Hoofdstuk 3 ~ het ongeluk.

Hoofdstuk 3 ~ het ongeluk.

'Nou, ik vertel je dit uit vertrouwen , ik weet dat ik je kan vertrouwen! ' 6 jaar gelden hebben m'n ouders hebben een ernstig auto-ongeluk gehad. Ik was thuis bij m'n opa en oma. En dat was maar goed ook. Mijn vader had geen controle over het stuur meer en knalde de berm in. Door de harde knal, liep de benzine uit de auto. Het was op die dag 40 graden, ze waren in Egypte. Een dag later hoorde ik van m'n opa dat m'n ouders levend verbrand waren, in een brandende auto. Ik wist niet wat ik hoorde... Ik wist niet wat ik moest doen. Mijn opa en oma waren te veel met elkaar bezig daarom moest ik naar het huis Anubis, en vond het eigenlijk niet erg om hier heen te gaan. Vorig jaar raakte men opa en oma in mysterieuze wijze in coma. En zijn er nog steeds niet uit, ik ben bang dat ze het niet gaan halen, aangezien ze er al meer dan een jaar in liggen! Ik ben zo bang dat ik helemaal alleen overblijf op de wereld dat ik niemand meer heb, gelukkig zijn Esther, Marieke en Brenda er voor me om me op te vrolijken , toen Quincy dacht ik terug aan het ongeluk. Het klonk namelijk precies als de stem die ik hoorde aan de telefoon, het was een stem die ik nooit meer zou vergeten' Noah wist niet wat hij moest Zeggen maar zei toch ' ik snap dat je je rot voel, ik moest het huis uit, omdat ik me eigen te veel misdraagde in m'n eigen huis. M'n moeder wou gewoon van me af! M'n vader is vorig jaar omgekomen bij een vliegtuigongeluk, hij was de enige Europeaan van het vliegtuig. Het moest precies m'n vader weer zijn' Noah en Rebecca begonnen tegelijk te huilen, 'ik ben er voor je' begon Rebecca, 'ik ben er ook voor jou Rebecca, als er wat is , kan je altijd bij mij terecht!' Rebecca begon nog harder te huilen 'dat is het liefste wat iemand ooit tegen mij heeft gezegd.

De tijd vloog om en Rebecca en Noah werden beste vrienden omdat ze elkaar super goed vertrouwen.

'ETENSTIJD!' Riep Daniel door het huis. Noah en Rebecca zaten nog steeds aan de tafel te huilen. De anderen kwamen binnen en keken raar naar Rebecca en Noah 'wat doen jullie nou?' Vroeg Esther. 'Niks' zei Rebecca toen ze haar tranen probeerde weg te vegen. Haar mouw was helemaal nat van haar tranen 'ik ga even een andere trui pakken! Ben zo terug!!' Zei Rebecca toen ze de deur opendeed en weg liep. Noah deed het zelfde. Ze kwamen naar 5 minuten beide weer terug.

'Wat was er aan de hand net? Waarom huilde jullie? En wat was er nou met Quincy?' Vroeg Ruben aan Rebecca 'JEMIG, blijf je doorzeiken! Er is niks Ruben, en Quincy is gewoon met haar hoofd tegen de kast aangevallen, laat het gewoon zinken. Wij weten ook niet meer dan jij weet!' Zei Rebecca en gaf een briefje aan Noah.

'Kom om 11 uur naar mijn kamer, zorg dat niemand je ziet. Ik wil je wat laten zien!'

