Elaimet 23

“Jij komt mee.” En voor ik wist wat er gebeurde, spreidde hij zijn vleugels en steeg op. Een wolk van stof en zand sloeg me in het gezicht. Het volgende moment hadden we de bomen al ver onder ons gelaten.

Ik had geen idee hoelang we vlogen, maar het was zeker verder dan de eerste keer dat ik met Hevon naar boven ging. Toen was de situatie helemaal anders geweest… Onder me zag ik hoe een ander beest Hevon moeiteloos door de lucht droeg.
We kwamen geen andere wezens tegen en ik zag zelfs geen huisje of nest. Er was niemand die ons kon helpen. Eindelijk zetten ze de landing in. Ik werd niet bepaald zachtzinnig op de grond gegooid. Ik krabbelde overeind met het vage plan om het op een lopen te zetten.
“Beterrrr van niet,” kraste een sorkka. Hij stond naast Hevon en hield een van zijn reusachtige klauwen vlak bij zijn hals. Ik verstijfde midden in mijn beweging. Ze mochten Hevon niet meer pijn doen dan ze al gedaan hadden. Ik zou het niet kunnen verdragen. Niet nu ik wist wat er met Pilvi gebeurd was.
“Omdraaien.” Gehoorzaam deed ik wat me gezegd werd. We bevonden ons tegenover een zilveren toren, die bijna even hoog was als het raadsgebouw. Er waren geen ramen en slechts één deur.
“Maak open.” Ik keek naar de deur. Was dit waarom ze mij hierheen gebracht hadden? Ik moest dus gewoon die deur opendoen.
“Laten jullie ons dan gaan?”
“Ja, maak voorrrrt.” Ik zette een stap in de richting van de deur. Hevon hinnikte schril. Ik keek om.
“Stil!” De sorkka legde zijn klauw tegen Hevons hals. Hij keek naar mij. “Voorrrtmaken.” Ik kon me echter niet bewegen. In de enkele ogenblikken dat ik mijn blik op de deur gericht had gehouden, had de lucht zich met sorkka’s gevuld. Het waren er minstens honderd en ze kwamen allemaal hierheen. De sorkka naast Hevon gebaarde weer naar de deur. Mijn benen voelden tien keer zo zwaar als normaal, terwijl ik weer naar de deur keek. Ik zette weer een stap. Ik wilde er nog een doen, maar het was alsof mijn voeten aan de grond kleefden. Ze wilden zich gewoon niet verplaatsen. Het was alsof ze me zeiden dat het verkeerd was wat ik deed.