Diagon Alley and a blond lad

Voor ik nog iets kon vragen gingen we een klein cafétje binnen. Wat me meteen opvalde was dat iedereen vreemd gekleed was. Sommigen droegen puntige hoeden zoals je in de sprookjesboeken zag. En bijna iedereen droeg een lang zwart gewaad. Het was alsof het al halloween was. Ik staarde met grote ogen naar de mensen of waren dit tovenaars en heksen ?Hoe moet ik me gedragen? Zullen ze merken dat ik niks weet van de toverwereld? "Rose, wat goed om je nog eens te zien en wie is die jongedame naast je ?" een kleine man met zwart haar en bruine ogen keek me vriendelijk aan. "Bart, dit is mijn kleindochter Liv. Liv dit is Bart, hij is de eigenaar van dit café." Ik glimlachte beleefd naar hem zoals mijn ouders mij altijd geleerd hadden." Liv en ik gaan haar spullen kopen voor haar eerste jaar op Hogwarts" "oh waar is de tijd dat Ik nog op Hogwarts zat" hij zuchte. "Ik ben er zeker van dat je het daar naar je zin gaat hebben meisje" op een bepaalde manier was ik een beetje gerustgesteld door Bart. Hij zag er erg vriendelijk uit, hopelijk was iedereen zo Lief in de toverwereld.


Oma nam afscheid en we liepen naar een klein binnenkoertje. Ik snapte niet wat we hier deden, er stonden enkel een paar bakken tegen een grote muur met rode bakstenen. "oma..." Ik wou juist vragen wat ze van plan was toen ze begon te tikken met een stokje tegen een paar bakstenen van de grote muur. De bakstenen begonnen te verschuiven en er ontstond een gat in de muur dat groter en groter werd. Aan de andere kant van de muur zag ik een drukke straat met allemaal .... Heksen En tovenaars (duidelijk te zien aan hun kleren). Mijn hart bonkte sneller van opwinding En ik keek ongelovig naar de opening in de muur waar we nu door konden. "Hoe ... Wat .." Begon ik. Oma lachte. Ze stopte het stokje terug in haar zak en ze liep door de gat. Ik volgde haar en keek met grote ogen rond me. Overal waren winkels met rare namen. 2nd Hand Brooms,flourish and blotts,...Ik had nog nooit zo'n drukke straat gezien. En ik zag niet alleen mensen maar ook uilen in kooien of die boven de gebouwen vlogen met brieven in hun mond. "Oma waarom vliegen hier overal uilen?" "De uilen brengen de brieven rond, dus daarom kun je best een uil kopen. Zo kun je vanuit Hogwarts een brief naar mij of je ouders sturen. we kunnen straks naar Eeylops Owl Emporium" ik knikte en we begonnen aan onze lange shoplist. Eerst gingen we naar de boekenwinkel waar we al mijn schoolboeken kochten, daarna gingen we een ketel kopen.


We kwamen juist uit de de winkel toen 3 mensen die onze kant uitkwamen mijn aandacht trokken. Het was een moeder en een vader met een zoon die er even oud als mij uitzag. Hij had witblond haar dat met gel naar achteren was gedaan. Hij had blauwgrijze ogen die op een lolly waren gericht waar hij duidelijk van genoot. Het was alsof hij een sneeuwvlok was. Hij had zo'n bleke huid maar toch zo mooi. Het was heel duidelijk dat de 2 oudere personen zijn ouders waren omdat hij er sprekend op leek. De vrouw was net zoals haar zoon beeldschoon en had ook wit haar met enkele donkere lokken. De vader had ook lang bleek haar en keek streng voor zich. Ik kon zien dat ze veel geld hadden. De moeder had in haar haar een gouden speld en vele sieraden. Ook de vader had zilveren handschoenen die er prachtig uitzagen.Tegenover hen voelde ik me een vuilzak. Het was niet dat ik echt lelijk was maar omdat ik zo klein was en een bril droeg ( mijn lenzen had ik niet in) was ik niet echt mooi. Ik heb donkerbruin haar dat vanonder krult en ben redelijk mager (ik was niet zo'n grote eten). Het enigste wat ik echt mooi vondt van mezelf waren mijn ogen. Ze waren groen, iets wat niet zoveel voorkomt. Vele mensen hadden me al complimentjes gegeven. Toen de jongen opkeek en mijn richting uitkeek keek ik snel de andere kant op.


