Deel 1

Het is een doodnormale dag. De zon schijnt. De lucht is mooi, helder blauw. Ik loop door de stad langs de winkels. Want het is Koopzondag! Dat betekent dat er veel uitverkoop is. Maar eigenlijk houd ik niet zo van shoppen hoor. Ik ben hier vooral omdat ik gewoon even wilde wandelen. Luchtje scheppen. Dan kom ik ineens aan bij een winkel. Op een bordje staat: "Centrum De Wijze Vrouw". Hmm, een spiritueel winkeltje. Ik ben er wel geïnteresseerd in. Ach, het zal toch vast niet zo erg zijn, als ik er eventjes in ga kijken. Ik zet de eerste stap naar binnen. Ik zie al gelijk een vrouw tegen over me zitten [zie plaatje]. Ze kijkt op van uit haar bril en staat op. "Hallo, meisje. Kan ik je ergens mee helpen?". "Nee, bedankt. Ik kijk alleen even rond". "Oh oke, is goed. En als je vragen hebt, dan hoor ik het wel". "Ja, oké!". Hmm, er hangt hier een bepaalde sfeer op een of andere manier. Dan valt mijn blik op een aantal dromenvangers. Ik loop er naartoe. Gelijk valt me blik op een roze dromenvanger. Die kleur.. Zo opvallend.. En het voelt ook nog zo vaag aan.. Helemaal niet positief ofzo.. Terwijl dromenvangers dat wel horen te zijn. "Ben je er al uit?" schrik ik ineens van een vrouwenstem achter me, waarvan ik niet doorhad dat die vrouw de hele tijd achter me stond. Ik draai me naar haar om en zeg "Ehh, nee helaas niet.. Maar ik ga dan maar weer denk ik". Opeens begint die vrouw zo raar, vaag en negatief aan te voelen wat heel erg lijkt op de energie van die roze dromenvanger. Zonder er op te reageren maak ik alvast stappen in de richting van de deur. Maar wanneer ik er net voor sta en de deur wil open maken, verschijnt er ineens een scherm voor waardoor ik dus niet meer bij die deur kan komen. Ik draai me geschrokken om. En daar zie ik de vrouw mij met een rare blik aankijken, die ik net niet kan plaatsen. Oké.. Ik denk dat ik nu pas echt in de problemen zit. Misschien had ik er nooit naar binnen moeten gaan.. Maar ja, het is toch al gebeurd. Dus moet ik hier toch weer uit komen op een of andere manier. "Ehh, wat doet u?". "Wat ik doe? Je helpen natuurlijk", zegt ze vriendelijk, maar toch eng. "Nee hoor, bedankt, maar ik hoef geen hulp". "Oh ja? Nou ik voel bij jou wel dat je met bepaalde dingen zit. Misschien heb je healing nodig?". Ik slik. "Wat bedoelt u? Waar zit ik dan mee? Wat moet dan geheeld worden volgens u? Ik voel niets bij mezelf?". "Iets wat geheeld moet worden hoef je niet per sé altijd te voelen, alleen een ervaren iemand als ik kan zulke dingen voelen bij mensen". Ik wil eigenlijk gelijk 'Oh ja?! En u denk dat ik niet zo ervaren ben? Nou, als u misschien wist welke gaves ik allemaal heb..' zeggen, maar al snel houdt een bepaald gevoel mij op een of andere manier tegen, alsof het dit wil zeggen: "Zeg het niet, Noza. Je moet onopgemerkt blijven. Niemand mag het te weten komen.. Het is nu nog veel te gevaarlijk... "Hoe bedoelt u?" vraag ik dan uiteindelijk. "Kom maar mee, dan leg ik het je wel uit", zegt zij dan. Ik volg haar maar naar een kamertje, want ik heb nu toch geen andere keus. Bovendien ben ik wel benieuwd naar wat ze te vertellen heeft. Ik zit tegenover haar op een stoel. Op de tafel voor mij staat een kristallen bol die waarzegsters vaak gebruiken o.a. Maar ik geloof er niet zo makkelijk in hoor, want de meesten zijn toch van die bedriegers. Vooral als ze geld ervoor vragen. De vrouw beweegt wat met haar handen om de bol heen en ineens verschijnt er een beeld in de bol. Wacht, wat?! Dit kan niet.. Ik geloof het gewoon bijna niet.. "Kijk, dit is een kristallen bol. Hiermee kan ik alles en overal in de gaten houden met behulp van een bepaalde spreuk. Maar ik kan er ook meer mee doen, daarvoor gebruik ik dan andere spreuken. Maargoed, dat doet er nu niet echt toe". "Wacht, wat kan u dan allemaal nog meer er mee? Vertel het me!". Ze kijkt mij eerst verbaasd aan. Maar na even nagedacht te hebben, komt ze tot een conclusie. "Goed dan, maar houd het geheim, oké? Ik mag het namelijk aan niemand vertellen". "Oh ja? Waarom dan?". "Dat is gewoon beter zo". "Oké.. Dan houd ik het toch geheim? Vertelt u maar alstublieft". "Goed dan, het geheim is.. Dat ik zo sterk magie kan gebruiken, wat andere mensen niet kunnen.. Ik kan o.a. energie sturen.. Maar dit mag echt niemand weten, omdat ze dan bang van mij worden.. Zo gaat mijn winkel dan ook echt failliet..". Ik kijk haar met een verbaasde blik aan. Dan kijk ik weer serieus. "Wacht, dit is geen bepaalde truc hé?". "Nee? Hoe bedoel je? Geloof je mij soms niet?" zegt ze dan verontwaardigd. "Nee, ik geloof er eigenlijk niets van". En ik haal mijn armen over elkaar. "Oké, goed. Dan zal ik het maar moeten bewijzen, hé", zegt zij dan. Ze richt haar hand op een stalen stok en plotseling begint het staal heen en weer te zweven. Ik kijk goed naar de vrouw of het geen truc is, maar ik zie eigenlijk verder niets wat het kan veroorzaken. Het staal zit aan niets vast ofzo. Dan laat de vrouw het staal buigen, tot die uiteindelijk in twee stukken breekt. "En dit heet dus metaal sturen, maar omdat alles energie is, kan je het ook gewoon energie sturen noemen. Geloof je mij nu?". Ik kijk haar met open mond aan. Dan schud ik mezelf wakker. "Nee.. nee.. nee.. Dit kan niet.. Waar ben ik in hemelsnaam ooit in beland?!" zeg ik zacht tegen mezelf. "Hmm, misschien moet je maar weer eens gaan, meisje.. Dit was vast even te veel voor je.. Je hoeft niet meer terug te komen, als jij toch bang..", zegt zij dan. Maar ik onderbreek haar. "Wat?! Ik?! Bang?! Nooit! Je bent niet de enige hoor die kan energie sturen!" schreeuw ik dan uit. Maar al snel doe ik mijn handen voor mijn mond. Oeps.. Wat heb ik gezegd? Nu heb ik mezelf verraden zeker.. De vrouw schrikt even van verbazing maar dan fronst zij. "Oh ja? En wie mag dat dan ook wel wezen?". Ik slik. "Ik.. ehh.. Niemand". "Je liegt, dat zie ik toch zo, anders was je er nooit zo spontaan over begonnen", zegt ze dan. Ik zucht. "Goed dan, maar houdt dit ook geheim, oké?". Ze knikt. Ik begin met te vertellen dat ik sinds mijn 16e allemaal vage gaves heb ontdekt, o.a. energie sturen, heldervoelen, helderzien etc. Maar het contact met de draken(energie) houd ik nog beter voor me. "Hmm, je bent de eerste persoon die eigenlijk wel een beetje op mij lijkt.. Bovendien nog zo op jonge leeftijd. Maar ik zou je wel graag willen helpen met je gaves verder te ontwikkelen". Ik spits mijn oren. "Echt waar? Dat zou wel fijn zijn, denk ik..". "Goed dan, afgesproken. Ik zie je morgen weer hier om 13:00 u. Goed?". "Oké, is goed!" knik ik. En met behulp van metaalsturen laat ze het scherm voor de deur weer verdwijnen. Ik zwaai even naar haar en loop de winkel uit.

