Onderweg na school

Na een klein kwartiertje kwam ik aan op school. Ik ademde diep in en uit. Kom op fanny je kunt dit vol zelfvertrouwen (dus niet) melde ik me bij de bali. Ik keek rond me heen en zag al mensen van mijn klas staan. Allemaal knappe lange meiden. Ik zag de bui al hangen. Ik loop nu al uit de pas. Na een paar minuten kwam mijn mentor ons halen. "klas zw1.2a volg mij". We liepen door het hoofdgebouw na buiten om na het zuid gebouw tegaan, waar we met z'n alle in de aula moesten gaan zitten. "Ik ben William ik ben jullie mentor voor dit jaar". Een klein tenger mannetje sprak ons toe. Ik luisterde maar half. Ik was druk om me heen aan het kijken. Het was onsettend druk in de aula. Na een poosje hoorde ik een luide stem door een microfoon bulkeren. "hallo, en welkom op MBO de leeuw, ik ben dhr mock baas van afdeling zorg. Jullie mentor hebben jullie al ontmoet. Ik wens jullie een goed schooljaar en veel succes in jullie weg in de zorg ". Iedereen klapte en stonden op. We liepen achter William aan na het lokaal waar we verder uitleg krijgen over wat de bedoeling is van onze eerste dag. We liepen allemaal stil het lokaal in en namen plaats aan een tafel. Ik keek eens goed om me heen, meiden met lange wimpers en lange haren keken arrogant om zich heen. Naast me zat een meisje met een bril en blonde lange haren slordig in een staart. Aan de andere kant zat een flink meisje met kroezig haar. De mentor vroeg om ons voor te stelle. 18 meiden gingen voor me me. Een paar namen onthield ik de 2 meisjes naast me haten Sandra en sabien. De mentor vertelde dat wij als klas zw1.2a ons moesten vertegenwoordigen aan alle andere klassen met een zelfgemaakt schilderij. Meent hij dit nu? Zit ik serieus op de basisschool?
Ik zuchte. Al gauw hadden we iets in elkaar geflanst. We liepen als klas weer terug en we moesten ons verzamelen in een gymzaal. De 2 meisjes (sabien en Sandra) kletsen vrolijk erop los. Ik deed mee en lachte op de juiste momenten. De meisjes kwamen van veR. Een boereboerengat, half uur reizen met de bus. Eenmaal plaats genomen kwamen alle klassen om de beurt op het podium. En toen gebeurde het, het gevoel dat alles om je heen stil lijkt te staan en je hart in je maag beland en dat je oren beginnen te suizen. Een jongen klom op het podium met bruin haar en bruine ogen. Een stoppel baardje en hij was lang. Ik keek mijn ogen uit. Het leek wel een engel. Hij was perfect zijn gezicht was prachtig. De jonges en meisjes begonnen met de uitleg over hun schilderij. En stelde zich een voor een voor. Ik probeerde goed op te Letten hoe de jongen heten. Ik dacht iets te horen als bram. Bram? Ik heb geen idee. Ik voelde hoe Ik een rood hoofd kreeg. Ik hoop niet dat iemand dit gemerkt heeft.