Noah ging van tafel en ging naar zijn kamer. Ruben achtervolgde, en ging luisteren bij de deur en hoorde Noah praten 'ik weet niet meer wat ik moet doen, ik kan alleen maar bij Rebecca zien of ze te vertrouwen is, bij de rest niet! Noah ging kijken bij de boekenkast. Hij ging kijken welke boeken der in stonden hij trok een aantal boeken uit de kast, maar bij eentje gebeurde er iets raars, de boekenkast schoof naar achter en toen opzij, er was een ruimte achter. Zijn kamer leek een stuk groter dan het eerst was de muur verschoof terug. Noah zat vast. Ruben deed de deur open en zag Noah niet meer. Hij riep door de kamer 'noah?' Maar hoorde niks. Ruben rende gelijk naar Rebecca 'wat heb je gedaan met Noah! Hij is niet meer op zijn kamer!' Zei Ruben tegen Rebecca. 'Dude! Kloppen wij niet meer ofzo, ik weet niet... Wacht is Noah weg, dat is niet goed! Blijf hier!

Rebecca rende zo snel als ze kon naar Noah's kamer 'NOAH! WAAR BEN JE!' Riep Rebecca kei hard door de kamer heen! 'Rebecca? Ben jij dat? Zei Noah. 'Ja, maar waar ben je?' 'Ik zit achter de boeken kast, zie je dat blauwe boek? In de kast!' Zei Noah. 'Ja maar welke?' 'Trek gewoon aan allemaal! Haal me hier uit! ' Rebecca trok aan alle blauwe boeken totdat ze de goeie had, de boekenkast schoof weer naar achteren en weer opzij. Noah kwam er uitgerend van blijdschap! 'Dank je wel!! Ik ben je dankbaar!'

Ruben had alles gezien. 'En nu gaan jullie me uitgebreid uitleggen wat hier aan de hand is, Quincy die flauwvalt! Boekenkast die verschuift! JULLIE ZIJN EEN HEKS EN TOVENAAR HE! Ik ben hier snel weg! Ik hoef jullie niet meer te zien' zei Ruben bang terwijl hij de deur achter zich dicht smeet. 'Ik zie je 11 uur Noah, zorg dat niemand je ziet'

Het werd 10 uur en toen vijf voor 11. Noah ging zo stilletjes mogelijk langs het kantoor van Daniel. Het lukte hem net want Daniel kwam al uit z'n kantoor om zijn dagelijks rondje te doen! Noah rende snel naar de kamer van Rebecca. 'Ik was bijna gesnapt door Daniel! Wat is er zo belangrijk dat het om 11 uur savonds moet.' Zei Noah fluisterend. 'Ik weet niet of je dit belangrijk vind?' Rebecca tikte snel Noah aan en wees naar de deur klink die omlaag ging. Noah nam een sprint en ging tegen de kast staan, zodat die gene hem niet kon zien. De deur ging open en een zaklamp sprong aan. Noah moest zijn adem inhouden. De deur knalde met een knal dicht. En Noah ging snel naar Rebecca. 'Wat moest je me nou laten zien!' 'Dit' Rebecca liet een oud bruin papiertje zien. 'Er staat niks op! Waarom moest dit? Ben ik daarom wakker geworden? En bijna gesnapt door Daniel' zei Noah teleurgesteld tegen Rebecca. 'Nee, er is meer met dit briefje' zei Rebecca snel voordat Noah de deur opendeed. Rebecca pakte een lamp en hield het bij het papiertje, er verscheen een tekst op het papiertje

Gegroet,

Ik denk dat je niet trots moet op zijn wat je gevonden heb, je bent al slimmer dan ik dacht! ' je hebt het eerste raadsel gevonden. En nu komt het tweede!

Deze code is de weg naar het verleden, maar de code is omgekeerd ook weer de sleutel naar het heden.

5 10 18 1 | | 16 9 | | 25 9 1 ||
5 14 17 | | 15 9 | | 24 14 19 23 | | 16 14 17 | | 7 10 6 23 || 14 18 18 9 8 | | 10 13 | | 22 9 23 | | 15 4 20 8 23 9 | | 13 14 16

'Wat beteken het?'vroeg Noah! 'Ik heb geen idee, maar ik denk dat dit geheim veel groter is dan we denken!