OO3 - First time Ever

“Welke les hebben we hierna?” vraag ik de vier meiden, te lui om mijn rooster er weer bij te pakken. Dawson heeft ons huiswerk gegeven wat we nu kunnen maken en aangezien we mogen overleggen/praten is het nog veilig te vragen wat voor les we hierna hebben.
“Ehm volgens mij Biologie” zegt Poppy met een zucht.
“Niet goed?” vraag ik haar met een grinnik.
“Poppy is nogal slecht in Biologie, ze is niet bepaalt de slimste. Zou je niet zeggen met zo’n haarkleur, maar dat is geverfd” klinkt het van Lyndsae, degene die eerder het mollige meisje had weg gestuurd zodat ik erbij kon zitten.
De andere meiden grinniken wat terwijl Poppy een beetje beledigt naar Lyndsae kijkt.
“Grapje toch?” zegt Lyndsae dan met een glimlach tegen Poppy.
“Ik vind het Biologie lokaal maar niks… al die enge dingen in potjes enzo” mompelt Caitlynn met een vies gezicht. De rest schiet in de lach.
“Tja, ieder zo zijn ding. Zelf vind ik Biologie juist hartstikke leuk” lach ik tegen de meiden.
“Oh dus als we iets van ons huiswerk niet snappen kunnen we bij jou komen?” Poppy kijkt me vragend aan.
“Oh! Dibs! Ik zit voortaan naast haar tijdens toetsen” lacht Lyndsae.

Een aantal uren later klinkt de laatste bel, ik heb de hele dag bij de meiden gezeten. Het is echt supergezellig met hun, alleen vraag ik me af of ik het wel lang volhoudt met zo’n status.
“Hé, laten we nog wat gaan rondhangen buiten London?” stelt Poppy dan voor “Laten we in de buurt van One Direction kijken of ze toevallig weer buiten zijn!” vervolgt ze als een echte fangirl.
“Alweer?” vraag ik haar dan nadat de meiden hun paar seconden gehad hebben om even te gillen van opwinding ofzo.
“Ja, lieve Rose. Voordelen aan in Londen wonen: One Direction woont hier ook, en we gaan vaak bij hun buurt kijken of ze buiten zijn. We hebben ze een aantal keer gezien, maar ze waren altijd veel te snel weg om een handtekening te vragen” zegt Lyndsae met een zucht.
“Je gaat ons toch niet vertellen dat jij geen fan bent he?” Caitlynn kijkt me aan, en meteen zijn alle ogen op mij gericht.
“Ja, ik ben enorme fan” zeg ik, een beetje ongemakkelijk door het gestaar.
“Wie is je favoriet?” vraagt Poppy me dan met een nieuwsgierige uitdrukking op haar gezicht.
“Niall” mompel ik met inmiddels rood aangelopen wangen.
“Oh! Wat leuk!” roept Caitlynn vrolijk.
Vragend kijk ik de meiden aan, ineens lijken ze allemaal super vrolijk over iets…
“Nu is onze groep compleet!” lacht Lyndsae vrolijk.
“Hoezo?” vraag ik voorzichtig.
“Nou, Lyndsae is weg van Harry, ik van Zayn, Caitlynn van Louis en Denise van Liam!” lacht Poppy vrolijk
“En jij bent weg van Niall” vervolgt Lyndsae grinnikend.
Een lach siert mijn lippen, ik heb echt een geweldige groep gevonden… er zal nooit ruzie ofzo zijn omdat twee meiden dezelfde jongen leuk vinden, ieder kwijnt weg om een andere jongen.
“Nou, kom op! We gaan” zegt Lyndsae dan.
Het is inmiddels ook wel echt duidelijk dat Lyndsae de ‘Queen B’ is van dit groepje, ze is best bazig maar iedereen tolereert haar gedrag zonder enige moeite. Zelf moet ik er even aan wennen maar ze is niet bitcherig tegen ons dus het maakt mij ook niet echt uit. Het is niet dat ik ga strijden om leiderschap met haar ofzo.

