Hoofdstuk 1 ~ noah's nieuwe huis

Hoofdstuk 1-

'Wanneer komt tie nou? Ik kan het niet meer aan! Al dat persen doet hartstikke pijn' schreeuwde Monica van de pijn. 'Rustig maar het komt allemaal goed, het valt toch eigenlijk best mee' zei Louis geruststellend tegen Monica 'Valt best mee, valt best mee, jij weet niet hoe het voelt om te moeten bevallen! En dat is maar goed ook voor je!' Schreeuwde Monica naar Louis . Monica bleef persen, en 1 uur later kwam de baby eruit. De zuster vroeg 'het is een jongetje, hoe gaan jullie hem noemen?' 'We gaan hem Noah noemen' zeiden Monica en Louis in koor. 'Ik wil u natuurlijk feliciteren met u mooie en gezonde zoon!' Zei de zuster.

18 jaar later.

'Noah kom je naar beneden! Je moet vandaag naar het internaat toe!' Schreeuwde Monica van onder aan de trap naar boven toe. 'Ja mam, ik kom er aan, even mijn laatste spulletjes pakken!' De taxi kwam aanrijden. 'NOAH, DE TAXI STAAT AL VOOR DE DEUR, OPSCHIETEN DUS!' Noah rende zo hard naar beneden dat hij bijna naar beneden viel. Hij sprong door de deur opening heen en rende zo door de voortuin de taxi in. Na een half uur in de taxi hebben gezeten. Kwam hij aan bij het huis. Het was een heel groot huis, ze hadden een zwembad, grote achter en voor tuin en een midget golfbaan. 'Ik ga het hier zeker weten naar m'n zin krijgen' zei Noah enthousiast. 'Dat denk ik ook' zei Monica terwijl Noah de autodeur dicht gooide en naar de deur rende. 'Je moet je eigen hier wel gedragen he Noah!' Riep Monica vanuit de auto. 'Ja mam!' Zei Noah toen hij de voordeur achter zich dicht gooide. Noah keek rond hij stond waarschijnlijk in de hal. Hij zag een mooie houten antieke klok staan met een echt zegel van de Egyptenaren erop. En zag heel veel duren, en schilderijen. Een schilderij viel Noah op, hij had hem namelijk al eerder gezien. 'Wat moet dat hier?' Zei een schorre stem. Der kwam een man in een schort naar beneden. 'Ik ben Noah, ik kom hier wonen!' Noah strekte zijn hand uit om de onbekende man een hand te geven. Maar de man wees dat af. 'Ik ben niet je hoomie jongetje mocht je dat soms denken, ik ben namelijk de huis baas. Mijn naam is Daniel van wingerden, Dit huis is overgedragen van vader op zoon, naar mij dus!. Ik zal je even de regels uitleggen, geen geklooi hier in huis, netjes gedragen , niet na 9 uur meer buiten en na half 11 wil ik niks meer horen , heb je dat begrepen?' 'Ja, meneer!' 'Dan zal ik je nu even een rondleiding Door het huis geven. Laten we bij de meisjes maar beginnen! Dit is verboden terrein behalve de badkamer is voor jou van belang! Ohja, en nog een regel jongens niet bij de meisjes snachts en meisjes niet bij de jongens snachts. Om dingetjes te voorkomen!' Noah begon te lachen. 'Vind je dat soms grappig Noah?' Noah stopte gelijk en zei 'Nee meneer, sorry!' 'Kijk, jij weet wat luisteren is, daar hou ik wel van!'

Na de rondleiding ging Noah even kijken waar de andere bewoners waren, Noah kon ze niet vinden dus ging het vragen aan Daniel.

'Daniel was het toch?' Vroeg Noah aan Daniel. 'Ja dat klopt, wat kan ik voor je doen?' Zei Daniel. 'Nou, waar zijn de andere bewoners?' Vroeg Noah aan Daniel. 'Nou, Noah die zijn er nog niet. Jij bent de eerste en jij bent als enige op tijd!' Zei Daniel.

Toen hij net klaar was begon het huis te schudden. Het leek wel een aardbeving.

'Wat was dat? Was dat een aardbeving? Gebeurt dit vaak hier? Bent u hier aan gewend omdat u niet schrok en gewoon door bleef praten? En waarom stel ik al deze vragen?' Vroeg Noah allemaal. 'Wij liggen hier precies op 2 aardplaten die best vaak verschuiven. Dit gebeurt meestal 1 keer in de 2-3 weken. Dus ja, ik ben der wel aan gewend!'

Noah ging naar beneden zijn kamer bekijken, het zag er allemaal heel mooi uit en netjes. Want de schoonmaker had de dag daarvoor alles schoongemaakt omdat vandaag eigenlijk de nieuwe mensen zouden moeten komen. Maar alleen Noah was op die dag aangekomen. Op het bureau van Noah lag een envelop. Daarin stond het volgende geschreven

'Beste Noah,

Beetje raar een envelop op je bureau en je weet niet eens van wie die is, maar laat ik maar meteen ter zaken komen! Ik ben Max ik leefde in het jaar 1200. Mijn familie was het hoofd van de Egyptenaren. Maar dat doet er eigenlijk niet zo veel aan toe! Ik heb namelijk een opdracht voor je! En die mag je nog even met niemand delen! Het is een heel groot geheim! Ik voorspelde 5000 jaar geleden dat jij zou worden geboren 18 jaar geleden! Jij bezit de kracht die ik nodig heb. Jij moet voor mij het mysterie van Seth oplossen! Maar het word een gevaarlijke tocht. Bij deze brief heb ik een raadsel toegevoegd.

Ik wil je heel veel succes wensen met je barre zoektocht.

Groetend,
Max'

'Ik bezit de kracht, welke kracht? Waarom moet hij mij hebben? En waarom in een brief?' Noah stelde nog meer vragen aan zich zelf.

Noah ging op bed zitten en ging even liggen maar schrok al na een uur wakker van een hard ingetrapte deur. Het was een jongen. Met kort blond haar met een scheiding in het midden.

'Whaa' riep Noah. 'OH sorry ik dacht dat hier nog niemand was, ik ben Ruben aangenaam' 'humm hij heet dus Ruben' dacht Noah. Hij dacht terug aan zijn vroegere tijd. Daar speelde hij vroeger altijd met een Ruben. Maar hij is 5 jaar geleden verhuist naar Engeland. 'Gaat het wel? Wat is jou naam?' Vroeg Ruben aan Noah. Noah schrok en zei 'ik ben Noah leuk je te ontmoeten, ik ben de nieuwe bewoner!' 'Het is etenstijd ga je mee?' Vroeg Ruben. 'Ja natuurlijk wie der als eerste is! Noah sprong van z'n bed en rende door de deur heen. Toen hij de huis kamer inkwam zag hij allemaal mensen aan tafel zitten. 'Hoi, ik ben Noah, ik kom hier wonen'