeren voordat je diegene wil pakken". Hij krabbelt snel overeind. "Waar bemoei jij je mee? Ik pak slachtoffers aan zoals ik dat wil. Ik hoef geen advies van maar een minderjarig meisje", reageert hij verontwaardigd. Oh, hier wordt ik zo boos om. "Wat?! Máár een minderjarig meisje?! Máár een minderjarig meisje?! Ik zal je laten zien dat ik meer ben dan alleen dat!" schreeuw ik kwaad uit terwijl ik bijna onbewust met mijn armen heen en weer zwaai om mijn kwaadheid te uiten. Hij deinst geschrokken achteruit. Dan ruik ik ineens rook en besef ik pas dat het hele bos in brand staat. "Huh? Maar hoe?" vraag ik mezelf hardop af terwijl ik verbaasd, maar ook geschrokken om mij heen kijk. Opeens verandert de blik van de man. Hij begint mysterieus te lachen. "Zo zo, blijkbaar heb jij het allemaal nog niet onder controle, dus dan maak ik nog steeds kans om jou te pakken". Hij loopt dreigend op mij af. Oh nee... Ik moet snel iets doen. Ik probeer mij te concentreren op één van de elementen. Maar het gaat lastig. Ik begin het benauwd te krijgen en hij komt steeds dichterbij. Nee.. Kom op, Noza. Je bent een sterke meid. Je kunt het wel! "Néé! Je mag mij niet te pakken krijgen!" schreeuw ik dan kwaad uit en plotseling voel ik mezelf opstijgen. Er verschijnt een koepel van snel draaiende wind om mij heen. De man stopt gelijk met lopen en kijkt verbaasd omhoog. Ik kijk hem kwaad aan en zeg "Jij zult nooit meer mij of een ander onschuldig meisje lastigvallen. Vooral als zij helemaal machteloos tegenover jou staat! Begrepen?". Even lijkt hij het te snappen maar dan trekt hij weer een verontwaardigde blik. "Oh ja? En jij denkt dat jij mij zo bang kan maken?". Oh, hij maakt mij zo kwaad. "Hoe durf je mij nog tegen te spreken?! Nu ben ik het zat. Dit is jouw eigen schuld!" roep ik dan en verzamel al het lucht op mij heen en duw het naar hem toe waardoor hij keihard achterover valt. Hij krabbelt langzaam overeind. "Hmpf, hier zal je voor boete! Ik ben nog niet klaar met jou! Wacht maar af, ik kom terug!" zegt hij dan wraakzuchtig en rent weg. Ik kijk hem na totdat hij uit mijn zicht verdwenen is. Maar dan begint mijn hoofd en alles om mij heen te draaien. Ik kreun een beetje. En langzaam zie ik de grond steeds dichterbij komen. Uiteindelijk wordt alles zwart...

En dit was hem weer! I hope you like it! Comment? Vote?
Om eerlijk te zijn had ik eigenlijk niet verwacht dat de delen van dit boek zo lang zouden worden. Het komt vast, omdat dit boek over van alles zo'n beetje gaat. Hierin kan ik dan eigenlijk pas écht alles gaan opschrijven wat in mij opkomt (want dan ben ik niet zo beperkt tot een bepaald onderwerp)!
Nou ja, tot deel 3 dan maar hé!