Een half uur later komen we allemaal aan in een buurt buiten London, niet ver van het huis van mijn vader vandaan volgens mij.
We stappen van onze fietsen af en zetten deze neer tegen een bosje op een stoep. Niemand die er last van zal hebben.
“Oké, nu hopen dat we ze tegen komen en ook écht een handtekening kunnen vragen!” zegt Denise hoopvol. De meiden knikken instemmend.
“Misschien lukt het vandaag wel, nu we compleet zijn” lacht Poppy vrolijk. De rest grinnikt instemmend. Ik voel me zo welkom bij deze meiden.
We beginnen met lopen en hoe verder we lopen hoe enthousiaster de meiden worden; we komen steeds dichter bij het appartement waar de jongens wonen.

“Kunnen we even rusten? Ik ben kapot” zucht Caitlynn na een tijdje. We draaien ons om naar haar en zien hoe ze op de stoeprand gaat zitten.
“Vind je het gek met die haken” lacht Lyndsae naar Caitlynn.
Caitlynn haalt haar schouders om en ineens begint Poppy te gillen.
“Wat?” vragend kijken we haar aan en ze wijst achter ons. Met zijn allen draaien we ons om en daar staan ze: onze vijf engelen. Voor ik het door heb is iedereen al gillend hun kant op gaan rennen en sta ik alleen. Zelfs Caitlynn heeft het voor elkaar gekregen om er zonder moeite heen te rennen.
De meiden gaan ieder bij hun idool staan en vragen om een handtekening. Een nerveus gevoel giert door mijn lichaam en ik loop ook richting de jongens, als ik dichterbij kom zie ik hoe Niall er een beetje teleurgesteld bij staat, niemand geeft hem aandacht. Ik loop rustig op de jongens af, op Niall af, ik wil hem niet afschrikken ofzo door te gillen en rennen zoals de rest doet. Zelf zou ik het ook niet echt fijn vinden als mensen gillend op me af komen rennen enkel omdat ik beroemd zou zijn –wat ik jammer genoeg totaal niet ben- O, mijn, god. Wat moet ik in hemelsnaam doen? Wat moet ik zeggen? Uiteindelijk weet ik een ‘hey’ uit te brengen en ik zie Niall’s gezicht al wat opbloeien.
“Hey,” zegt hij met zijn ongelofelijke accent. Ik smelt helemaal weg…
Ik sta een beetje ongemakkelijk met mijn mobiel te prutsen terwijl ik probeer te ondervinden wat ik nu tegen hem ga zeggen…
“Mag ik ehh een handtekening?” vraag ik hem stotterend.
Niall schud zijn hoofd waardoor ik hem licht verbaasd aan kijkt maar hij pakt zo mijn mobiel uit mijn handen. Hij is nogal aan het prutsen met mijn mobiel en dan ineens houdt hij mijn mobiel voor me waarna hij me seint om naast hem te komen staan. Een glimlach siert mijn lippen door het plotselinge gebaar waarna ik onzeker op mijn onderlip bijt en naast hem ga staan. Niall slaat een arm om me heen en houd mijn mobiel met de front camera aan voor ons.
“Cheese!” lacht hij vrolijk, dat had hij niet hoeven zeggen aangezien ik gewoon moeite doen mijn glimlach normaal te houden… hij klikt op de camera en de foto word opgeslagen.
Als hij mijn mobiel teruggeeft kijk ik hem met een bescheiden glimlach aan.
“Beter dan een handtekening” lach ik tegen hem.
Hij knikt “Dacht ik al, tag me wel in die foto als je hem plaatst oké? Ik zou hem ook graag op mijn mobiel hebben staan” zegt hij met een knipoog.
Niet veel later stappen ze een auto in om naar de studio te gaan, zoals de jongens tegen ons zeiden.
Caitlynn en Poppy kijken verliefd naar de handtekening op hun hand, Denise naar die op haar arm en Lyndsae heeft de hare op haar borst, en ik? Ik kijk dromerig naar de foto van Niall en mij.
“Waar kijk je naar?” Lyndsae kijkt me vragend aan waarna ze op mijn mobiel probeert te kijken maar ik draai mijn scherm grinnikend weg.
“O my god! Ze mocht met Niall op de foto!” roept Caitlynn dan ineens. Blijkbaar stond zij aan de andere kant waardoor ze zo op mijn scherm kon kijken… De meiden beginnen helemaal vrolijk te springen en gillen omdat ik op de foto mocht met Niall, zelf hou ik me echter een beetje in… Ik ben niet echt het type meisje dat zo gaat fangirlen. En daarbij dringt het nog steeds niet helemaal tot me door wat er zojuist nou eigenlijk gebeurt is…
“Hoe krijg je het voor elkaar om op de foto met hem te gaan?” vraagt Denise me dan als de meiden weer wat rustiger zijn.
“Ehm, geen idee” grinnik ik tegen de meiden, die inmiddels aan mijn lippen hangen: “Niall pakte mijn mobiel en maakte de foto” mompel ik vervolgens met rood aangelopen wangen.
“Dus Niall Horan wilde met jou op de foto?” Lyndsae kijkt me ongelovig aan, de rest volgt al snel.
“Ik denk het..” en ik haal mijn schouders op. De meiden kijken me jaloers aan, even ben ik bang dat ze boos op me zijn…
“Niet zo bang kijken, Rose! We zijn hartstikke blij voor je!” lacht Poppy dan tegen me als ze mijn gezicht ziet, “Geniet van je foto, wij zullen ook echt wel genieten van onze handtekeningen!”
Een glimlach siert mijn lippen weer en met zijn vijven lopen we weer terug naar onze fietsen, missie geslaagd.