Ik luisterde naar Oma die me nog meer vertelde over Diagon alley. Op een bepaald moment zag ik een smal steegje en ik vroeg aan Oma wat er daar was. "Daar mag je echt niet naartoe, Liv, niet alle tovenaars zijn goed. Er zijn ook donkere tovenaars die magie gebruiken voor bedrog en andere dingen" Ik slikte "Dus zijn er ook moordenaars hier in de toverwereld" "Spijtig genoeg wel Liv, maar dit is geen goed moment om hier over te praten, kom we gaan je toverstok gaan kopeen."Toen ik het woord toverstok hoorde werden mijn ogen groot. Ik zou mijn eigen toverstok hebben waarmee ik zou kunnen toveren. Ik begon rapper te stappen en trok Oma mee. Toen we de winkel binnenstapte zag ik duizenden doosjes waar de toverstokken waarschijnelijk inzaten. Een oude man kwam vanuit een gang die ook aan beide kanten tot aan het plafond vol lag met doosjes. "Dag jongedame, jij komt zeker voor je eerste toverstok" ik knikte rap. Hij bekeek me even en knikte "Ik denk dat ik weet wat jij nodig hebt" hij liep naar achteren. "Het is de toverstok die jou kiest, niet omgekeerd. Dus het is heel belangrijk dat je de juiste krijgt. Daarom is het soms moeilijk om één te vinden" "En wat als er geen enkele toverstok mij wilt?" vroeg ik bezord. "Mijn lieve Liv, elke tovenaar of heks heeft een toverstok en ik ben er zeker van dat jij er ook één zult vinden" De oude man kwam terug en gaf me een toverstok. Ik keek er bewonderend naar. Het was een heel mooie. Hij was heel licht en fijn.Ik voelde een tinteling in mijn vingers en het voelde gewoon juist om de toverstok in mijn handen te hebben."Alle toverstokken zijn gemaakt van hout maar de kern is bij elke toverstaf anders. Deze is gemaakt uit meidoorn met een kern van drakenhartenbloed" ik knikte en wist niet wat te doen; "Doe er maar iets mee" zei oma. Ik keek haar onverzekerd aan en maakte een beweging met mijn pols. Mijn ogen werden groot toen ik zag dat ik het doosje van mijn toverstok van de tafel had geschoven. Ik werd rood en mompelde rap sorry "Het is niet erg meisje, het is normaal dat dit gebeurt. Je kent nog geen enkele spreuk en je hebt je magie ook nog niet onder controle." zei Oma.De oude man knikte en glimlachte. "Van de eerste keer de juiste, na al deze jaren wordt het makkelijker en makkelijker" lachte hij. Ik was zo blij !!! Ik had mijn eigen toverstof. Ik voelde voor de eerste keer dat ik hier thuishoorde in de toverwereld. Ik voelde me op dit moment echt een heks. Een maand geleden zat ik nu nog op school en werd ik uitgelachen dat ik fantasieboeken las, en nu was ik alsof ik zelf in één van mijn vele boeken zat. We betaalden en stapten uit de winkel die ik nooit zal vergeten.

"Nu alleen nog je Hogwarts uniform en een huisdier" zei Oma. Ik knikte en we gingen naar de klerenwinkel waar ze mijn maten vroegen en dan maakte de vrouw recht voor mijn neus met haar toverstok een gepast uniform. Ik begon meer en meer te houden van deze nieuwe wereld, alles zag er zo makkelijk uit. Oma betaalde weer en we gingen naar de dierenwinkel waar ik een mooie bruine uil kocht die ik Crup noemde. Oma kocht nog een lolly voor me en toen we verlieten we Diagon alley spijtiggenoeg had ik de jongen niet meer teruggezien.. Thuis vertelde ik alles aan mijn ouders, elk detail van de dag. Enkel de blonde jongen met zijn ouders laatte ik eruit. Toen ik in mijn bed lag moest ik aan Diagon Alley denken, ik had nog nooit zo'n leuke dag gehad. En binnen 2 weken zou ik vertrekken , naar Hogwarts, waar ik zou leren werken met mijn toverstok. Ik had mijn toverstok tussen mijn 2 handen geklemt. Bang dat alles een droom was en dat de toverstok plotseling zou verdwijnen. Crup zat in zijn kooi en keek me met zijn grote ogen aan en ik glimlachte naar hem."Tot morgen Crup. " zei ik voor ik mijn ogen sloot.