Hoofdstuk 12. De winnende goal?!

"De eerste helft zit er alweer bijna op en de stand is nog steeds 0-0. Evans heeft zijn handen vol vergeleken met de keeper van Wild. Wild moet gewoon doorgaan zoals ze nu doorgaan en dan zullen ze zeker deze wedstrijd winnen. En de scheidsrechterfluit voor het einde van de eerste helft."

Het team verzamelde zich bij coach. Mark kwam als laatste aan en was erg aan het treuzelen. Nog voor de coach wat kon zeggen gilde Axel; "MARK!" Mark keek op en zag een bal zijn kant opkomen, die hem in zijn maag raakte. Hij viel op de grond en greep naar z'n maag. "Ik wil wel verder komen, ik wil niet uitgeschakeld worden zo vroeg in de competitie en IK wil dat we deze wedstrijd verdomme winnen. En dat gaat niet lukken als jij er met je kop niet bij bent." Mark kreeg een schuldgevoel. Iedereen, ook de coach, was stil en luisterde naar wat Axel te zeggen had. "Jongens, kom op zeg.... Dit is een teamsport en Mark speelt de wedstrijd in z'n eentje. Eric en Shawn, mijn complinten nog voor die reddingen, toen Mark aan het dromen was, maar waar is rest van verdediging? Moeten Kevin, Aphrodithe en ik soms ook mee verdedigingen? NEE! Ik dacht dat we op jullie konden vertrouwen. Jack, jij gaat de tweede helft voordurend mee in de aanval."
Jack keek verbaast en geschrokken. "Wat? Nee, mooi niet. Als het echt moet wissel me dan maar!" "Dat doen we dus niet Wallside. Willy blijft op de bank zitten, maar we gaan de opstelling wat aanpassen. De verdedigers worden Bobby, Shawn, Scotty en Jack. Jack, jij gaat echter elke aanval mee naar voren. Bobby, Shawn en Scotty ik vertrouw erop dat julli blijven opletten voor een counter. Nathan, jij schuift door naar het middenveld. Daar sta jij dan met Eric en Timmy. Aphrodithe, jij zakt ook terug naar het middenveld. Qua aanval blijft over Axel en Kevin. Oja Mark, Axel heeft gelijk. Het is dat we geen reserve keeper hebben, anders had ik je allang gewisseld. En nu terug het veld op!"
"Ja coach!" gilde iedereen in koor. 'Wow, Axel weet ervoor te zorgen dat het hele team naar hem luisterd. Misschien moet ik m'n vader maar vragen of Axel weer de aanvoerder mag worden...'
"Mark?"
Mark keek verschrokken op, achter hem stond Nelly. "Je hebt een aantal mooie reddingen gemaakt. Je handen zullen wel zeer doen. Ik hoop dat jullie deze wedstrijd winnen. En even tussen jou en mij.... Het valt nogal op dat je steeds naar me kijkt Mark." Mark kleurde rood, maar schrok vervolgens toen hij iets op zijn wang voelde. 'Was dat nou net een kus van Nelly?' "Huh, wacht Nelly?" Maar Nelly was alweer verdwenen....