“John! Je raad nooit wat mij is overkomen!” roep ik enthousiast als ik na een half uur weer thuis ben.
“Je moest na blijven op je eerste dag? Want daar lijkt het wel op” en hij kijkt op zijn horloge.
Shit, ja ik had hem beter een berichtje kunnen sturen… Meteen is mijn hele vrolijkheid weg door de teleurgestelde blik in zijn ogen en ik laat mijn hoofd hangen waarna ik naar de hal loop om mijn jas op te hangen.
Een zucht rolt over mijn lippen waarna ik de trap op loop. Ik hoor John nog vanuit de keuken roepen dat hij de volgende keer graag een berichtje krijgt als ik later thuis kom, maar ik reageer niet meer. Hij heeft mijn stemming compleet verpest…
Ik hoop dat Demy, Jonah en Finn mijn stemming weer kunnen opkrikken.
Eenmaal op mijn kamer start ik mijn laptop op en meteen wanneer die aan is zet ik Skype ook aan, waarna ik al snel gebeld word door het groepsgesprek genaamd ‘We Miss You Rose!’
Een glimlach siert mijn lippen en ik neem op en zet mijn webcam aan. Niet veel later zie ik Demy, Jonah en ook Finn verschijnen in mijn beeldscherm.
“Hée, Rose!” Roept Jonah een beetje te enthousiast waarna hij vrolijk begint te zwaaien.
“Heey jongens!” roep ik vrolijk wanneer ook ik begin te zwaaien.
“Rose! Updates please!” roept Demy meteen “Sinds wanneer heb jij een nieuwe pf! Vertel me alles!” roept ze vervolgens. Oh ja, ik had de foto van Niall en mij -natuurlijk- overal op gezet en overal mijn profiel foto gemaakt…
“Rose heeft het nu al goed voorelkaar bij de jongens zie ik!” lacht Finn vrolijk.
“Hou je stil, Finnick” mompelt Jonah een beetje chagrijnig tegen zijn beste vriend. Demy, Finn en ik schieten in de lach. Jonah noemt Finn altijd Finnick als hij dreigend probeert te klinken -wat hem ook altijd wel lukt- als Finn bijvoorbeeld een grap maakt of zo, en negen van de tien keer bedoelt Jonah het dan ook als grap. Alleen dit keer is Jonah echt een beetje chagrijnig.
“Nou, nee Finny. Dat is één van de jongens uit One Direction. Daar maak ik geen kans bij” grinnik ik tegen Finn, ja ik noem hem altijd al Finny sinds ik het één keer tegen hem gezegd heb. Hij heeft nooit echt bezwaar gemaakt dus ja.
“Nouhh, die lach op zijn gezicht is niet een lach van ‘oh even lachen, weer op de foto met een fan’ hoor! Die lach op zijn gezicht is toch echt wel oprecht” grinnikt Finn vrolijk.
“Zo gaaf! Ik ben jaloers” lacht Demy tegen me.
“Nou, Deem, ik stel je wel een keer aan hem voor als je hier bent” lach ik grappend terug.

~×××~
Ik wil zo graag verder schrijven maar dan weet ik dat ik binnen no-time weer een heel stukje af heb,
en dat ik die dan ook vrijwel meteen wil uploaden x'D
Na vandaag ga ik de tijd tussen de nieuwe stukjes denk ik maar wat langer maken :p

Hope u like it!
Love you all!
Leave a Comment below(flower)
××Roww