Hmm, dit was eigenlijk best wel zo'n rare dag.. En ja, ik weet ook wel dat die vrouw zo vaag en negatief aanvoelt, maar ik heb nu tenminste wel een leermeester. Bovendien kan ik toch elk moment 'Nee' zeggen. Tenminste dat hoop ik eigenlijk. Want als die vrouw echt kan energie sturen en ik straks niet sterk genoeg ben voor haar, als ik bijv. in haar val trap (als ze er één heeft dan) en het tegen haar op moet nemen... Dan zou ik niet weten wat er allemaal wel niet gaat gebeuren... Maar nee, daar moet ik niet aan gaan denken! Gewoon zelfverzekerd blijven, Noza! Niet ieder mens is negatief, bovendien kan mijn gevoel het misschien wel mis hebben omdat het mijn ego kan zijn vanwege het kicken op spanning. Want als ik erg op spanning kick, dan heb ik wel vaak de neiging om zulke dingen te denken... Maar misschien wil ik wel daarom juist haar als leermeester? Ik schud mezelf gauw wakker. Nee, Noza. Stop! Nu niet allemaal lastige vragen gaan zitten te bedenken. Straks maak je het nog alleen maar erger! Weet je, ik zie wel wat er gebeurt. Ik moet mij niet overbodig druk maken om eigenlijk niets.

Dit was dan deel 1! Wat vonden jullie ervan? Al spannend? Comment? Vote? Maar in dit boek zijn de situaties niet echt gebeurd hoor. Maar mijn gedachtes erbij kloppen eigenlijk wel echt met mezelf. Dus daarom. Dit verhaal is niet altijd gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar wel altijd gebaseerd op een waargebeurde gedachte!
Tot deel 2!