"De tweede helft gaat beginnen. Wild trapt de bal af en, ja hoor we zijn weer begonnen." De wedstrijd leek gelijk een andere kant op te gaan. Door Nathan met zijn snelheid op het middenveld neer te zetten kon hij zich bezighouden met die Adrian Speed. De druk bij het aanvallen was veel hoger en Raimon kreeg veel meer schot kansen. Echter sloegen ze er niet in om deze om te zetten tot doelpunten.
Na tien minuten speeltijd leek de moed weer in de schoenen te zakken, want Raimon kwam niet verder dan het middenveld.
"Vuurbalknokkel!
Ja, ik heb hem!
Scotty links van je, Bobby dek nummer 10!
Geen zorgen ik heb de bal!
Vuurbalknokkel
Hand van God!"
Mark klemde de bal stevig zijn borst aan. 'Het is tijd dat ik moet ingrijpen als aanvoerder!' "Axel, Jack gaan!"
Axel rende met de bal naar voren, gevolgt door Jack. Beide sprongen ze in de lucht. Axel zou zich bijna afzetten van Jack. Ging de Inazuma Knal dan echt lukken? Er werd al te vroeg gejuicht, want Jack krompt weer in elkaar en beide spelers vielen als bakstenen uit de lucht. Kevin raapte echter de bal op. "De Inazuma Knal werkt ook niet met zo'n sukkel genaamd Jack. Ik scoor wel met mijn Drakenpoeier!. Een gigantische blauwe draak verscheen achter de bal en ging richting het doel van de tegenstanders, maar de keeper kon samen met de hulp van een verdediger de bal stoppen, waarna de bal vervolgens uitging. "Raimon verdient hier een corner. Dit kan intressant worden."
Mark rende vanuit zijn doel richting de aanval, waar Jack en Axel nog steeds op de grond lagen. Axel kwam al woedend richting Jack lopen, maar Mark hield hem tegen. "Rustig aan Axel. Ik praat wel met Jack. Ik ben hier de aanvoerder, dus doen we het op mijn manier. Heb je iets te klagen? Daar zit de coach, die volgens mij bij jou je titel van aanvoerder heeft afgepakt." Mark voelde zich er schuldig van binnen om zo tegen Axel te praten. Axel keek Mark aan en keerde zich vervolgens om. "Schiet je wel op?" meer zei Axel niet.
"Jack, hier pak me hand. Gaat het?"
Mark hielp Jack overeind en keek of hij geblesseerd was. Op een paar schaafwonden viel het mee. "Luister Jackie, ik weet dat jij dit kan. Je hebt de kracht om dit te doen." "Nee ik kan het niet aanvoerder." jammerde Jack. "Zeg dat niet Jack, want je kan het wel. Waarom ben je nooit gestopt met oefenen op de training met Axel? Ik weet het antwoord, omdat jij die hissatsu wilt beheersen. kom op Jack. Jij kan samen met Axel de helden van deze wedstrijd worden, door dat winnende doelpunt te maken." "Maar aanvoerder, ik ben zo bang... Het is te hoog. Waarom doen we dit nog?"
"Dit doen we om door te gaan Jack. Als je nu stopt, laat je het hele team vallen. Ik vertrouw op je Jack."
"Ik durf het bijna niet te zeggen Jack, maar Mark heeft gelijk." Axel kwam richting Jack lopen. "Ik heb gehoord wat hij zei en volgens mij iedereen." zei Axel met een kleine lach op z'n gezicht. "Maar Axel, Mark zei net..." "Dat weet ik Jack. En hij was de enige die het recht in mn gezicht durfe te zeggen. Hij had gelijk. Bij mij, maar ook bij jou. Kijk om je heen Jack. Marks handen moeten super veel pijn doen van alle schoten die hij heeft gestopt. Nathan gaat bijna kapot door dat hij die Adrian Speed dekt. En dat niet de vergeten de rest van de verdediging, nu jij meer aanvallend speelt. Scotty is vermoedelijk al geblesseerd, een spierblessure, maar hij gaat door."
"Wij gaan dat winnende doelpunt maken Axel! WIJ DOEN DE INAZUMA KNAL!"

De wedstrijd was bijna afgelopen. Er waren nog tien minuten op de klok.

"Raimon is hier weer in balbezit, qua aanvalleb lijken ze weer de goede weg op te gaan."
Axel sprinte met de bal naar voren en gaf een pass naar Nathan. "Nathan, we gaan het doen, NU!" gilde Axel. Nathan trapte de bal hoog in lucht. Jack en Axel sprongen erachter aan, gevolgd door een verdediger van Wild. 'Als ik nu, de tweede sprong maak, dan kan ik hem verslaan.' Axel keek naar Jack die gefocust naar hem keek. 'wow, geweldig! Doordat hij naar mij kijkt, laat hij zijn angst achter zich.'
"WOW, dames en heren wat is dit? Blaze zet zich af van Wallside en vliegt nu hoog in de lucht. Er komt een omhaal aan in de lucht en deze bal gaat richting doel. DE KEEPER IS KANSLOOS! GOAL!!!!!"
Axel landde op de grond en liep naar Jack en gaf hem een high-Five. "Dat had ik niet van je verwacht maatje. Je bent op een erg positieve manier vooruit gegaan. En dat nu vast houden." "Goh, dank je Axel." zei Jack met een dikke glimlach op zijn gezicht. "Jaaaaaaaaaa!" Het hele team kwam al gillende op de twee af en begonnen zich boven op hem te stapelen.
Na een uitgebreidde viering van het doelpunt ging de wedstrijd door. Het bleef echter niet bij de 1-0, nee... Jack en Axel hadden de smaak te pakken en wisten nog een doelunt te scoren met de Inazuma knal. Hierdoor was Raimon weer een stap verder. En wie hun volgende tegenstanders was, zou snel bekent worden....