042

Lauren Brown

Ik loop op de twee jongens af. Justin kijkt mijn kant op en hij lacht als een boer met kiespijn. Nou, ik ben benieuwd. Scooter heeft me nog niet aan zien komen. Justin dwingt me om te stoppen en zwaait met zijn hand, wat betekent dat ik weer terug moet lopen. Ik kijk raar op, maar volg dan toch zijn advies. Ik ga steeds meer aan mezelf twijfelen. Ik wacht om het hoekje. Ongeduldig kijk ik op mijn horloge. Het gesprek lijkt wel heel lang te duren. Na een tijdje zie ik Scooter langs me lopen. Hij zag me niet staan. Snel ren ik het hoekje om en loop naar Justin. 'Justin!' Hij lacht wederom weer als een boer met kiespijn. 'Wat is er nou?' 'Scooter heeft me net verteld wat er gister gebeurd is'. Ik slik. Hoe weet Scooter dat Ry en ik..? 'W-wat bedoel je?' 'Je weet precies waar ik het over heb'. Ik schud mijn hoofd. Oké, ik wist het wel. Maar ik kon toch niet doen alsof ik het echt had gedaan. 'Ik mag het uitmaken met Hope?' Niet eens blij. Leuk, wat wil je dan? Ik dacht dat je dit juist wilde. Wel haal ik opgelucht adem, omdat het niet over Ryan en mij gaat. 'Justin, ik dacht dat je dit wilde'. Ik zucht. Hij schudt zijn hoofd. 'Niet op deze manier'. Ik haal mijn schouders op. 'Wat dan? Ik wilde je gister het nieuws vertellen, maar je was veel te druk met die mooie, super knappe blondine. Anders had je dit wel van mij gehoord en niet van Scoot'. Hij kijkt naar de grond en knijpt zijn vuist samen. Oh, oh, ik heb hem blijkbaar boos gemaakt. 'Hoe bedoel je? Ik te druk met die Blondine? Jij had het anders ook wel heel leuk met Ryan?' 'Ik was gewoon super dronken, Justin. Je hebt me geen aandacht gegeven gister. Je hebt niet gedaan alsof ik je vriendinnetje was. Je zat te flirten met die Blondine. Wat is haar naam eigenlijk en wie is het?' Het duurt even voordat Justin antwoordt. 'Audrina, ze is foto-model en we hebben morgen een shoot voor een tijdschrift'. Ik schud mijn hoofd. 'Dus dit is jouw manier van kennis maken? Wel heel sociaal'. Ik klink sarcastisch en dat weet hij. 'Lauren, je begint te schreeuwen. Laten we naar boven gaan'. Als een klein kind stribbel ik tegen. Justin pakt mijn arm hardhandig beet en trekt me mee naar de trap. Ik roep dat het zeer doet. Iedereen kijkt ons raar aan. Justin probeert zo hard mogelijk te lopen. Als we bij onze hotelkamer aan zijn gekomen, brengt hij me naar het bed waar hij me meteen opgooit. Hij kijkt me lustig aan. 'Justin, nee. We gingen niet naar boven om het leuk te hebben. We moeten dit bespreken'. Hij zucht en komt naast mij liggen. 'Waar sliep je vannacht, dat als eerst'. Ik hoor hem slikken. 'Lauren, denk je nou echt dat ik vreemd ga?' Ik knik. 'In principe doe je dat al toch? Hope en ik? Twee vriendinnetjes heb je. Dus van een derde zou ik ook niet raar opkijken'. Hij buigt zich naar me toe. 'Ik was bij wat dansers. Waar we zaten gister, werd gesloten en we hebben verder gefeest in een hotelkamer van m'n beste danser. En daar ben ik in slaap gevallen. Zo dronken was ik nou'. Ik knik. Moeilijk te geloven maar oké, prima. 'En Hope? Ga je het haar vertellen, of niet?' Hij kijkt naar zijn handen en haalt zijn schouders op. Ik schud mijn hoofd. 'Je bent echt niet te geloven. Dit is wat je wilde..' Ik sta op van het bed en loop naar mijn koffer. Ik gooi mijn koffer op het bed naast Justin. 'W-wat ga je nou doen?' 'Ik ben er klaar mee. Jij gaat je keuze maar maken, terwijl ik weer in mijn eigen huisje zit'. Ik gooi mijn kleren erin. Nadat mijn koffer vol zit, maak ik hem dicht. 'Als je nog meer spullen van me tegenkomt hoor ik het wel van je'. Ik til de koffer van het bed. Zet de hendel omhoog en loop zo onze kamer uit op weg naar het vliegveld.